Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

U kunt eindeloos rond surfen en Googlen om artikels of regels omtrent sokken en heren te vinden.
Maar dat zou doodzonde van de tijd betekenen voor heren of dandies. Ik heb het allemaal hier voor u, in een gecondenseerde vorm.
Een prachtige sokkenwinkel zult u aantreffen in Parijs.
De winkel heet ‘mes chaussettes rouges‘.

Zoals een voornaam Gentleman ooit zei: “Socks are by far, in my opinion, one of the most understated fundamentals of a man’s wardrobe! As I sit in crowds of greatly dressed men, not necessarily over-the-top but classic men, their socks are the silent topic that separates the junior executives from the partners.”

  • Witte sokken worden enkel gedragen tijdens het sporten.
  • Geklede schoenen vereisen natuurlijk geklede kousen. Er is één basisregel: hoe gekleder de situatie, hoe donkerder de kousen of sokken..
  • Pas de kleur aan met de broek, en dus niet met de schoenen. Zwarte broek met zwarte kousen, en dit doen we ook met bijvoorbeeld blauw of grijs. Witte broek, witte kousen (géén sokken). Als je twijfelt, kies dan steeds de donkerste variant.
  • Sokken of kousen die gecoördineerd zijn met de kleur van de broek zorgen er voor dat uw outfit vloeiender overkomt. Maar, langs de ander kant, als ze contrasteren, kunnen ze een anders misschien saaie look breken
  • Een secundaire kleur is dus soms een goed of leuk alternatief: Aangepast aan bijvoorbeeld de kleur van de das, de pochette of het hemd. Als u een groene das draagt, kan een groen accent in de sokken uw look pittig vervolmaken. Alles boven de taille, of riem is ok.
  • Rol uw sokken nooit op, of slaag ze niet om. Het is typisch voor de jaren ’80 en een écht voorbeeld van slechte smaak. Het ziet er zelfs vreemd uit.
    Als uw sokken of kousen goed opgetrokken zijn, zoals het hoort, geven ze u een strakke mooie lijn, zelfs met de meest strakke broekspijpen.
  • Draag nooit sokken of kousen bij een short of Bermuda. Veel meer dient hier niet over gezegd te worden. U wilt er immers niet bijlopen als een voorbeeld van slechte smaak.
  • Vernieuw uw sokken en kousen regelmatig: Elke 6 maanden wordt aangeraden. Ze hebben een hard leven, en dienen veel te (ver)dragen. Het is wel de bedoeling dat ze zacht en soepel zijn en blijven.
  • Géén sokken in bed! U zou het ook niet appreciëren indien uw partner dit zou doen. We kunnen best stellen dat dit redelijk afstotend werkt.
  • Basis-regel: Als u een pak draagt en gaat zitten met eventueel uw benen gekruist, mag men nooit uw blote been zien tussen uw kousen of sokken en de broek.
  • De lengte van geklede kousen: tot op of over de kuit.
  • Om zeker te zijn dat u een goede kwaliteit koopt: Let op een platte zoom op het uiteinde bij de tenen.

Maar wie ben ik om te zeggen dat u de regels dient te volgen? Zijn regels er immers niet om gebroken te worden? Volg uw eigen regels.
Creëer uw eigen stijl. Het kan best leuk zijn eens te experimenteren en wat Sprezzatura aan uw verschijning toe te voegen.
Denk er aan, elke sok, elke kous heeft zijn gelegenheid!

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Eerst moeten we ons af vragen waarom vele, zoniet de meeste mannen, vermijden om roze gekleurde kledingstukken te dragen?

Talloze mannen – meestal diegenen met een te hoog macho gehalte– beschouwen roze als een vrouwelijke kleur. En net daardoor, dankzij dit onfortuinlijke stereotype, weigeren velen om deze kleur te dragen. Eén van de vele redenen is echter dat het hen een bepaalde graad van onzekerheid bezorgd. Ze voelen dit aan alsof de kleur hun sexuele oriëntatie of graad van mannelijkheid zou bepalen.

Wat natuurlijk totaal uit de lucht gegrepen is. Bent u een macho of een watje ? Laten we even terug gaan in de geschiedenis.
Tot midden 20ste eeuw kreeg roze de voorkeur voor jongetjes, vanwege de felle uitstraling, en blauw voor meisjes vanwege de associatie met de Maagd Maria.

