Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

De klassieker Colonia van het merk Acqua di Parma geldt nog altijd als het toppunt van vakmanschap en goede smaak.

De verfijnde alchemie, die onmiddellijk succesvol was en een groenblijvende klassieker werd, biedt nog steeds sensaties van onvergelijkbare frisheid en uitstraling. Pure levensvreugde vrijgegeven door de zonnige essences van de beste Siciliaanse citrusvruchten en een harmonieuze mix van lavendel, rozemarijn, verbena en damastroos. Dit wordt gevolgd door warme houtachtige tonen zoals vetiver, sandelhout en patchouli. Onnavolgbare akkoorden die in staat zijn tot verleiding, zonder zich bewust te zijn van tijd en mode.
De formule van Colonia is al bijna honderd jaar onveranderd.

De elegante Art Deco-fles, met zijn kenmerkende bakelieten stop, is sinds 1930 een onbetwist stijlicoon. Het voortreffelijke vakmanschap wordt weerspiegeld in elk detail van de verpakking, volledig met de hand gemaakt en gekenmerkt door het wapen van het hertogdom Parma en het gele dat siert al decennia de elegante gebouwen van de stad.
Een tijdloze klassieker.

De oprichter, Baron Carlo Magnani.

De mooiste uitvindingen zijn vaak ingegeven door persoonlijke hartstocht. Zo verging het ook met het parfum Colonia dat een eeuw geleden het licht zag dankzij Baron Carlo Magnani. De Baron bezat een aangeboren gevoeligheid voor kunst, cultuur en goede smaak. Zo toog hij regelmatig naar Londen, in die dagen een aanzienlijke onderneming, om vervolgens terug te keren met een aantal Burberry-trenchcoats en Church-schoenen onder de arm…

Deze avontuurlijke heer uit een vooraanstaande familie uit Parma zocht stad en land af naar een parfum dat aansloot bij zijn moderne en geraffineerde levensstijl. Parijs, Londen, New York. Echter, wat hij niet kon vinden was dat ene parfum dat het totaalplaatje van zijn verfijnde persoonlijke stijl compleet zou maken. Weer thuis in Parma verdiepte Magnani zich in de materie en definieerde hij het karakter van zijn ultieme parfum. Het moest modern en fris worden, zo wist hij, en met een gedetailleerde beschrijving klopte hij aan bij een Meester parfumeur. Hierop besloot hij, in 1916, zijn eigen cologne te creëren met als resultaat de klassieker Colonia, de allereerste geur van Acqua di Parma. Uit al die reizen haalt hij inspiratie voor exclusieve geuren. Lavendel, damastroos, citroen, bergamot, sinaasappel, maar voor deze eerste geur liet de oprichter van Acqua Di Parma zich vooral inspireren door zijn thuisland, Italië en de brandende zon.
Bovendien worden alle producten van het merk in dit land geproduceerd door vaklui die werken met de allerbeste materialen. Eenvoud, elegantie, vakkennis, al deze adjectieven vormen samen de identiteit van het merk, dat zijn vele facetten prijsgeeft in elk van zijn geuren.Het verhaal spreekt tot de verbeelding.

Ondertussen tekende Magnani zelf de opvallend moderne flacon en bedacht hij de karakteristieke gele verpakking. Het logo van het bedrijf is het wapen van Marie Louise, Hertogin van Parma, die regeerde van 1816-1847. Dit is een eerbetoon aan haar heerschappij en aan de hulp die ze heeft geboden om de parfum- en glasindustrie van Parma te ontwikkelen.

Colonia, de eigen creatie van Magnani, werd in eerste instantie uitsluitend verkocht bij vooraanstaande kleermakers en kledingwinkels, gespecialiseerd in maatpakken.
Zij sprenkelden dit reukwater op de stof van het pak. Zo ontstond het beeld van Colonia als het ultieme accessoire, nauw verbonden met de Italiaanse traditie van elegantie en maatwerk.

Destijds waren de meeste commerciële parfums veel sterker en zwaarder van samenstelling; dus vond de ongewoon lichte en verfrissende geur uit Parma groot succes in Europa.
In de jaren dertig leidde de toenemende populariteit van de eau de cologne tot een toename van de productie en de ontwikkeling van de distributie ervan. De jaren dertig en vijftig worden beschreven als een ‘gouden eeuw’ voor Acqua di Parma Colonia, dat zeer succesvol werd onder leden van de high society, met een klantenkring van beroemdheden.

