Om de legende van de oorsprong van de Tempeliers echt te ontdekken, moeten we bijna 3000 jaar terug in de historie. Koning David was de tweede koning van Israël. Hij was een krijgskoning die de twee koninkrijken van Juda en Israël had verenigd en de Filistijnen had verslagen. Koning David had de materialen verzameld die nodig waren voor de bouw van een verbazingwekkende tempel, maar als straf van God, vanwege het bloed dat hij had vergoten, mocht hij het niet zelf bouwen. De tempel zou worden gebouwd op de berg Moria, de heilige grond waar God Abraham had geboden zijn zoon Issac te doden, voordat hij op het laatste moment toegaf. Koning David werd opgevolgd door zijn zoon Salomo die het plan van zijn vader voltooide en in de loop van bijna 8 jaar van 964 tot 956 v. Chr. hield hij toezicht op de bouw van de tempel. Na voltooiing bleef de tempel 13 jaar ongebruikt, terwijl de rest van de citadel en het koninklijk paleis werden voltooid, maar in 934 v. Chr. werd de Ark van het Verbond erin geplaatst en werd een groot feest gehouden, het Loofhuttenfeest.

In 597 v. Chr. veroverde Nebukadnezar II, koning van Babylon, Israël. Na tien jaar omgaan met rebellie van het veroverde volk, besloot hij Jeruzalem en de tempel van koning Salomo te vernietigen, hij stal alle artefacten (behalve de Ark des Verbonds, die tot op heden nooit is gevonden) en nam ze mee naar Babylon, samen met een groot aantal gevangenen. Ongeveer 50 jaar later versloeg Cyrus de Pers Nebukadnezar en bevrijdde uiteindelijk de Israëlieten en stond hen toe terug te keren naar Jeruzalem, waar Zerubbabel in 516 v. Chr. een tweede tempel bouwde op de plaats van de tempel van koning Salomo. Deze tweede tempel stond tot 20 v. Chr. toen Herodes de Grote de tweede tempel ontmantelde en een magnifieke tempel bouwde in een poging om Jeruzalem en zijn naam te verheerlijken. Deze tempel werd verwoest door de Romeinse keizer Tital in het jaar 70.

De plaats van de tempel werd later de derde heiligste plaats in het islamitische geloof, toen de profeet Mohammed naar de hemel opsteeg door een ladder van licht te beklimmen die opsteeg uit een heilige steen die ooit deel uitmaakte van de tempel van koning Salomo. In 691 begon Calif Abdul Malik met de bouw van de moskee van Sakhra (Rotskoepel) naast de plaats van de tempel, die werd voltooid door zijn zoon, deze werd een aantal keren verwoest en herbouwd totdat de laatste Al Aqsa-moskee was voltooid in 1099.

Oprichting van de Orde van de Tempel.
De Orde van de Tempel werd gesticht in 1118 in Jeruzalem, dat was bevrijd van de Saracenen tijdens de Eerste Kruistocht in 1099.
De successen van de kruisvaarders hadden pelgrims uit de hele christenheid naar het Heilige Land gebracht, maar de obstakels die de pelgrims moesten overwinnen waren talrijk. Er was een gebrek aan wegen en vervoermiddelen en de routes werden bedreigd door rovers en het was bijna een feit dat men werd bedrogen door de herbergiers en handelaren die men tegenkwam. Om deze anders onbewaakte pelgrims enige bescherming te bieden, stichtten Hugues de Payens en zeven andere ridders de Orde van de Tempel. De koning van Jeruzalem, Boudewijn II, verleende hen een verblijf in de buurt van het koninklijk paleis bij de veroverde Al Aqsa-moskee, op de plaats waarvan traditioneel wordt aangenomen dat het die van de Tempel van Salomo is, ook wel Tempelberg genoemd. De ridders kwamen bekend te staan ​​als “Ridders van de Tempel” en de volgende tien jaar groeven ze naast hun reguliere taken de ruïnes van de Tempel van Salomo onder hun vertrekken op. In 1867 ontdekte een team van de Royal Engineers, geleid door luitenant Charles Warren en gefinancierd door het Palestine Exploration Fund, een reeks tunnels onder Jeruzalem en de Tempelberg, waarvan sommige direct onder het hoofdkwartier van de Tempeliers. Er werden verschillende kleine artefacten gevonden die erop wezen dat Tempeliers enkele van de tunnels hadden gebruikt, hoewel het onduidelijk is wie ze precies als eerste heeft gegraven. Sommige van de ruïnes die Warren ontdekte, dateren van eeuwen eerder.