Voor de jaren 50, straalde de roze kleur zelfs een bepaalde ‘mannelijke kracht’ uit. Er waren zelfs ‘khaki’ broeken in het leger die de bijnaam ‘pinks’ kregen, vanwege de roze gloed die er soms opzat. Desalnietemin moeten we heden vaststellen dat er nog toch een krachtige vrouwelijke connotatie aan verbonden is, en dit zowel bij dames als heren.

En nog langer geleden droegen de soldaten, bij de Slag om Waterloo, rode jassen. Dit werd zeer bewust gedaan, omdat een gewonde of dode zijn bloed, de ‘makkers’ niet zou afschrikken. Later evolueerde dit naar roze.

Ten tweede bekijken we waarom en hoe mannen roze kunnen dragen.
De kleur heeft een root potentieel om te combineren. Het is flamboyant en voegt een bepaalde ‘lichtheid’ toe aan uw outfit. De kleur roze is een sublieme toevoeging bij bvb. bruin, khaki, een monochrome outfit, en de donkere varianten van blauw.

Roze is een kleur die zowel formaal als casual gedragen kan worden. Denk bijvoorbeeld aan een zwart of grijs pak dat best wel opgeleukt kan worden met een frisse kleur van hemd. Roze doet dit met gemak ! Het is klassiek en geeft een heer een bepaalde elegantie. Denk aan een man van de wereld die op Mayfair rondstruint, eventueel een ciaar in de hand, en klaar om de wereld over te nemen. Net zo gemakklijk kan deze scene zich afspelen op  de Chapms Elysées of op Fifth Avenue.

Ten derde: Hoe een roze hemd dragen, en hoe te combineren?

Aangezien roze een redelijk felle, ja zelfs brutale kleur kan zijn, valt de kleur best te combineren met de donkerdere tonen. De kleur is echter wel veelzijdig: ze gaat goed samen met zowel zwart als grijs. Donkergrijs bedoel ik dan. Voor mij valt de keuze op blauw.

Navy: Gewoon eenvoudig met een donkerblauw pak. De kleuren completeren elkaar perfect. Dit gezegd zijnde, met een blauwe blazer dus ook! En hierbij dan een rijze flanellen broek, of als u meer van de preppy stijl bent, een leuke chino of khaki.

Combineer met jeans en bruine loafers. Of zelfs een witte jeans in de zomer, en zwartte loafers? Vergeet ook nooit de riem aan te passen aan uw schoenen.

Qua seizoen voelt roze zich het best in de lente en zomer! Het zonlicht laat de kleur er echt uit springen.

Tips & Feiten:

  • Probeer roze t-shirts of truien te vermijden.
  • Psychologisch onderzoek heeft aangetoond dat de kleur roze een kalmerend effect heeft op andere mensen. Het relaxeert hen.
  • Donkere of gebruinde huid gaat beter met de pastelvarianten.
  • De roze polo is eeuwig preppy. Een Ivy-League uitstraling.
  • Als u toch nog denkt dat het te vrouwelijk zou zijn qua uitstraling, combineer dan gerust met mannelijke accessoires zoals bretels, een gilet, of zelfs beter, een vest. Beperk je accessoires wel tot een minimum, aangezien roze sowieso  al een statement is. ‘Less is more’ in dit geval!
  • Het laat zien dat u niet langer een kind bent dat jongens-kleding dient te dragen. De kleur vergt wel een bepaalde vorm, of laten we zeggen niveau van zelfzekerheid. En dit gezegd zijnde, het definiëert niemands sexualiteit. Deze overtuiging mogen we best als onderontwikkeld beschouwen.
  • De kleur heeft ook als eigenschap om vrouwelijke aandacht op te eisen, dit is tevens wetenschappelijk bewezen. Vele dames vinden dat een man die roze draagt zelfzekerder over komt, gevoeliger is, meer in contact met zijn innerlijke zelf en emoties. Deze eigenschappen worden algemeen gezien zeer gewaardeerd door vrouwen.
  • Roze dragen doet u opvallen, en maakt u machtiger Een studie uit 2012, aangevraagd door Cotton USA, heeft enkele verrassende feiten aan het licht gebracht en aangetoond dat mannen die roze dragen gemiddeld $1.200 meer verdienen op jaarbasis. Deze heren maken ook meer indruk op vrouwelijke collega’s, en ze presteren met meer zelfzekerheid. Indien u verloren loopt in een massa volk kunnen uw vrienden of familie u gemakkelijk terugvinden. U bent immers die gevoelige man, omringd door dames.