In de jaren ’50 raakte Hollywood betoverd door de stijl van Italiaanse gentlemen. Veel Amerikaanse sterren wilden proeven van het Italiaanse Dolce Vita en maakten meer dan eens de oversteek naar Europa om dit land te bezoeken dat tot hun verbeelding sprak. Dankzij deze prominente Hollywood acteurs die werden ingevlogen door de grote Italiaanse cineasten, ontstond er liefde en bewondering voor de Italiaanse stijl die zij zagen in verzorgingsproducten en barbershops. Tussen het filmen door grepen de sterren de gelegenheid aan om zich een authentiek Italiaans maatpak aan te meten in de chique kledingwinkels en passant maakten ze kennis met Colonia.

Carlo Magnani rook zijn kans en creëerde een tijdloos aroma dat niet alleen Amerikaanse harten veroverde, maar als een schokgolf de hele wereld veroverde en betoverde. Met Acqua di Parma deed hij meer dan aantrekkelijke geurtjes produceren; hij stelde mannen in staat om zich onder te dompelen in de Italiaanse levensstijl, om zich als een echte gentleman te voelen.

Een nieuw leven.

Wanneer in 1993 het familiebedrijf overgenomen wordt door 3 ondernemers uit de Italiaanse luxe-industrie breekt een nieuw tijdperk aan.
Acqua di Parma krijgt een tweede jeugd en wordt in een nieuw jasje gestoken, onder andere door de parfumlijn uit te breiden met wierook, kaarsen, huishoudlinnen en lederen accessoires.
In 1998 werd in Milaan de eerste Acqua di Parma winkel geopend. Deze bevond zich in de directe omgeving van een aantal boetieks van grote namen uit de haute couture en pret-á-porter, waaronder Gucci, Prada en Versace. Vandaag de dag bevindt het hoofdkwartier van Acqua di Parma zich nog steeds in Milaan. In de loop der jaren breidde het merk zijn productassortiment uit met de introductie van een wooncollectie met onder meer badjassen en handdoeken en lederwaren.

2016 – 100 jaar oud

1916-2016. Acqua di Parma is honderd jaar oud. Een eeuw geschiedenis waarin het merk, nu meer dan ooit, een wereldambassadeur is geworden voor Made in Italy dankzij de blijvende waarden die deel uitmaken van de oorsprong en het DNA.
Honderd jaar kennis en begrip van kwaliteit van het hoogste niveau. Honderd jaar strikt Italiaans vakmanschap waarbij Acqua di Parma altijd de meest zorgvuldige handmatige productietechnieken heeft toegepast. Elk van zijn producten wordt vervaardigd in individueel geselecteerde Italiaanse ateliers waar de geheimen van het vak van generatie op generatie worden doorgegeven. Elk item is gemaakt met geduld, tijd en toewijding volgens de geest van het oudste meester vakmanschap, met alleen de meest waardevolle materialen. Zeldzame etherische oliën, de zuiverste wassen, houtsoorten en edele metalen, prachtig tastbaar en visueel aantrekkelijk leer, kwaliteitsstoffen.

De grootste zorg is besteed aan de kleinste details en afwerking, te beginnen met de ambachtslieden die de meest verfijnde geuren creëren tot degenen die kostbare geparfumeerde kaarsen en lederen accessoires kneden, van degenen die elegante accessoires maken die bedoeld zijn voor het scheerritueel tot de ambachtslieden die de dozen met de hand maken en elk label met de hand bevestigen. Door deze tradities te volgen, heeft het merk al honderd jaar steeds nieuwe klassiekers op de markt gebracht. Tijdloze creaties die een aangeboren elegantie en een unieke exclusiviteit uitstralen. De puurheid van het ontwerp, de zorg voor elk detail, de meest exquise smaak en perfectie, een moderne en geëvolueerde opvatting van luxe die geen opzichtigheid behoeft, maar die herkenbaar is aan haar eeuwig ingetogen verfijning.