Hugues de Payens maakte een rondreis door verschillende Europese landen tussen 1124-1128, hij ontving officiële goedkeuringen van de katholieke kerk op het Concilie van Troyes in Frankrijk in 1124 en hij bezocht zijn kameraad Henri Saint Clair, eerste graaf van Roslin thuis in Roslin, Schotland rond 1126-28, tijdens dit bezoek kreeg hij land van koning David I van Schotland om de eerste Tempeliers Preceptorij buiten het Heilige Land te bouwen, in Balantrodoch bij Edinburgh, nu Temple Midlothian genoemd. Rond deze tijd richtte Hugues de Payens ook een Preceptorij op in Londen, Engeland. Hugues de Payens bezoek aan Schotland brengt de eerste verbinding van Rosslyn met de Tempeliers tot stand.

Wat betreft de opgraving onder de Tempelberg is er geen bewijs vastgelegd, maar het lijkt erop dat de Tempeliers iets hebben gevonden.
In 1139 (slechts 21 jaar na de oprichting van de orden) vaardigde paus Innocentius II een pauselijke bul uit die de Orde vrijstelde van gehoorzaamheid aan de lokale wetten. Deze uitspraak betekende dat de Tempeliers vrij alle grenzen konden passeren, geen belasting hoefden te betalen en waren vrijgesteld van alle autoriteit, behalve die van de Heilige Stoel zelf. Met haar nederzettingen en riante financiële middelen groeide de Orde uit tot de grootste en rijkste organisatie van die tijd. Tempeliers vochtten vaak de voorhoede in belangrijke veldslagen tijdens de kruistochten. De zwaar gepantserde en ervaren ridders op hun oorlogspaarden vormden vrijwel altijd de speerpunt van de aanval om de linies van de vijand te doorbreken.

Hoewel de leden waren gezworen tot individuele armoede, kreeg de Orde controle over rijkdom die verder ging dan directe donaties. Een edelman die op weg was naar de kruistochten, zou al zijn bezittingen onder het beheer van de Orde kunnen plaatsen terwijl hij weg was. Door op deze manier rijkdom te vergaren in het hele christendom, begon de Orde in 1150 de kredietbrieven te genereren voor pelgrims die naar het Heilige Land reisden.
Pelgrims deponeerden hun kostbaarheden bij een plaatselijke predikant voordat ze vertrokken, ontvingen een document met de waarde van hun deposito en gebruikten dat document vervolgens bij aankomst in het Heilige Land om hun geld op te halen. De bankcheque was geboren.
Deze innovatieve regeling was een vroege vorm van bankieren en was mogelijk het eerste formele systeem dat het gebruik van cheques ondersteunde.
Het verbeterde de veiligheid van pelgrims door ze minder aantrekkelijk te maken voor dieven en droeg flink bij aan de schatkist van de Orde.

 

Op basis van deze mix van donaties en zakelijke transacties heeft de Orde financiële netwerken opgezet in het hele christendom.

• Ze verwierven grote stukken land, zowel in Europa als in het Midden-Oosten
• Ze kochten en beheerden boerderijen en wijngaarden
• Ze bouwden kerken en kastelen
• Ze waren betrokken bij productie, import en export
• Ze hadden hun eigen vloot van schepen
• Ze bezaten het hele eiland Cyprus voor een jaar in 1191

Het verhaal van het koninkrijk Jeruzalem is een triest verhaal van onenigheid, en de glorieuze zaak die de kruisvaarders naar het Oosten bracht, werd vaak vergeten in dynastieke strijd en politieke intriges. Onder deze omstandigheden is het opmerkelijk dat het uiteindelijke Saraceense succes zo lang werd uitgesteld, maar het duurde tot 1291 voordat het laatste bolwerk van de Orde, de stad Akko, viel. De overblijfselen van de Orde trokken zich terug naar Cyprus en het doel waarvoor de Orde was gevormd was nu verdwenen. Een paar jaar later had de koning van Frankrijk, Filips IV, dringend geld nodig, omdat hij te veel oorlogsleningen had genomen. Koning Filips stond bekend als Filips de Schone, maar dat was hij allesbehalve. Hij orkestreerde in 1305 de installatie van zijn eigen uitgekozen man als de nieuwgekozen paus Clemens V. Nu had Filips de Schone geld nodig en benaderde hij de Orde, maar werd toen geweigerd. Hij probeerde de Orde zover te krijgen hem als Grootmeester te accepteren onder het voorwendsel dat hij dan een nieuwe kruistocht naar het Heilige Land zou leiden, maar de ridders kozen er niet voor om hun vrijheid op te geven. Koning Filips besloot toen, met de onwillige maar essentiële medewerking van paus Clemens V, de rijkdom van de Orde voor eigen gebruik te verwerven.