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Harry’s New York Bar, Paris.
Zoals jullie misschien al doorhebben ben ik een groot amateur van iconische dingen. Want, toegegeven, ze zijn immer iconisch voor een reden! Zo dronk ik mijn eerste Sidecar tijdens mijn studententijd in ‘Harry’s Bar New York’ in het befaamde ‘Montreux Palace Hotel’ in Montreux, toen ik in Zwitserland woonde en studeerde. En aangezien de feestdagen weer op komst zijn, mag er al eens een beter cocktail geschonken worden, in deze tijden van voorgemaakte mixers, en andere voorgemaakte kleurrijke fantasietjes. Gentlemen, u kan gewoon niet fout gaan met het volgende motto: ‘Stick to the Classics’.

Het Ritz Hotel in Parijs claimt de oorsprong van deze cocktail.
De eerste recepten om de Sidecar te maken verschenen reeds in 1922, in Harry MacElhone’s ‘Harry’s ABC of Mixing Cocktails’ en in Robert Vermeire’s ‘Cocktails and How to Mix Them’. Het is ook één van de zes basis dranken in de lijst van David A. Embury’s ‘The Fine Art of Mixing Drinks (1948)’. Het lekkere drankje is nog het meest verwant met de oudere cognac ‘Crusta’, die echter wel verschilt in zowel presentatie als maten en ingrediënten.

Buck’s Club, London.
In de vroege edities van MacElhone’s boek, quoteert hij Pat MacGarry als de uitvinder. De populaire bartender in Buck’s Club, London. Echter, in latere edities noemt hij zichzelf. Vermeire zegt dat de cocktail zeer populair was in Frankrijk en dat hij in Londen voor het eerst geïntroduceert werd door MacGarry, de gevierde barman. Embury daarentegen geeft krediet voor de uitvinding aan een Amerikaanse legerkapitein in Parijs tijdens de eerste Wereldoorlog. Hij noemde de cocktail naar de snelle motorfiets met zijspan die hij in die tijd reed !

Trouwens, over Parijs gesproken. Toen ik daar woonde kon ik niet anders dan regelmatig ‘Harry’s New York Bar’ bezoeken natuurlijk. En u kan het al raden, ook in deze authentieke bar dronk ik mijn Sidecars.

Zo gecompliceerd als hij er dan ook mag uitzien in de mixologische canon, hij misleidt u in zijn éénvoud. Eigenlijk is hij gemakkelijk te maken zoals uw ochtendlijk kopje koffie! Door de eenvoudige combinatie van slechts drie ingrediënten en een paar ijsblokjes om het wat opwindend te maken, wordt er een perfecte smaak- en aroma match bereikt. Alhoewel hij heel simpel is qua structuur, is hij zeker complex genoeg om de meest verwende smaakpupillen te bevredigen.

Als u zich geroepen voelt, mag u best wel met de verhoudingen experimenteren. De oudste recepten spreken over de evenredige, simpele mix van de 3 ingrediënten, maar voor velen is dit een beetje saai. Verschillende gidsen en receptenboekjes maken gewag van een 2:1:1 ratio van Cognac, citroensap en Cointreau. Ikzelf geef er echter de voorkeur aan om iets meer Cointreau (triple sec) dan citroen toe te voegen om er een voor mij acceptabele balans in te houden. Maar voelt u zich gerust vrij om uw eigen verhoudingen te proeven en te testen.

Belroy’s Bijou, Antwerpen.
Om zekerheid te krijgen maakte ik toch maar een afspraak met één van de beste cocktail-bars in Antwerpen, Belroy’s Bijou, alwaar een gepassioneerde top-mixologist, Mr. Dieter Van Roy mij uitlegt, met de juiste moves, hoe zij een meer dan goede Sadecar maken.

 

Ingredienten:

  • Cognac: 4cl
  • Cointreau: 1 cl
  • Citroen / Lemon: 3 cl
  • Suikersiroop: 2 cl (suiker in water op te lossen in verhouding: 1:1)

Met een deskundige flair mixt de gesnorde Dieter voor mij een heerlijke Sidecar, met een vlotte swing.