In samenwerking met de luxe Italiaanse juwelier Damiani wordt een flesje Colonia in beperkte oplage gelanceerd.
Exclusief voor het Engelse warenhuis Harrods, werd de Centenary Edition Colonia geproduceerd, beperkt tot slechts 100 genummerde stukken, één voor elk jaar van de fascinerende geschiedenis van Acqua di Parma. De kenmerkende houtgeur wordt gepresenteerd in een elegante Art-Decofles, verpakt in een door Damiani ontworpen omhulsel van sterling zilver en vervaardigd door bekwame Italiaanse juweliers.
Afgewerkt met delicate versieringen en verfijnde reliëfdetails, zal dit kenmerkende souvenirstuk zeker nog jarenlang gekoesterd worden.
Een dergelijke unieke flesje ging over de toonbank voor £ 750, omgerekend ruim € 875,-

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Etiquette regels. Ik heb er niet de minste twijfel over dat jullie deze ‘regels’ of de bijhorende ‘roots’ kennen, maar een beetje achtergrond informatie is toch wel  steeds leuk.
In tegendeel, jullie, mijn lezers hier, waarvan ik weet dat ze zelfs deze basis hoog  in het vaandel dragen. Het hoe en waarom, probeer ik toch even duidelijker te maken.

Vestzak knoop Vrijmetselarij VrijmetselaarswinkelDe onderste knop van je blazer of vest openlaten.
Oorsprong:
Toen de nieuwe mannenmode even na 1900 het Britse koningshuis bereikte, ontstond daar een probleem. Want de koning was te dik. Koning Edward VII (begin 1900 nog Prins van Wales) was nu eenmaal een echte levensgenieter.
Hij at iedere dag, hou je vast: een stevig ontbijt; volledige lunchmaaltijd; thee met sandwiches en scones; diner van twaalf gangen en een maaltijd in de late avond. En daarbij rookte zijne hoogheid 12 enorme sigaren en 20 sigaretten per dag.
Natuurlijk om de spijsvertering op gang te houden. Daarom paste hij niet goed in zijn vestje. Het knelde om zijn buik, en niet alleen wanneer hij zat. Edward besloot om de onderste knoop van zijn gilet open te laten. Zo kon hij comfortabel meedoen aan de kledingstijl van dat moment.

De High Society zat vaak te paard. Toen de mode veranderde en het jasje onderdeel van het kostuum werd, vond koning Edward dat 1 ding van de oude look bewaard moest blijven. Het jasje moest aan de onderkant openvallen, alsof je er zo mee op een paard kon gaan zitten. Daarom liet de koning de onderste knoop altijd open. Dat open onderste knoopje is dus een hommage aan de rij-jas. Het bovenste knoopje deed Edward open omdat het er zorgeloos en nonchalant uit zag.

De High Society volgde de koning. Uit respect en misschien ook wel omdat het gewoon comfortabeler was. Dat had wereldwijd invloed. Want het British Empire was op dat moment het grootste imperium aller tijden met een bevolking van meer dan 450 miljoen mensen.

Hoe zit het dan vandaag?
Wel, deze oude gewoonte is een standaard vestimentaire regel geworden. Niet enkel op etiquette niveau, maar ook in het hedendaagse mode-gebeuren.
En, zeer belangrijk, we geven het toe, het is inderdaad ook veel comfortabeler.

De deur open houden.
Oorsprong:

Gentleman Vrijmetselarij VrijmetselaarswinkelAlhoewel iedereen denkt dat de origine écht ridderlijk is, de eerste gentleman zeg maar, is de waarheid echter eerder te zoeken in het praktische. In de middeleeuwen, en nadien renaissance, droegen de vrouwen dikwijls brede of wijde grote rokken in combinatie met een smal strak toegeregen korset. Niet zo evident om een gewone deuropening te passeren. In een groot kasteel of burcht, met hun majestueuze doorgangen, wat de dames van stand wel gewoon waren, was dit niet echt een probleem. Maar op verplaatsing werd een simpele verplaatsing al snel virtueel onmogelijk. Vanwege simpele praktische overwegingen hielden de partners, of mannen dus, de deur open zodanig dar hun dame gemakkelijk kon passeren.

Het was ook een kwestie om de achterliggers niet té lang te laten wachten. Aangezien het toch wel om dames van stand ging, werd dit gebruik al snel geassocieerd met de hogere klasse, en dus ook de welopgevoede heren. Al snel werd het synoniem met welopgevoedheid. En nu, lang na de tijden van hoepelrokken en korsetten, wordt het gewoon bezien als een teken van beleefdheid en ‘decorum’.

Hoe zit het dan vandaag?