Jacques de Molay op de brandstapel.
In 1307 arresteerde hij plotseling alle Tempeliers in Frankrijk, en hij haalde alle landen behalve Schotland en Portugal over om dit voorbeeld te volgen.
De rijkdom, onafhankelijkheid, trots en geheimhouding van de Orde bleken hen te beroven van alle invloedrijke vrienden, en de Franse koning wist hun veroordeling voor ketterse praktijken veilig te stellen. Het is Phillip echter nooit gelukt om de rijkdom van de Orde te verwerven, aangezien iemand de ridders heeft getipt en op de dag van de massale arrestaties zette de Tempeliersvloot koers vanuit La Rochelle in Frankrijk, hun bestemming was een mysterie – hoewel velen destijds geloofden dat ze naar Schotland varen. In Frankrijk werden veel Ridders van de Orde gemarteld om bekentenissen af ​​te dwingen, en op deze manier werd een groot deel van de schandalige legende aan het verhaal van de Orde toegevoegd. Velen verzetten zich tegen de kracht van de pijnbank en werden als ketters op de brandstapel verbrand. De grootmeester, Jacques de Molay, was de laatste die in 1314 ter dood werd gebracht in Parijs.

Zijn ontroerende laatste woorden van het schavot:

“Het is alleen maar goed dat ik op zo’n plechtig moment en wanneer mijn leven zo weinig tijd heeft om te lopen, het bedrog dat is beoefend, zou onthullen en voor de waarheid zou opkomen. Hoor mij! Voor hemel en aarde en jullie allemaal voor mijn getuigen, beken ik. Ik beken dat ik inderdaad schuldig ben aan de grootste schande, maar de schande is dat ik heb gelogen. Ik heb gelogen door de walgelijke aanklachten tegen mijn Orde toe te geven. Ik verklaar, en ik moet verklaren, dat de Orde onschuldig is. Zijn zuiverheid en heiligheid zijn nooit verontreinigd. In werkelijkheid had ik anders getuigd, maar ik deed dat uit angst voor vreselijke martelingen. Andere ridders die hun bekentenissen introkken, zijn naar de brandstapel geleid, dat weet ik. Toch is de gedachte aan doodgaan niet zo afschuwelijk dat ik nu mijn bekentenis zou handhaven van grove misdaden die nooit zijn begaan. Het leven wordt mij aangeboden, maar tegen de prijs van trouweloosheid. Voor zo’n prijs is het leven niet de moeite waard. Als het leven alleen gekocht kan worden door leugen op leugen op te stapelen, treur ik niet dat ik het moet verliezen.”

Moderne historici verwerpen het proces tegen de Tempeliers als volkomen onrechtvaardig en spreken de Orde vrij van de aanklachten die ertegen zijn ingebracht. De katholieke kerk heeft lang geoordeeld dat de Orde onschuldig was aan enig vergrijp en een recent teruggevonden document ‘The Chinon Perkament’ onthult dat Paus Clemens V, Jacques de Molay in 1314, vlak voor zijn dood, gratie had verleend. De overlevende leden van de Orde fuseerden met andere orden of doken onder. In Portugal weigerde koning Denis het bevel van de Paus en hernoemde hij de Orde in plaats daarvan tot ‘De Orde van Christus’. Deze Orde zou in de geschiedenis voortduren tot in de 20e eeuw en had een directe invloed op de Europese verkenning en expansie gedurende meer dan 400 jaar.

Rosslyn Chapel en het begin van de Vrijmetselarij.
Er ontstonden legendes dat sommige ridders naar Schotland vluchtten, waar een geëxcommuniceerde koning Robert the Bruce verwikkeld was in een strijd tegen de Engelsen en het lijkt logisch en waarschijnlijk dat de Bruce de Tempeliers zou hebben verwelkomd. De Tempeliers vochten voor de Schotten bij Bannockburn in 1314 en kregen in ruil daarvoor een toevluchtsoord, land en titels van een dankbare koning. Later werd dit The Scotch Guard genoemd.
Er is ook een theorie dat de zeelieden van de Orde erin slaagden hun vaardigheden te gebruiken om over de Atlantische Oceaan te navigeren waar ze Noord-Amerika ontdekten. In 1312 werd de Orde van de Tempeliers ontbonden door de Raad van Vienne en hun resterende eigendom werd overgedragen aan de Ridders van St. John (Hospitaalridders). In de jaren 1440 (130 jaar na de ontbinding van de Tempeliers) was Sir William Saint Clair, Jarl of Orkney de machtigste man in Schotland. Hij was een directe afstammeling van William de Saint Clair, de laatste Tempelgrootmeester van Schotland, die stierf met het hart van Robert de Bruce (als onderdeel van James Douglas, Lord of Douglas expeditie) op een laatste kruistocht naar Jeruzalem.