Hoe doen we het?
Combineer de Cognac of brandy, de Cointreau, en het limoensap in een cocktail shaker, samen met de suikersiroop, en vul ruim met ijsblokjes. Geen ijsschilfers anders verwaterd het teveel. Schud stevig gedurende minstens 10 seconden, en schenk uit via een ‘strainer’ (zeefje).  Garneer het glas met een schelletje appelsien of limoen schil als u het geheel wilt opleuken.
Easy peasy zoals ze zeggen, of in het Frans: ‘Simple comme bonjour’

Optioneel:
Prepareer het cocktail glas door een sneetje te maken in een limoenschijfje en ga hiermee over de rand van het glas. Draai dan het glas om en haal de rand oor zeer fijne suiker om een superfijn suikerrandje aan het glas te laten kleven. Koel het glas tot wanneer u het nodig hebt om de cocktail te serveren. De eerste vermelding van dit suikerrandje op een Sidecar vinden we terug in 1934, in drie boeken: ‘Burke’s Complete Cocktail & Drinking Recipes’, ‘Gordon’s Cocktail & Food Recipes’ en in ‘Drinks As They Are Mixed’ (een gereviseerde herdrukte versie van Paul E. Lowe’s boek uit 1904).

Gentlemen……cheers !

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

De Iconische Trench Coat: Dé klassieker onder de regenjassen

Herfst, dus hebben we regen en koude wind. Dit vraagt om aangepaste kledij. Dus komt de regenjas weer boven !
De meest klassieke is de iconische Trench Coat natuurlijk. Van militarische oorsprong is hij steeds waterdicht, meestal met knopen en met een riem uit hetzelfde materiaal. Het is een heel gedetailleerd kledingstuk: vele zakken en knopen, flappen en vooral vroeger ook met epauletten.

Oorsprong:

Het woord ‘trench’ duid op de militaire oorsprong, en komt van de ‘trenches’, de loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog.
In dit wereldwijde militaire conflict vochten Britse, Franse en Amerikaanse troepen samen tegen Duitsland. In de herfst van 1914 liep de strijd vast in een langdurige loopgravenoorlog. Strijders van beide partijen zaten dagen achtereen vast in modderige schuttersputjes, die tijdens de frequente stevige regenbuien steevast onderliepen. De toenmalige legeruniformen waren meestal niet berekend op dergelijke omstandigheden. Vooral de dikke Britse wollen overjassen raakten vrijwel meteen doorweekt, waardoor duizenden soldaten aan ziektes bezweken, waaronder ook een flink aantal officieren. Met de winter op komst ging de Britse legerleiding daarom dringend op zoek naar een alternatieve winterjas, die ze uiteindelijk vonden in de trenchcoat.

Wie is de uitvinder ?

Twee Britse bedrijven beweren deze jas te hebben bedacht. Aquascutum beweert deze trenchcoat geïntroduceerd te hebben om de Britse officieren aan een functionele jas te helpen. Maar volgens hun grote concurrent Burberry zou de eerste trenchcoat echter in 1914 ontworpen zijn door Thomas Burberry, de toen 80-jarige oprichter van het bedrijf. Beide ondernemingen produceerden tijdens de oorlog trenchcoats voor het Britse leger, maar wie van de twee als eerste op het idee kwam zullen we waarschijnlijk nooit weten. De aanspraak van Aquascutum stamt uit de jaren 1850. Thomas Burberry, de uitvinder van gabardine, diende echter in 1901 een ontwerp van de nieuwe officiersjas in bij het Britse ministerie van Defensie.

Het was in ieder geval een instant succes ! De waterdichte gabardine stof bood een perfecte bescherming tegen de regen, evenals de loshangende flap aan de achterkant. Daarbovenop kwam de jas tot over de knieën, waardoor hij lang genoeg was om de bovenbenen warm te houden, maar echter te kort om door de modder te slepen. In de grote ruime zakken konden de officieren hun uitrusting kwijt en door de ventilatieopeningen konden ze hun zweetgeur laten ontsnappen.

De trenchcoat was helaas niet gratis. Militairen die deze jas wilden dragen, moesten hem uit eigen zak betalen. Een trenchcoat kostte toen zo’n 3 à 4 Britse pond, wat voor een gewone soldaat gelijkstond aan 3 tot 4 maanden soldij. Resultaat? De trenchcoat ontwikkelde zich tot een statussymbool onder de Britse officieren. Dit ging zelfs zo ver dat de legerleiding op een gegeven moment iedereen onder de rang van sergeant-majoor verbood om de jas te dragen. Jammer, maar helaas. Dit had als onbedoeld effect echter dat het sterftecijfer onder Britse officieren weer enorm steeg, omdat de Duitse sluipschutters hen er nu veel gemakkelijker tussenuit konden pikken.