Gentleman Vrijmetselarij VrijmetselaarswinkelTegenwoordig zijn er velen die het beschouwen als een een vorm van ‘welwillend seksisme’. Ikzelf, als ondergetekende, werd ooit zelfs eens afgeblaft door een vrouw (geen dame, want dames blaffen niet), omdat ik de deur voor haar open hield. ‘Alsof ik zelf geen deur kan openen’ zei ze luidop en schroomloos. Tja ik had het kunnen weten: de asymetrie van haar oorbellen en ringen, de opgeschoren zijkanten, etc… waarlijk een feministe ten top!
Allez, dat zal ze dan zelf wel denken. En waarvoor alle respect, al kon ze dat wel op een andere manier duidelijk maken. Ik ervaarde het echter als een jammerlijke uiting van een ridicule bevestigings-drang.

We kunnen het immers beter beschouwen, niet als een out-dated gebruik, maar als een niet-gender-geladen gebaar van hoffelijkheid. Niet enkel naar vrouwen of ouderen toe, maar naar iedereen. Gewoon een hoffelijk gebaar naar iedereen toe. In het geval dat het dan toch niet geapprecieerd kan worden door de andere partij, jammer voor hen, glimlach en vervolg je dag. In 9 op de 10 gevallen zal het gebaar wel geapprecieerd worden.
Dit gebaar is trouwens ook geldig voor het openen van het portier van een koets, wagen of auto.

Gentleman hoed Vrijmetselarij VrijmetselaarswinkelJe hoed af zetten binnenshuis.
Oorsprong:

In vroegere dagen droegen mannen hoeden, ander soort hoofdtooi en harnassen om zichzelf te beschermen tegen niet alleen de natuurlijke elementen, maar ook tegen (potentiële) vijanden. Deze hoofd-tooi werd binnenshuis afgezet als teken van vertrouwen (we zijn vrienden), en om er tevens voor te zorgen dat invloeden van buiten, zoals regen, sneeuw, bladeren etc, niet op andere personen of maaltijden zou vallen.

Bij medailleceremonies wordt ook het hoofddeksel afgedaan, tevens als er een rouwstoet passeert. Een hoed wordt gedragen als fashion statement maar vooralsnog als bescherming voor je hoofd tegen de natuurlijke elementen. Zou je je hoed binnenshuis niet afzetten, kan dat beledigend worden ervaren door de gastheer.
Soms kan een hoofddeksel ervoor zorgen dat je ogen niet te zien zijn, of dat er een schaduw op valt. Dat staat niet zo netjes. Vroeger werd altijd gevraagd je hoef af te zetten omdat sommigen hun wapen op hun hoofd, in die hoed verstopten.

Hoe zit het vandaag?

Net zoals in vervlogen tijden toont het een respect voor de plaats en gastheer of gastvrouw waar u ontvangen wordt. Bijkomend heeft u trouwens geen bescherming nodig tegen ‘de elementen’  binnenshuis bij iemand!

De stoel ‘voorzetten’ voor een dame.
Oorsprong:

Net zoals het openen van een deur voor een dame, is de oorsprong te vinden in het noodzakelijke helpen van een dame (van Gentleman Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkelstand) , die oncomfortabel gekleed was. Hoe modieus het ook was. Verder moeten we het écht niet te zoeken. Gewoonweg een praktisch, maar wel gentleman-like gebaar.
Niet meer of minder. Er is natuurlijk ook de theorie dat op deze manier de dame steeds de ingang kon zien, en zo een binnenkomende bedreiging als eerste kon opmerken.

Hoe zit het dan vandaag?

En alweer moeten we afstappen van het algemeen aanvaarde dat dit gebaar schreeuwt: ‘ Ik doe dit alleen omdat u mijn hulp nodig heeft’.
Het feit dat u een dame eerst laat zitten, of het nu uw moeder, zuster, dochter of partner is, laat enkel zien dat u inzit met hun welzijn en comfort.
U geeft het voorrang op dat van uzelf, wat een vorm van respect is. Het geeft u tevens de mogelijkheid om uw ‘date’ het beste zicht te geven.

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Jaguar Classic herstart de productie van de iconische D-type raceauto in Coventry, 62 jaar nadat het laatste exemplaar werd gebouwd in 1956. De eerste Jaguar D-type die door Jaguar Classic wordt geassembleerd, een technisch prototype, zal zijn werelddebuut maken op de Salon Retromobile-show in Parijs deze week. Slechts 25 nieuwe exemplaren van de D-type zullen minutieus met de hand worden gebouwd bij Jaguar Land Rover Classic Works in Warwickshire. In 1955 plande Jaguar om 100 D-types te bouwen. Met slechts 75 voltooid, vervult Jaguar Classic nu de oorspronkelijke ambitie van het bedrijf door 25 geheel nieuwe sportwagens met een bepaalde periode te maken. Voor 1 miljoen pond rijdt u een exemplaar.