Sir William Saint Clair wilde een tempel bouwen op zijn land in Rosslyn, in de buurt van Edinburgh.
Hij zocht en ontving een grondvest van de kerk in Rome om in 1446 een collegiale kapel te bouwen. Zijn meest waarschijnlijke redenen om deze tempel te willen, zouden zijn om een ​​zetel van geestelijk gezag te vestigen om koning James II te evenaren en om artefacten te huisvesten die door de Tempeliers naar Schotland waren gebracht in 1126 (en misschien na de ontbinding van de orde) en geërfd door de familie Saint Clair.

Rosslyn Chapel verbindt de Joodse tempel via de Tempeliers met de Vrijmetselarij. Historici en onderzoekers hebben nu aangetoond dat Rosslyn Chapel in dezelfde stijl is gebouwd als de Herodiaanse architectuur van Jeruzalem en dat het een exacte replica is van het grondplan van de tempel van de koning van Herodes. De indeling van de tempel van Herodes was tot het midden van de negentiende eeuw, bijna vierhonderd jaar na de bouw van de kapel, onbekend voor archeologen. Sir William Saint Clair bracht Vrijmetselaars (in die tijd betekende het woord metselaar bouwer en omvatte steen-, hout- en metaalmetselaars) vanuit heel Schotland naar zijn kapel.

Om ze te huisvesten bouwde hij de stad Roslin in de buurt van zijn kasteel en de plaats van de kapel, waarna op 20 september 1456 de bouw van de kapel begon. Rosslyn Chapel bevat het oudste document dat een moderne Eerste Graadceremonie toont die wordt uitgevoerd door een Tempelier. Op het onderste frame van het raam in de zuidwestelijke hoek van de kapel bevindt zich snijwerk, gesneden tussen 1440 en 1450 van de Eerste Graad. Er zijn veel Tempelierssymbolen en afbeeldingen van Tempeliers die in de kapel zijn uitgehouwen. Toen koning James II in 1460 stierf, kwam zijn zoon, James III, op de troon en hij dacht dat Sir William een ​​grote bedreiging vormde voor de Kroon van Schotland, dus ontkleedde hij Sir William van Orkney (in 1470). Sir William trad af als graaf van Caithness ten gunste van zijn zoon in 1476 en hij stierf in 1484.

De familie Saint Clair, later Sinclair was ook sterk betrokken bij de oprichting van de vrijmetselarij in Killwinning aan de andere kant van Schotland. Een onderbouwing van het feit hoe sterk de familie Saint Clair betrokken was is en is geweest in het voortbestaan ​​​​van de erfenis van de Tempeliers in de 21e eeuw.

In 1483 (27 jaar nadat de bouw van de Rosslyn Chapel begon) worden de eerste vrijmetselaarsdocumenten gevonden waarin staat dat de Burgh of Aberdeen betrokken is bij de beslechting van een geschil tussen zes ‘Masownys of the Lurge’.
De Vrijmetselarij begint zich te verspreiden als Loges kandidaten initiëren en hen het ‘Meesterwoord’ geven.

Het lijkt erop dat de Vrijmetselaars die Rosslyn Chapel hebben gebouwd, iets van grote waarde vonden in de ceremonies en leringen die ze in Rosslyn leerden en toen ze naar huis terugkeerden, namen ze dit ritueel en gevoel van broederschap met zich mee.
Schotland zou de bakermat blijven van de Vrijmetselarij voor de volgende 100 jaar.

Afsluitend…moeten we de wortels van de Vrijmetselarij beschouwen als afkomstig uit de Megalithische tijd, koning Salomo, Athelstan, de Tempeliers, middeleeuwse steenhouwers, Schaw, liefdadigheidsinstellingen, het Invisible College of de Rozenkruisers? Vinden we bovendien dat de wortels van de moderne Vrijmetselarij meer in Schotland of Engeland of misschien Frankrijk liggen?
We zullen het nooit zeker weten en kunnen over de gaten in de historie alleen maar speculeren. Welke koers de Vrijmetselarij ook volgde, het heeft miljoenen mensen in vele landen gedurende meer dan drie eeuwen geïnspireerd en heeft beroemde persoonlijkheden aangetrokken uit Europa, de Verenigde Staten van Amerika en andere continenten. Als de Vrijmetselarij zich aanpast aan de Zeitgeist en zich manifesteert als een aloude Broederschap waarin zelfkennis, respect en het werken aan de Ruwe Steen de voornaamste doelen zijn zal ze dit ongetwijfeld nog enkele eeuwen blijven doen.

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.