Diezelfde jaren waren ook de hoogtijdagen van de grote expedities. Een van de eersten die gabardine daarvoor probeerde was de Britse ontdekkingsreiziger Ernest Shackleton, die in 1914 heimelijk met zijn schip in het kruiende ijs op Antarctica vastliep maar kon overleven dankzij de onverwoestbare stof van Burberry. En natuurlijk een ongelofelijk doorzettingsvermogen.

Wat is een trench-coat dus nu écht ?

De trenchcoat is uiteraard een regenjas gemaakt uit gabardine, maar ook leer of popeline worden wel eens gebruikt. Meestal heeft hij een uitneembare isolerende voering en de klassieke modellen variëren in lengte van kuithoogte tot net boven de knie.
Verder heeft hij traditioneel een dubbele rij van in totaal tien knopen, wijde revers en een riem rond het middel en de uiteinden van de mouwen. Vaak bevinden zich op de schouders ook flappen die met knopen te sluiten zijn. De klassieke kleur voor een trenchcoat is kaki.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden aan het ontwerp van de trenchcoat de alom bekende typische schouderflappen en riemen toegevoegd. De schouderflappen dienden voor de bevestiging van epauletten en andere ranginsignes; de riemen dienden volgens een legende voor de bevestiging van handgranaten. Dit klinkt natuurlijk heel stoer en mannelijk, maar in werkelijkheid werden er gewoon zwaarden en kaarten aangehangen.

Evolutie

Tijdens de Tweede Wereldoorlogen doken er verschillende varianten op. Meestal korter voor meer bewegingsvrijheid. We gaan hier nu niet verder op in, maar kunnen wel stellen dat de trenchcoat niet meer weg te denken was. Nu siert hij ons straatbeeld bij zowel heren als dames. Niet enkel veteranen, maar ook Hollywood zorgden voor de bekendheid en status en nadien wereldwijde verspreiding.

Verscheidene beroemde acteurs droegen deze jas in filmklassiekers, zoals Humphrey Bogart in ‘Casablanca’ en Marlene Dietrich in ‘A Foreign Affair’. Het feit dat gangsters, detectives en femmes fatales op het witte doek in een trenchcoat verschenen, maakte het kledingstuk nog aantrekkelijker voor het grote publiek. De reputatie van de jas was hiermee definitief gevestigd.

Ook andere fictieve helden droegen hun steentje bij: inspecteur Columbo, Dick Tracy, Neo uit The Matrix en Peter Sellers’ inspecteur Jacques Clouseau. Michael Caine in Get Carter, Warren Beatty in Dick Tracy en Alain Delon in Le Samouraï. Doorgaans dragen zij er dan een Fedora of bij extreem koud weer een Oesjanka bij.

Wat is Gabardine eigenlijk, vraagt u zich misschien nog af ?

Gabardine is een weefsel in steile keperbinding. Traditioneel is de stof gemaakt uit wol. Ook mengelingen van katoen, kunstvezel en wol en volledig synthetische varianten zijn gangbaar. Gabardine wordt waterdicht geïmpregneerd, is duurzaam en kreukbestendig. Men gebruikt het om deze eigenschappen voor pakken en uniformen, maar vooral voor regenjassen dus. De oorsprong van de stof is niet geheel duidelijk. Brits modeontwerper Thomas Burberry zou het in 1879 hebben uitgevonden als mengeling van wol en katoen, maar volgens andere bronnen zou de naam afgeleid zijn van het Parijse modehuis Gabartin.
Aan de goede kant van de stof heeft gabardine meer schering- dan inslagdraden. Vaak zijn er tweemaal zoveel schering- als inslagdraden. De scheringdraad passeert gewoonlijk twee inslagdraden alvorens onder één of twee inslagdraden door te gaan. Deze compacte weefstructuur maakt gabardine waterafstotend en kreukbestendig. Net als iedere andere keperbinding vertoont gabardine karakteristieke diagonale lijnen. Deze zijn duidelijk zichtbaar, staan dicht op elkaar en zijn lichtjes gerezen. De hoek van de diagonalen bedraagt 45 of 63 graden. Herenmode maakt vaker gebruik van varianten met de grotere hoek. In vrouwenmode komt vooral de kleinere hoek voor.

 

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van ScapaReinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen:
http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel The Belgian Dandy