De D-type, die tussen 1955 en 1957 driemaal de 24-uursrace van Le Mans won, werd aangedreven door de zescilinder XK-motor. Elk aspect van de D-types die vanaf 2018 voor klanten zijn gebouwd, wordt gemaakt volgens authentieke, originele specificaties. Tim Hannig, Jaguar Land Rover Classic Director, zei: “De Jaguar D-type is een van de meest iconische en mooiste wedstrijdauto’s aller tijden, met een ui
tstekend record in de zwaarste motorraces ter wereld. En het is vandaag net zo spectaculair.

“De kans om het succesverhaal van de D-type voort te zetten door de geplande productierun in Coventry te voltooien, is een van die unieke projecten die onze experts van wereldklasse bij Jaguar Land Rover Classic met trots vervullen.”

Hij is bevooroordeeld. Maar het is waar dat deze recreatie – die, te oordelen naar eerdere voortzettingen, waarschijnlijk meer dan 1 miljoen pond ($ 1,4 miljoen) gaat kosten – een speciale auto is. Vergeleken met de waarde van het origineel is het praktisch een koopje.

Eentje die ooit eigendom was van Bernie Ecclestone, het excentrieke voormalige hoofd van de Formule 1, werd vorige maand te koop aangeboden voor $ 12 miljoen op een Gooding & Co.-veiling in Arizona. Hoewel die niet verkocht werd, verkocht Sotheby’s in 2016 een D-Type uit 1955 voor bijna $ 22 miljoen. Tegen die prijzen in is deze nieuwe, voor wat waarschijnlijk minder dan $ 2 miljoen zal kosten, praktisch een koopje.

De D-Type is zo speciaal vanwege zijn zeldzaamheid, overwinningen tijdens races en carrosseriestijl. Zijn vorm werd sterk beïnvloed door de meest geavanceerde luchtvaarttechnologie van die tijd, met een monocoque cockpit gemaakt van platen van aluminiumlegering. In die tijd volgden ontwerpers een praktijk die zijn oorsprong vond in de luchtvaart: de brandstof in de staart van het voertuig stoppen.

De D-type is de derde voortzetting van Jaguar Classic en vormt een aanvulling op de zes ontbrekende Lightweight E-types die in 2014-2015 werden voltooid en negen XKSS’s die in 2017-18 werden gebouwd. Het nauwgezette onderzoek van Jaguar Classic-experts, met exclusieve toegang tot originele technische tekeningen en documenten van Jaguar, zorgt ervoor dat elke nieuwe D-type zal worden gebouwd volgens de authentieke specificaties die zijn opgesteld door wedstrijdmanager Lofty England en zijn ingenieurs in de jaren ’50.

Klanten van het D-type kunnen kiezen uit een Shortnose-carrosserie uit 1955 of een Longnose-carrosserie uit 1956. Het technische prototype is de Longnose-specificatie uit 1956, herkenbaar aan de verlengde motorkap, karakteristieke staartvin achter het hoofd van de bestuurder, groothoekcilinderkop en snel verwisselbare remklauwen.
Het interieur zal dezelfde ronde snelheidsmeter hebben, een dun houten en met metaal geperforeerd stuurwiel (natuurlijk met het stuur rechts) en een handgeschakelde vierversnellingsbak. Het staal aan de buitenkant zal ook de legering zijn. Op het moment van zijn oorspronkelijke debuut had de auto 250 pk en kon hij een topsnelheid halen van 167 mijl per uur.

Kev Riches, Jaguar Classic Engineering Manager, zei: “Het opnieuw creëren van de negen van de D-type afgeleide XKSS’s was enorm bevredigend, en een nog grotere technische uitdaging dan de zes ontbrekende Lightweight E-types, maar de lessen die we uit het XKSS-project hebben geleerd voorsprong op de laatste 25 D-types. Ze zullen allemaal absoluut correct zijn, tot in het kleinste detail, precies zoals Jaguar’s Competitions Department het bedoeld heeft. ”

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Khaki’s kwamen in de jaren 1800 via het Brits-Indiase leger naar de westerse wereld. Destijds bestond het standaard Britse soldatenuniform uit een witte broek en een felrode, wollen jas. Het uniform, dat hen de beroemde bijnaam ‘rode jassen’ opleverde, betekende macht en prestige en intimideerde met succes hun vijanden. Toen Groot-Brittannië zich in de jaren 1800 echter uitbreidde naar India, werden hun bestaande uniformen al snel te warm en te jeukend. Veel soldaten waren gestationeerd in Punjab, India, waar de temperatuur maar liefst 48 graden kon bereiken.
Dus gaf Sir Harry Burnett Lumsden, een Britse militaire officier gestationeerd in Punjab, zijn mannen de opdracht hun rode jassen uit ​​te doen en in plaats daarvan hun lichtere, zacht geweven katoenen pyjamabroek te dragen. Om hun witte, geplooide pyjama’s beter te camoufleren, hebben soldaten ze geverfd met modder en marazi (een plant afkomstig uit Punjab), wat resulteerde in een grauwe, beige tint die perfect paste in hun zanderige omgeving. Ze werden ‘khakis’ genoemd, wat ofwel afkomstig is van het Hindi-woord धूल, wat ‘stof’ betekent, of het Perzische woord khāk, wat ‘aarde’ betekent. Niemand weet het zeker, maar het is duidelijk dat beide termen de geelachtig beige kleur van kaki’s treffend beschrijven.

De eerste kakibroeken werden gemaakt in 1846, toen een Britse officier die in de Punjab-regio diende, de warme wollen broeken en jassen van zijn bedrijf inruilde voor lichtere stoffen en lossere modellen gemaakt van inheems katoen. Het koloniale leger dat in India was gestationeerd, adopteerde kaki’s als hun uniformbroek tegen 1848, en het verspreidde zich over de rest van het Britse rijk totdat het hele Britse leger de stijl formeel als hun uniform in 1884 aannam.

”Maar hoe zit het met kaki chino’s? Kaki is niet alleen een broekstijl, maar ook een kleur. Het stiksel op een kaki broek is verborgen. Khaki’s worden doorgaans gezien als meer casual vanwege de stevigere stof. Broeken in kaki-stijl hebben uitgesproken zakken; chino zakken zijn verborgen.
Verborgen zakken dragen bij aan het stijlvolle karakter van een chino. Chino’s hebben platte fronten; khaki’s kunnen plat of geplooid zijn. Dit is puur een kwestie van persoonlijke voorkeur, maar over het algemeen is een geplooide broek meer traditioneel. Plooien helpen ook om uw verhoudingen in evenwicht te brengen als u wat extra gewicht in uw middengedeelte draagt, of als u vrij breedgeschouderd bent. Een platte voorkant is het modernere silhouet van de broek dat de neiging heeft om flatterend te zijn voor een slanker lichaamstype.

Chino’s zijn lichtgewicht, taps toelopend zodat ze smaller worden naarmate ze lager op het been vallen, en kunnen zowel met als zonder boorden worden gedragen. Ze hebben over het algemeen een platte voorkant. Chino-stof was een lichtgewicht keperbinding uit China (vandaar de naam). Het Britse en Franse leger gebruikten beide chino’s om hun kaki uniformbroeken te maken tegen de tweede helft van de 19e eeuw. Toen Amerikaanse soldaten die tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog in de Filippijnen dienden een uniformbroek nodig hadden, vonden ze het goedkoper en sneller om uit China te importeren dan uit de Verenigde Staten. Hun broeken waren eenvoudig en taps toelopend gemaakt, zonder geplooide voorkant, om te besparen op stofkosten, wat resulteerde in een soepele, eenvoudige stijl. Dezelfde basisstijl werd gebruikt voor uniformbroeken tijdens de Eerste Wereldoorlog, en terugkerende soldaten uit beide oorlogen brachten ze naar civiele instellingen. Vooral universiteitsstudenten namen na WOI een chino en sindsdien maken ze deel uit van het modelandschap.

Liefhebbers zijn echter sindsdien in de war! De basis is echter dat khakis zijn ontstaan ​​als een brede categorie van militaire broeken, en een specifieke subset daarvan is geëvolueerd tot chino’s. Denk aan kaki’s als een dikker, meer vierkant kledingstuk, en aan chino’s als slankere, meer taps toelopende en nette broeken, je bent goed!

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy