Berichten

De remake van de legendarische Jaguar D-Type Roadster

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Jaguar Classic herstart de productie van de iconische D-type raceauto in Coventry, 62 jaar nadat het laatste exemplaar werd gebouwd in 1956. De eerste Jaguar D-type die door Jaguar Classic wordt geassembleerd, een technisch prototype, zal zijn werelddebuut maken op de Salon Retromobile-show in Parijs deze week. Slechts 25 nieuwe exemplaren van de D-type zullen minutieus met de hand worden gebouwd bij Jaguar Land Rover Classic Works in Warwickshire. In 1955 plande Jaguar om 100 D-types te bouwen. Met slechts 75 voltooid, vervult Jaguar Classic nu de oorspronkelijke ambitie van het bedrijf door 25 geheel nieuwe sportwagens met een bepaalde periode te maken. Voor 1 miljoen pond rijdt u een exemplaar.

De D-type, die tussen 1955 en 1957 driemaal de 24-uursrace van Le Mans won, werd aangedreven door de zescilinder XK-motor. Elk aspect van de D-types die vanaf 2018 voor klanten zijn gebouwd, wordt gemaakt volgens authentieke, originele specificaties. Tim Hannig, Jaguar Land Rover Classic Director, zei: “De Jaguar D-type is een van de meest iconische en mooiste wedstrijdauto’s aller tijden, met een ui
tstekend record in de zwaarste motorraces ter wereld. En het is vandaag net zo spectaculair.

“De kans om het succesverhaal van de D-type voort te zetten door de geplande productierun in Coventry te voltooien, is een van die unieke projecten die onze experts van wereldklasse bij Jaguar Land Rover Classic met trots vervullen.”

Hij is bevooroordeeld. Maar het is waar dat deze recreatie – die, te oordelen naar eerdere voortzettingen, waarschijnlijk meer dan 1 miljoen pond ($ 1,4 miljoen) gaat kosten – een speciale auto is. Vergeleken met de waarde van het origineel is het praktisch een koopje.

Eentje die ooit eigendom was van Bernie Ecclestone, het excentrieke voormalige hoofd van de Formule 1, werd vorige maand te koop aangeboden voor $ 12 miljoen op een Gooding & Co.-veiling in Arizona. Hoewel die niet verkocht werd, verkocht Sotheby’s in 2016 een D-Type uit 1955 voor bijna $ 22 miljoen. Tegen die prijzen in is deze nieuwe, voor wat waarschijnlijk minder dan $ 2 miljoen zal kosten, praktisch een koopje.

De D-Type is zo speciaal vanwege zijn zeldzaamheid, overwinningen tijdens races en carrosseriestijl. Zijn vorm werd sterk beïnvloed door de meest geavanceerde luchtvaarttechnologie van die tijd, met een monocoque cockpit gemaakt van platen van aluminiumlegering. In die tijd volgden ontwerpers een praktijk die zijn oorsprong vond in de luchtvaart: de brandstof in de staart van het voertuig stoppen.

De D-type is de derde voortzetting van Jaguar Classic en vormt een aanvulling op de zes ontbrekende Lightweight E-types die in 2014-2015 werden voltooid en negen XKSS’s die in 2017-18 werden gebouwd. Het nauwgezette onderzoek van Jaguar Classic-experts, met exclusieve toegang tot originele technische tekeningen en documenten van Jaguar, zorgt ervoor dat elke nieuwe D-type zal worden gebouwd volgens de authentieke specificaties die zijn opgesteld door wedstrijdmanager Lofty England en zijn ingenieurs in de jaren ’50.

Klanten van het D-type kunnen kiezen uit een Shortnose-carrosserie uit 1955 of een Longnose-carrosserie uit 1956. Het technische prototype is de Longnose-specificatie uit 1956, herkenbaar aan de verlengde motorkap, karakteristieke staartvin achter het hoofd van de bestuurder, groothoekcilinderkop en snel verwisselbare remklauwen.
Het interieur zal dezelfde ronde snelheidsmeter hebben, een dun houten en met metaal geperforeerd stuurwiel (natuurlijk met het stuur rechts) en een handgeschakelde vierversnellingsbak. Het staal aan de buitenkant zal ook de legering zijn. Op het moment van zijn oorspronkelijke debuut had de auto 250 pk en kon hij een topsnelheid halen van 167 mijl per uur.

Kev Riches, Jaguar Classic Engineering Manager, zei: “Het opnieuw creëren van de negen van de D-type afgeleide XKSS’s was enorm bevredigend, en een nog grotere technische uitdaging dan de zes ontbrekende Lightweight E-types, maar de lessen die we uit het XKSS-project hebben geleerd voorsprong op de laatste 25 D-types. Ze zullen allemaal absoluut correct zijn, tot in het kleinste detail, precies zoals Jaguar’s Competitions Department het bedoeld heeft. ”

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

/door

Khaki versus Chinos. Kent u het verschil?

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Khaki’s kwamen in de jaren 1800 via het Brits-Indiase leger naar de westerse wereld. Destijds bestond het standaard Britse soldatenuniform uit een witte broek en een felrode, wollen jas. Het uniform, dat hen de beroemde bijnaam ‘rode jassen’ opleverde, betekende macht en prestige en intimideerde met succes hun vijanden. Toen Groot-Brittannië zich in de jaren 1800 echter uitbreidde naar India, werden hun bestaande uniformen al snel te warm en te jeukend. Veel soldaten waren gestationeerd in Punjab, India, waar de temperatuur maar liefst 48 graden kon bereiken.
Dus gaf Sir Harry Burnett Lumsden, een Britse militaire officier gestationeerd in Punjab, zijn mannen de opdracht hun rode jassen uit ​​te doen en in plaats daarvan hun lichtere, zacht geweven katoenen pyjamabroek te dragen. Om hun witte, geplooide pyjama’s beter te camoufleren, hebben soldaten ze geverfd met modder en marazi (een plant afkomstig uit Punjab), wat resulteerde in een grauwe, beige tint die perfect paste in hun zanderige omgeving. Ze werden ‘khakis’ genoemd, wat ofwel afkomstig is van het Hindi-woord धूल, wat ‘stof’ betekent, of het Perzische woord khāk, wat ‘aarde’ betekent. Niemand weet het zeker, maar het is duidelijk dat beide termen de geelachtig beige kleur van kaki’s treffend beschrijven.

De eerste kakibroeken werden gemaakt in 1846, toen een Britse officier die in de Punjab-regio diende, de warme wollen broeken en jassen van zijn bedrijf inruilde voor lichtere stoffen en lossere modellen gemaakt van inheems katoen. Het koloniale leger dat in India was gestationeerd, adopteerde kaki’s als hun uniformbroek tegen 1848, en het verspreidde zich over de rest van het Britse rijk totdat het hele Britse leger de stijl formeel als hun uniform in 1884 aannam.

”Maar hoe zit het met kaki chino’s? Kaki is niet alleen een broekstijl, maar ook een kleur. Het stiksel op een kaki broek is verborgen. Khaki’s worden doorgaans gezien als meer casual vanwege de stevigere stof. Broeken in kaki-stijl hebben uitgesproken zakken; chino zakken zijn verborgen.
Verborgen zakken dragen bij aan het stijlvolle karakter van een chino. Chino’s hebben platte fronten; khaki’s kunnen plat of geplooid zijn. Dit is puur een kwestie van persoonlijke voorkeur, maar over het algemeen is een geplooide broek meer traditioneel. Plooien helpen ook om uw verhoudingen in evenwicht te brengen als u wat extra gewicht in uw middengedeelte draagt, of als u vrij breedgeschouderd bent. Een platte voorkant is het modernere silhouet van de broek dat de neiging heeft om flatterend te zijn voor een slanker lichaamstype.

Chino’s zijn lichtgewicht, taps toelopend zodat ze smaller worden naarmate ze lager op het been vallen, en kunnen zowel met als zonder boorden worden gedragen. Ze hebben over het algemeen een platte voorkant. Chino-stof was een lichtgewicht keperbinding uit China (vandaar de naam). Het Britse en Franse leger gebruikten beide chino’s om hun kaki uniformbroeken te maken tegen de tweede helft van de 19e eeuw. Toen Amerikaanse soldaten die tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog in de Filippijnen dienden een uniformbroek nodig hadden, vonden ze het goedkoper en sneller om uit China te importeren dan uit de Verenigde Staten. Hun broeken waren eenvoudig en taps toelopend gemaakt, zonder geplooide voorkant, om te besparen op stofkosten, wat resulteerde in een soepele, eenvoudige stijl. Dezelfde basisstijl werd gebruikt voor uniformbroeken tijdens de Eerste Wereldoorlog, en terugkerende soldaten uit beide oorlogen brachten ze naar civiele instellingen. Vooral universiteitsstudenten namen na WOI een chino en sindsdien maken ze deel uit van het modelandschap.

Liefhebbers zijn echter sindsdien in de war! De basis is echter dat khakis zijn ontstaan ​​als een brede categorie van militaire broeken, en een specifieke subset daarvan is geëvolueerd tot chino’s. Denk aan kaki’s als een dikker, meer vierkant kledingstuk, en aan chino’s als slankere, meer taps toelopende en nette broeken, je bent goed!

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

 

 

/door

Over de zegelring.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Ah, de zegelring. Heftig bediscussieerd en bekritiseerd. Wapenschild of initialen?
Met klasse gedragen of protserig ? En is hij écht of nep?
Voor sommigen gewoon een accessoire, voor anderen zeer betekenisvol. Hoe komt dit toch?
Later we er even dieper op ingaan wat die zegelring eigenlijk is.

Traditioneel werd of word de zegelring aan de pink gedragen van de niet-dominante hand. Bij de meesten is dat dus de linkerhand. Zakenmannen, politiekers en adel gebruikten hem om hun ‘zegel’ te drukken op belangrijke documenten, of deze te verzegelen. Men liet warme was op het document druppen, en met de ring bezegeld door er een afdruk van het wapenschild in te duwen. Duidelijk herkenbaar als authentiek voor iedereen, zeker in vroegere tijden waarin de meerderheid zelfs niet kon lezen. Dit soort ring werd al snel een traditioneel symbool van familie-verbondenheid. Het gebruik van zegels kunnen we terug dateren tot de Mesopotamiërs, en zo via de Egyptenaren, die het in een ring verwerkten naar de Romeinen. De zegelring bestaat dus al veel langer dan wapenschilden of  de opkomst van heraldiek.

Met de opkomst van de bourgeoisie won hij snel aan populariteit. Als de middenklasse geen eigen wapenschild had, werd hij toch gebruikt, blanco, of met
initialen, om toch gesofisticeerd over te komen. Als je erg kapitaalkrachtig was in de 18e eeuw mocht er ook wel een mooie steen in verwerkt worden. Populair waren vooral de robijn, amethist, bloedsteen, en bvb de corneliaan. Men smeedde ze voornamelijk in goud, en vanaf de 19e eeuw werd platinum ook populair.

Tegenwoordig zien we zegelringen ook gebruikt worden om bijvoorbeeld een lidmaatschap te tonen van een bepaalde club, universiteit, regiment of broederschap zoals de Vrijmetselaars. Als men gewoon dit soort ring leuk vind, en geen wapenschild heeft, of niet wil pronken met het familie wapenschild, kan dit vervangen worden door bvb. initialen, of zelfs gewoon een blank vlak hebben.

– De Paus draagt een zegelring genaamd ‘De Ring van de Visser’ (‘Piscatory Ring’) sinds ongeveer 1265, met een beeltenis-gravure van de Heilige Petrus.

– Als de Paus komt te overlijden wordt deze ring ceremonieel vernietigd door er met een hamer een kruis in te  slagen.

– De studie van zegels staat bekend als sigillografie of sphragistiek.

– In het ‘British Museum’ in Londen ligt een ring men de naam en functie van een Egyptische hogepriester.

– Als de drager te sterven kwam, werd ook de ring vernietigd, om namaak of plagiaat van het adelijke zegel te voorkomen.

-Traditioneel kunnen we stellen als basisregel dat men geen ring draagt waar men geen recht op heeft. Zegelring etiquette houd in dat dit niet acceptabel is vanwege de grote waarde die aan de betekenis gehecht word. U moet het recht verdienen, en ongepast een symbool te dragen van iets wat u niet bent of niet verdiend heeft.

-En dan is er nog de discussie over hoe de ring gedragen zal worden. Met de beeltenis naar zichzelf of naar de buitenwereld?
Naar zichzelf gericht als een dagelijkse herinnering van de betekenis, of naar de buitenwereld om herkenbaar te zijn?

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

 

/door

Scott. De iconische schrijverstas heruitgebracht door het Franse Bleu De Chauffe.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Schrijven over een schrijver, als je er zelf geen bent. Niet zo evident. Maar lezen doen we hopelijk allemaal weer wat meer. Door deze onzekere Coronatijden zitten we meer thuis en binnen. En nadat we Netflix al volledig hebben uitgekeken, is een goed boek toch wat iedereen kan bekoren?

Wel, een boek wordt geschreven door een schrijver. Die bergt zijn spullen weg in een tas die wel redelijk typisch is. Vele modellen trekken op elkaar qua stijl en formaat. Vele merken en veel modellen, dat wel. En net zoals er kwaliteiten onder schrijvers zijn, zijn er kwaliteiten van tassen. Eén ding hebben ze praktisch allemaal gemeen, ze gingen of gaan een leven lang mee, en het wordt moeilijker en moeilijker voor de eigenaar om er afstand van te nemen.
Het soort tas weer je één mee wordt. Het soort tas waarvan je hoopt dat het zelf verhalen zou kunnen vertellen…. Een authentieke tas!

Een iconische schrijverstas is die van de Amerikaanse schrijver F. Scott Fitzgerald. De tas kende een lang en zwaar leven, werd meerdere malen hersteld, en beroemde manuscripten hebben er hun oorsprong en werden erin bewaard. Een schrijverstas is ook een bijzonder leuk ding, temeer omdat het niet zomaar een willekeurige tas is, maar een tas met een doel.

“An author ought to write for the youth of his own generation, the critics of the next, and the schoolmaster of ever afterward”. – F. Scott Fitzgerald.

We bespreken hier een Franse heruitgave, een hedendaagse replica als het ware, geïnspireerd op de oude tas van Mr. Scott Fitzgerald. We gaan er van uit dat een goede tas bijdraagt aan de schrijfkwaliteit van de eigenaar. Dit vakmanschap is dan ook een ode aan deze beroemde schrijver.

“The easiest way to get a reputation is to go outside the fold, shout around for a few years as a violent atheist or a dangerous radical, and then crawl back to the shelter.” – F. Scott Fitzgerald

Aangezien ik appreciatie heb voor zowel goede schrijvers als voor traditioneel vakmanschap, trok deze tas van het Franse Blue de Chauffe dan ook onmiddellijk mijn aandacht. En niet enkel voor het stijlvolle uiterlijk en de mooie kwaliteit, maar vooral ook omdat er best wel een leuk verhaal aan vastzit. En alzo gaat dus het verhaal…:

Evan is een Amerikaan. Voor de verjaardag van zijn vriendin, die schrijfster is, gaat hij op zoek naar een origineel cadeau. Hij denkt hierbij aan een handtas of iets dergelijks. Al een tijdje online op zoek, stuit hij plots op een heel uniek item; Scott Fitzgerald’s persoonlijke tas, met zijn naam erin gedrukt, boven het adres van de toenmalige uitgeverij die zijn boeken drukte.

Evan, die al jaren fan was van Blue de Chauffe, contacteerde het bedrijf met de vraag of het mogelijk was één van hun eigen tassen te personaliseren zoals de schrijverstas van Scott Fitzgerald. Op dat moment echter was het voor hen niet mogelijk op die vraag in te gaan, maar ze vonden het idee wel geweldig. Daarop besloten ze deze originele schijverstas gewoon in zijn geheel heruit te geven, mét de mogelijkheid tot personalisatie: het in reliëf drukken van de initialen in het leder, zoals een tijdloze gravure”

Gemaakt van het sterkste Franse natuurlijk gelooide leder, doopten ze de tas simpelweg ‘Scott’, en het is een echt hebbeding geworden. Best wel elegant, heel mannelijk ook, en kan zowel aan het handvat, als over de schouder met een riem gedragen worden. De onconventionele draai-sluiting is van degelijk koper, wat het geheel stijlvol doet overkomen. En, toegegeven, er is plaats voor een 13-inch laptop, wat zeker niet hedendaags is, maar een grote tablet past er wel probleemloos in. De binnenkant is gemakkelijk toegankelijk. Het ‘Blue de Chauffe’ label, mét handgeschreven productiedatum én handtekening van de vakman in het atelier die hem maakte, is gestikt op een vilten binnenzakje. Een detail voor sommigen, maar ik kan dit zeker smaken. Oog voor detail!
Dit binnenzakje is zelfs uitneembaar: Heel handig voor kleinere spulletjes, zoals bijvoorbeeld sleutels, vulpen en dergelijke!

Handgemaakt in Frankrijk dus, van vegetarisch gelooid leder. Tegenwoordig wordt meer dan 90% van het leder wereldwijd gelooid met chroom en andere chemische bestanddelen. Bij Bleu de Chauffe pakken ze het echter anders aan. Het natuurlijk leder-looiings-proces verzekerd een betere kwaliteit (‘sustainability’ is hier geen loos begrip), voelt zeer  prettig aan en heeft als voordeel dat het leder met de jaren een echt mooi patina krijgt.
Hoe meer je de tas gebruikt, hoe mooier hij zal worden.
Geen hippe gelikte designerbag, maar een stijlvolle en toch stoere mannentas!  Een tas voor de connaisseur.

En dat is dan dus een speciale tas, die na een aantal jaren, zelf een verhaal te vertellen heeft. Zoals de originele tas van Mr Fitzgerald himself:

  • Zou die tas weten dat Francis Scott een slechte student was en miserabel in spelling?
  • Dat hij vlak voor zijn legerdienst naarstig begon te schrijven uit schrik geen nalatenschap te hebben als hij zou sneuvelen?
  • Dat ‘The Great Gatsby’, die in deze tas gezeten had, pas na de dood van de schrijver het grote succes zou kennen?
  • Dat zijn eigenaar een goede vriend was van die andere beroemde schrijver, Ernest Hemingway, die echter Scott’s vrouw Zelda een belemmering vond op zijn schrijverspotentieel?
  • Dat zijn eigenaar, hoewel niet onbemiddeld, nooit een huis bezat en elke paar jaar verhuisde?
  • Dat hij meegesleurd zou worden tussen 1920 en 1940 naar New York City, Connecticut, Minnesota, Long Island, Parijs, de Franse Rivièra, Rome, Los Angeles, Delaware, Zwitserland, Baltimore en Noord-Carolina?

Als tassen maar konden spreken hé, denk je dan!

Afmetingen:   38 cm x 28,5 cm x 7 cm  /  geschikt voor laptop of tablet tot 13-inch. De kleur wordt met de hand aangebracht, en verschilt dus iets van tast tot tas. Ambachtelijk handwerk!

Een stuk vakmanschap om te koesteren. Een tas voor het leven, waarom er geen erfstuk van maken?

Als u de tijd niet heeft om ‘The Great Gatsby’ te lezen, kijk dan naar één van de bekende film-versies, en tussendoor naar de tas.
U zal er misschien F. Scott Fitzgerald beter door begrijpen, en het vakmanschap van deze ambachtelijke tas appreciëren.

Meer informatie over de tas en de producent kan u vinden op de website www.bleu-de-chauffe.com. Een Frans bedrijf dat kwaliteit begrijpt en voelt, natuurlijke materialen, en als eerbetoon aan een geweldige schrijver, op vraag van een klant, een tas maakt, met het respect dat die verdient, voor het leven!

Welke tas u ook kiest, als attaché-case of als werk-tas, een authentieke schrijverstas laat de wereld zien dat u niet vatbaar bent voor trends en hypes. Dat u zich niet laat vangen door designers of meedoet aan mode. U heeft immers niets te bewijzen. U bent wie u bent, heeft zonder twijfel een boeiend verhaal, en gaat voor het échte.

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

/door

JFK. Presidentiëel stijlicoon.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Ontegensprekelijk kunnen we stellen dat de charismatische John Fitzgerald Kennedy of JFK, één van de knapste, en zeker best geklede was van alle Amerikaanse Presidenten. Maar veel heeft ook te maken met zijn persoonlijke stijl. Als ex-alumni van zowel Princeton als Harvard was hij, evident ook, een adept van de bekende preppy Ivy-League stijl, die hiervoor kenmerkend is.

Hij was dan ook een trouw aanhanger van chino’s, penny loafers, grijze sweaters, en het overbekende oxford hemd. Als president echter, en in functie ging het er echter wel allemaal wat formeler aan toe. Maar algemeen gezien kunnen we wel stellen dat hij een bepaalde air van ‘cool’ uitstraalde. Laten we hier enkele van deze stijlkenmerken bespreken. Natuurlijk moeten we deze vertalen naar een hedendaags kader, maar de klassiekers blijven de klassiekers natuurlijk. We kunnen hier niet alles bespreken, maar we blijven bij enkele basics.

Draag het juiste jasje of pak.
Het is algemeen geweten dat JFK zowel de blauwe blazer als het Harris Tweed sportvest naar het Witte Huis bracht.
Zijn pakken waren steeds grijs of donkerblauw, soms met een fijne krijtstreep. Midden-sluiting, 2-knoops, zachte schouders zonder vulling (een persoonlijke modificatie op de klassieke Ivy League stijl), (meestal) schuine zakken,
al dan niet met flapje, en, raar maar waar, geen midden of zijsplitten op de rugzijde.
Maar ja, dat is dan weer iets typisch Amerikaans. Een simpele witte zakdoek of pochette maakte het geheel af.
Discreet gevouwen, met 1 punt zichtbaar.

De meeste van zijn jasjes en pakken kwamen van Brooks Brothers, een Amerikaans ikoon.
Hij was er zelfs zo’n fan van dat hij voor de getuigen op zijn huwelijk in 1953, gepersonaliseerde paraplu’s liet maken,
met hun initialen erop geborduurd. Volgens ‘getuigen’ droeg hij zelfs donkerblauwe boxershorts van het merk, met zijn initialen erop.
En jawel, u merkt het al op, hij sloot de onderste knoop van het jasje ook. Ach je, als POTUS mag je dat blijkbaar.

 

De veelzijdigheid van het geklede witte hemd.
Zij nagelwitte hemden staken goed af tegen zijn pakken en jasjes. Wit is ook een logische kleur, omdat het met alles past, en elke combinatie steeds aankan. De kragen hadden korte punten, en waren zelfs gespreid, en de mouwen steeds afgewerkt met dubbele manchetten.

Sommige van zijn geklede hemden, zoals datgene dat we zagen toen LIFE hem volgde op zijn campagne toer in 1960, hadden zelfs het JFK monogram op de linkerborst. Het feit dat hij president was van de machtigste natie ter wereld gaf hem ook enkele voordelen.

Zo droeg hij gouden 14-karaats manchetknopen met het presidentiële zegel vooraan, en zijn handtekening en initialen achteraan. Hij deelde die dan ook regelmatig uit aan vrienden of bevriende staatshoofden op bezoek. Sommigen bereiken zelfs nu no de markt en worden verkocht of aangeboden voor om en bij de $10.000. Een écht hebbedingetje voor de liefhebber zou ik zeggen.

Broeken!
Of hij nu op een golfterrein stond of aan het zeilen was in Maine, JFK had een sterke voorkeur voor witte broeken, die liefst nog zijn enkels lieten zien. Hij droeg er bij voorkeur een wollen cardigan op, over een Oxford hemd. Combineer dit met penny loafers of deck-shoes, en je hebt een advertentie
van Ralph Lauren. Een witte broek in de zomer lijkt wat cliché voor velen, maar in de stijl komt hij veel voor. Gedragen door andere jongere en oudere stijl-iconen, zoals Harry Styles, Pierce Brosnan of Daniel Craig, is het een veel geziene broek niet alleen in het Mediterrane gebied, maar ook op bvb. nautische events wereldwijd.

Maar genoeg over de witte broek. Algemener nu! Altijd zonder bandplooien, mét omslag, en slechts een kleine of een ‘knik’ op de schoenen.
Meestal gecombineerd met een zwarte lederen riem met een klassieke rechthoekige sluiting. De riem was zelden zichtbaar omdat hij zijn jasjes meestal gesloten hield als hij rechtstond. Zoals het ook hoort eigenlijk. Als president droeg hij altijd wel sokken of kousen aangepast aan het pak, wat tevens ook een verlengend effect heeft.

De broeken, met voor die tijd redelijk smalle pijpen, waren steeds goed gestreken met een duidelijke vouw. Zijn chinos of slacks daarentegen, én zijn witte broeken, waren steeds gekreukt. Hij droeg dit echt casual, meestal zonder sokken, of met felgekleurde sokken. Zijn preppy achtergrond indachtig is dit ook logisch.

De klassieke Wayfarer, of toch niet?
Onze vriend JFK werd meer dan regelmatig gespt met een zonnebril op. De meesten vermoeden dat het om de klassieke Wayfarer van Ray-Ban gaat.
Het model in het algemeen lijkt er inderdaad wel op, en is ook eigen aan die tijd. En, heel belangrijk, past ook perfect bij de vorm van zijn gezicht.
Natuurlijk, als toegewijd zeiler, droeg hij dikwijls zonnebrillen, maar dit stopte niet als hij aan land kwam.
Een mooi schildpadmotief, of hoornen model had zijn voorkeur. En we moeten toegeven, hij staat er gewoon goed mee.
Een eigenschap die hij zelf ook maar al te goed besefte.

Om terug te komen op het Wayfarer verhaal…. Providence Optical heeft een uitvoerig onderzoek gedaan, en kon 3 verschillende brillen identificeren: American Optical TC74-51, Cabana TS 2505, en Universal Optical “Mansfield Square” glasses.
Voila, nu weten we dat ook weeral! Natuurlijk droeg hij ook militaire Aviators, zoals op de Naval Academy in 1961.

Dassen.
Hij hield ze simpel. Ofwel gestreept, ofwel geometrisch, en natuurlijk steeds in natuurzijde. We noteren echter wel dat hij de gestreepte rep-ties op Engelse wijze droeg. Dus de strepen in tegenovergestelde richting dan wat in de USA gebruikelijk was. Zijn dassen waren ook net iets smaller als wat toen gangbaar was. Vele van zijn dassen waar blauw. En dit zal zo ook wel zijn redenen hebben.

Blauw heeft namelijk een verzachtend effect. Een vredevolle uitstraling, creëert vertrouwen, inspireert samenwerking en constructief denken.
Het is misschien slecht een theorie, maar feit is wel dat hij ze dikwijls droeg, én een vredevolle, vlotte president was.
Off-duty weten we dan weer dat hij dikwijls strikjes droeg, weer een Ivy kenmerk. Vooral mooi gecombineerd met tweed natuurlijk.

Stop iets nautisch in je outfit.
JFK was al sinds kind fervent zeiler, en dit laat hij ook zien in zijn verdere leven.
Zoals hij zelf ooit zei: “It is an interesting biological fact, that all of us have in our veins the exact same percentage of salt in our blood that exists in the ocean, and, therefore, we have salt in our blood, our sweat, and in our tears. We are tied to the ocean.”

En natuurlijk spreken we hier niet enkel over het klassieke rode, al dan niet nylon, zeiljack.
Jammer genoeg veel voorkomend in dubieuze kwaliteit en uitvoering tegenwoordig.
In zijn schaarse vrije tijd was hij dan ook zelden aan land te vinden. Zijn persoonlijke zeilboot, de 25-voeter ‘Victura’, die hij van zijn vader kreeg op zijn 15e verjaardag was zijn favoriet.

We zien dit terug in zijn outfits: Nautisch blauwe polo hemdjes, navy blazers met koperen of gouden knopen, bleke sweaters, witte broeken, chinos, bootschoenen of witte canvas sneakers, kabeltruien, en natuurlijk de zonnebril.
Hij wist het allemaal gewoon perfect te combineren.


Hoe laat is het?
Eén van de accessoires waar JFK zot op was waren horloges. Plat, rechthoekig en van goud genoot zijn voorkeur. Met een bruine alligator band.
Het Omega “Ultra Thin” horloge van de president, genaamd “Stockdale watch”, in 18 karaat goud met gravure: “President of the United States John F. Kennedy from his friend Grant”, werd gedragen bij zijn inhuldiging in 1961.
Het horloge is nu in bezit van het Omega museum, op de hoofdzetel van het merk, in Biel, Zwitserland.

Eens u het horloge gevonden hebt dat het beste bij u past, zal het onafscheidelijk zijn. Het hoeft daarom ook niet bepaald een luxe klokje te zijn.
Dikwijls is ‘less is more’. Een klassiek model, goed combineerbaar, en waar u zich goed bij voelt.

Algemeen was zijn smaak niet zozeer verfijnd, maar hij wist wat hem goed stond, voelde zich er goed in, en dat straalde hij dan ook uit.
En dat is het belangrijkste.

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij werkt voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

/door

Hoe heet dat patroon ook alweer? Pakken en hun stof.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

We hebben al uitvoerig gesproken over de krijt- en kalkstreep, maar wat nu met andere bekende stoffenpatronen voor een (maat)pak? Buiten het streepjespakken zijn er natuurlijk de effen stoffen, die geen extra uitleg behoeven qua motief, want het is er niet. Maar er zijn nog andere veel voorkomende varianten. We bespreken hier de bekendste.

De Glen Plaid, of Prince of Wales (Prince de Galles)

De naam van de stof komt van ‘Glen Urquhart plaid’, ook wel de ‘Glenurquhart check’ genoemd. Op het vasteland ook bekend als de ‘Prince de Galles’ of ‘Prince of Wales’ ruit. De oorsprong is te vinden in de vallei van Glenurquhart in Inverness-shire, Schotland. Het motief werd populair door de ‘Duke of Windsor’, toen hij Prins van Wales was, wat tevens de andere benaming verklaard. Met andere woorden kunnen we dus stellen dat het dus echter geen Welsh patroon is, maar écht Schots.

Het is (meestal) een wollen stof, met een geweven patroon van over elkaar lopende grote en kleine ruiten. Het patroon beschrijven we best als 2 donkere en 2 lichte strepen, afgewisseld met 4 donkere en 4 lichte strepen.
Dit geeft een ruitjespatroon van onregelmatige vierkanten. Meestal, in de meest klassieke vorm een zwart-wit combonatie van garens, wat het uiteindelijk een grijs uiterlijk geeft. In uitzonderlijke gevallen wordt er een rood, groen of blauw garen in verwerkt, die een grotere doch subtiele ruit in het patroon tekenen.

President Ronald Reagan werd als on-presidentieel beschouwd in een grijs-blauwe Glen plaid tijdens een Europese reis in 1982. En Cary Grant droeg het iconische pak in 1959 in de Amerikaanse spionage-thriller ‘North by Northwest’.

De ‘Bird’s Eye’, ook wel ‘œil de perdrix’ genoemd.

Wat de juiste Nederlandstalige benaming is, weet ik niet, en is ook zeer moeilijk terug te vinden. Het patroon lijkt door de weefwijze, zeer repetitief, op kleine diamantjes, of vogel-oogjes. Oorspronkelijk in katoen of linnen, is het een zeer stevige stof, en daardoor ook voornamelijk gebruikt in herenkleding.

Perfect geschikt voor formele kleding, zeker in de zomer. Dit komt doordat de stof erg licht gemaakt kan worden en dus ook een fijn ademende eigenschap heeft. Zeker de katoenen variant is uitgesproken voor een lente of zomerpak.

Men kan de stof gemakkelijk reinigen met een gewone kleerborstel en wat stoom om de kreuken te verwijderen. Let er wel op dat u het pak of het jasje steeds op een goede kleerhanger hangt, zeker de losser geweven varianten, om er zeker van te zijn dat de vorm mooi bewaard wordt.

 

De Hanenpoot: ‘Pied-de-Poule’ of ‘Houndstooth’

Het motief bestaat uit gebroken ruiten, of abstracte vierhoekige vormen. Klassiek uitgevoerd in zwart en wit, maar ook zeer mooi in andere kleuren. Als men een heel fijne kleine variant van de ‘houndstooth’ heeft, noemt men dit een puppy-tooth. De Franse benaming is geïnspireerd door de afdruk van een vogelpoot. Door de manier van weven is het een zeer stevige stof.

Het pied de poule motief verscheen voor het eerst in het Westen in de jaren 30 van de vorige eeuw. In Nederland noemen ze pied de poule wel stof met hanepoot- of windmolenmotief, in Engeland heet dit motief houndstooth, cock’s tread of crow-footdesign en in Duitsland is de naam Hahnenschritt.

Het motief wordt tijdens het weven ingebracht door middel van een keperbinding* in combinatie met een bepaalde volgorde van kleuren in de schering en inslagdraden.

Edward VIII van het Verenigd Koninkrijk droeg vaak pakken met dit motief waardoor de populariteit al snel steeg.

 

Visgraat, oftewel de ‘Herringbone’.

Het visgraatpatroon dateert uit het Romeinse rijk, waar het werd gebruikt in gebouwen en wegen. Dit in elkaar grijpende bestratingssysteem is gebouwd op een basis van steenslag, die de druk van verkeer en voetstappen slim opvangt, waardoor het extreem stabiel en duurzaam is.

Deze innovatieve manier om wegen te creëren was revolutionair omdat het cultiveren van een krachtige infrastructuur van Romeinse wegen van vitaal belang was voor het behoud en de ontwikkeling van de Romeinse staat.

Visgraat is ook terug te voeren op oude Egyptische sieraden die door de elite werden gedragen.
De vroegste visgraatstoffen werden echter gevonden in het oude Italië. Hoe toepasselijk is die visgraat nu een essentiële stof die wordt gebruikt bij het maken van herenkleding! Dit onderscheidende stoffen ontwerp vond ook zijn weg naar historisch Iers textiel, dat vaak werd gebruikt in rustieke tweed pakken.

Het visgraat motief, meestal in wil uitgevoerd, is zeer populair voor pakken en ‘buitenkleding’.
Zo vinden we het patroon veelvuldig terug in Tweed.

De klassieke ruit, de ‘windowpane’

Net als de Engelse oorsprong van de merken die er hun leidmotief van maakten, ziet de ruit, of liever de tartan,
het begin van zijn geschiedenis in Schotland. De eindeloze combinaties van schering en inslag van deze wollen stof gaven leven aan de kleuren van de clans die de Schotse samenleving van de zestiende eeuw vormden en aan hun traditionele kilts.
Daarna werd het het uniform van officiële gelegenheden onder het bewind van koning George IV in 1822, maar niemand kon zich voorstellen hoe ver deze pastoor zou gaan.

De windowpane heeft de laatste jaren veel aan populariteit gewonnen, zeker bij de jongere pakkendragers.
Het grote voordeel is dat de ruit een magere man er wat steviger doet uitzien, en de zwaardere man iets verslankt.

Het patroon is ook zeer veelzijdig qua combinaties, en zelfs al ben je kleurenblind geraak je er steeds mee weg. Het zijn normaal gezien ook geen perfecte vierkanten, maar eerder rechthoeken. Iets langer dan breed dus. Dit versterkt trouwens het optisch effect.

 

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

 

/door

The General, de heruitvinding van de Ray-Ban Aviator.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Iedereen kent hem wel, de ‘Aviator’, dé ultieme klassieke pilotenbril. Iconisch Americana, veel gekopieerd maar nooit geëvenaard. Favoriet van filmhelden zowel op als naast de set, is hij tevens nog steeds ook de eerste keuze van vele piloten wereldwijd. Welnu, een nieuw icoon werd geboren. Geïnspireerd op deze tijdloos coole ‘Aviator’ krijgen we ‘The General’,
compromisloos, stoer… en zeker schaamteloos. Een klassieker herzien voor de 21ste eeuw.
‘The General’ versterkt de klassieke lijnen van de Aviator voor een scherper silhouette dat perfect de retro vertrouwelijkheid weerspiegeld. Een moedig iconisch model. Verfrissend toch wel ook. Met ‘The General’ is elke outfit onmiddellijk klassiek, net zoals de vorm die hem inspireerde. Maar draag hem subtiel, ter verfraaiing van bvb. een witte t-shirt en jeans. Of draag hem stoer met een kaki groene vest en bottinnen, dan heeft u ineens de look die even sterk is als het model van de bril.
‘The General’s degelijke, stoere uitvoering heeft bewust een militaire uitstraling. Dit wordt tevens nog eens versterkt door de dubbele brug, die natuurlijk doet denken aan de originele Aviator. Nochtans maakt hij een statement op zichzelf. Hij is retro maar toch modern, en pakt uw aandacht niet, hij vraagt er gewoon om!
Gecreëerd in 1987 als een ode aan Generaal Douglas MacArthur, werd hij recent opnieuw ontworpen in een modernere actuelere versie. Uitgevoerd in een scala aan kleuren, montuur in blinkend of mat, er is steeds een model dat bij iedereen past. Zowel als gewone bril met optische lenzen, of als zonnebril.
Het montuur is beschikbaar in klassiek zwart, militair groen, of koperkleurig. De lenzen zijn zelfs in 8 kleuren beschikbaar. Welke combinatie u ook kiest, er is steeds een leuke uitvoering voor u mogelijk. Zie ook: www.ray-ban.com/netherlands.

Douglas MacArthur,
geboren op 26 Januari 1880 in Little Rock, Arkansas, US en overleden op 5 April 5, 1964 in Washington, D.C., was een Amerikaanse generaal die aan het hoofd stond van de Amerikaanse troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Southwest Pacific, bestuurde Japan na de oorlog tijdens de daaropvolgende bezetting en leidde de troepen van de Verenigde Naties tijdens de eerste 9 maanden van de Koreaanse oorlog. In 1944 kreeg hij de rang van Generaal met vijf sterren als onderscheidingstekens, een van slechts vijf Amerikaanse vijfsterrengeneraals en een van de acht mannen die die titel hebben gedragen. Hoewel MacArthur’s karakter controversieel was, beschikte hij over uitzonderlijke leiderscapaciteiten.
Buiten het feit dat hij als een stijlicoon wordt beschouwd was hij ook een zeer charismatisch man met vele kwaliteiten. Hij wordt nog steeds geroemd voor zijn scherp strategisch inzicht.


Vrijmetselaar .˙.
Generaal Douglas MacArthur werd, bij zeer grote uitzondering Verheven als Meester-Vrijmetselaar (Mason-at-Sight) door Samuel Hawthorne,
Grootmeester van de Fillipijnen op 17 januari 1936 en aldus verbonden aan Manila Lodge No. 1. Hij ontving de 32e Graad van de AASR, Ancient and Accepted Scottish Rite in Manilla. Datzelfde jaar, op 8 december 1947 kreeg hij de 33e ere-Graad in de Amerikaanse Ambassade in Tokio.
Hij was ook Shriner bij de Nile Shrine Temple in Seattle.

Over Ray-Ban

Ray-Ban is van oorsprong een zonnebrillen merk, opgericht in 1937 door het Amerikaanse bedrijf Bausch & Lomb. Het merk is het best bekend vanween hun Wayfarer en Aviator modellen. Klassiekers die sinds de oprichting van het merk nog steeds niet verouderd zijn. De Bausch & Lomb lenzen genieten tevens wereldwijde appreciatie en erkenning voor hun kwaliteit.
Doorheen het ruim tachtig jarige bestaan heeft Ray-Ban haar grensverleggend steentje bijgedragen in zowel muziek als kunsten, met het versterken van de celebrity-cultuur, en het creëren van de macht die rock- en filmsterren uitoefenen op wereldwijde mode. Gaande van James Dean over Audrey Hepburn tot Michael Jackson, Ray-Ban is onmisbaar gebleken voor culturele iconen die niet gezien willen worden – maar wel op willen vallen. We kunnen dus best wel stellen dat Ray-Ban onmiskenbaar een stevig spoor heeft achterlaten, en nog steeds doet, in de culturele geschiedenis.
Meer info op www.ray-ban.com

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

/door

Schoenonderhoud voor de Gentleman.

Iedere gentleman heeft een aantal paar goede mooie en vooral degelijke geklede schoenen. Hoogstwaarschijnlijk zijn deze ook een deftige investering geweest, en zoals we allen weten, investeringen dienen beschermd te worden. Mooie gepoetste schoenen maken niet enkel je garde af, maar het onderhoud verlengd ook aanzienlijk de levensduur van uw favoriete paar stappers.

Voor velen een noodzakelijk kwaad, maar u kan er tevens een wekelijks of tweewekelijks ritueel van maken.
U zal merken dat er na een paar keer een waar genoegen in zou kunnen scheppen. Een mooi gepoetste en goed onderhouden schoen heeft ook met zelfrespect te maken. Leder of leer is net zoals een mensenhuid een organisch iets, laat u het uitdrogen dan verslijt het sneller, komen er lelijke vouwen en barsten in.
Gebruik voor het onderhoud dan ook de beste producten die u zich kan veroorloven, van natuurlijke oorsprong dus.

  • Uw goede schoenen verdienen cederhouten schoenspanners. Ze zorgen er niet enkel voor dat de schoen zijn vorm behoud na het dragen, want ze drogen zo ‘in vorm’, maar het hout heeft ook een drogend en ontgeurend effect. Het zal niet enkel zweet, maar ook zuren en zout opslorpen.
    Doe de schoenspanners steeds onmiddellijk na het dragen in de schoenen.
  • Indien u geen schoenspanners heeft kan u de schoen voor het poetsen opvullen met proppen krantenpapier. Zo blijven ze in vorm.
  • Dek je werkvlak op voorhand af met een oude krant. Schoenen poetsen kan een vies werkje zijn.
  • Bedenk op voorhand of u een borstel of oude t-shirt gaat gebruiken. Voor het oppoetsen is de borstel het beste, voor tussendoor verkies is persoonlijk een t-shirt. Dit geeft meer voeling met het leder en de schoen.
  • Voorzie een pluisvrije zachte doek voor de laatste afwerking.
  • Zoals reeds eerder gemeld, gebruik zoveel mogelijk natuurlijke producten. Producten op basis van bijenwas genieten de voorkeur. Ze zijn iets duurder maar hun geld meer dan waard. En ze ruiken ook beter! Uitgedroogde brokkelende schoencrème is een no-no.
  • Zorg dat u alle producten én de juiste kleuren klaar heeft liggen voor u begint. Ik raad u ook aan verscheidene paren tegelijkertijd te behandelen.
    Dan bent u er ineens van af, en spaart u ook tijd.
  • Extra glans verkrijgt u na alle stappen, door met een oude nylonkous over het leder te wrijven. Let wel op dat u dit niet doet op de vouwen of zij kunnen nadien een craquelé effect krijgen door de extra glans. Dus enkel op de neus en contre-fort, het hielstuk.
  • Vergeet bij het insmeren met de gekleurde wax of crème nooit de zijkant van de zolen te doen. Let vooral op de voorkant, en vergeet zeker ook de hiel niet. De hiel is hier bij vele mannen een zwak punt: Autorijden maakt de hielen dof en grijs door de positie van de voet, vooral de rechter, op het gaspedaal.

Allereerst: Schoonmaken!

Alvorens je je schoenen begint te poetsen dienen ze natuurlijk eerst grondig schoongemaakt te worden. Borstel eerst alle grof vuil van de schoenen.
Vergeet de naden zeker niet extra te doen, evenals de rand waar het leder aan de zool vastgemaakt werd. Dit kan eventueel met een tandenborstel.

Stof, modder, zout en ander aangekoekt vuil krijgen zo geen kans vastgezet of gefixeerd te worden door de nieuw aan te brengen poets en/of wax. Overgebleven zandkorrels zouden tevens de oppervlakte kunnen krassen als u nieuwe lagen aanbrengt. Dit is ook het moment om de veters uit de schoenen te halen. U beschermd ze er mee, en voorkomt dat er schoensmeer op komt, wat u nadien vuile handen zal geven bij het strikken van de schoen.

Hardnekkig vuil mag u best met een vochtige doek afnemen, en in het geval er reeds teveel oude waxlagen opzitten, kan u een aangepaste ‘cleanser’ gebruiken. Deze aan ieder aangepast lotion zorgt er tevens voor dat de poriën terug open komen. Als resultaat zal de nieuwe laag crème gemakkelijker in het leder trekken. Laat vervolgens de schoenen minstens een 10-tal minuten drogen.

Stap 2: Voeden.

Na de grondige reiniging, die sowieso, samen met het dragen, de schoenen toch wel belast hebben, dienen we het leder terug te voeden. Wrijf de voedende lotion of crème in niet te grote hoeveelheden voorzichtig in het leder. Dit kan met een borsteltje of zoals ik doe, een zachte katoenen doek, zoals bijvoorbeeld een oud t-shirt. In kleine rondjes inwrijven tot volledig ingetrokken. Dit zal er voor zorgen dat het leder als het ware een verjongingskuur krijgt. De perfecte goede basis. Laat dit eveneens een 10-tal minuten intrekken. Let op dat er geen resten op het leder blijven liggen.
Alles moet mooi en egaal over de hele schoen verdeelt worden.

Stap 3: Uitborstelen

Na het rusten en intrekken van de lotion of crème dienen de schoenen een eerste keer uitgeborsteld te worden. Gebruik hiervoor bij voorkeur een zachte borstel met paardenhaar. Gewoon kort en stevig over de hele schoen gaan is voldoende. U zal merken dat de natuurlijke producten het leder al doen glanzen.

Stap 4: Schoenpoets en/of wax!

 Met een zachte borstel, of zoals ik, een zachte doek, wrijven we nu de gekleurde crème zachtjes maar terdege op de schoenen in het leder.
Let er op dat alles gelijkmatig aangebracht wordt en er geen dikkere strepen achterblijven. Zij zijn nadien, na het opdrogen, moeilijk weg te werken.

Een crème is gemakkelijker aan te brengen, dan een wax, die van nature uit wat harder is. Het grote voordeel van een wax is de extra bescherming en glans nadien. Een combinatie van beiden is ook mogelijk. Gebruik eventueel een wattenstaafje voor moeilijk bereikbare plaatsen zoals bvb. alweer de naden en daar waar de zool aan de schoen bevestigd werd. Hier mag u best wel gul zijn.

Laat de crème of wax minstens 15 minuten intrekken. Zo kan het zich vastzetten in en op het leder.

De laatste stap

Neem je borstel van paardenhaar en borstel de hele schoen tot de gewenste glans. Indien u dat zelf wenst kan u zo nogmaals een weinig insmeren, en terug uitpoetsen. Smaken verschillen natuurlijk. Wel is het een feit dat meerdere dunne laagjes beter en mooier zijn, in vergelijking met 1 dikke laag.
Het poetsen of opblinken zelf doet u met korte snelle halen. Door de warmte die bij deze handeling ontstaat zullen de producten beter in het leder trekken. Welnu, de veters er terug in, en u heeft nu terug een paar schoenen een gentleman waardig!

 

 

 

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

/door

Kaviaar, het Zwarte Goud.

Met de aankomende feestdagen, en in de huidige tijden een gesloten horeca is het succes van uw feestdis afhankelijk van een traiteur of uw eigen kunnen. En niet iedereen is een held in de keuken. Maar met een luxeproduct als kaviaar, de bekende steur-eitjes, tover je toch gemakkelijk een wonderlijk gerecht op tafel.

Het unieke van kaviaar is dat het geen ingewikkelde bereiding nodig heeft. Zelfs in de meest simpele combinaties, met basis ingrediënten, komt het product het beste tot zijn recht. Ik deel dan ook graag enkele kaviaar-weetjes en recepten met u.

Kaviaar bestaat uit de onbevruchte eitjes van de steur. De naam “kaviaar” is afkomstig van het Perzische woord خاگ‌آور (Khag-avar). De eerste kaviaareters waren de Perzen (Iraniërs) die geloofden dat kaviaar hun uithoudingsvermogen en hun potentie zou verbeteren.

Afhankelijk van het soort steur waarvan de eitjes zijn, onderscheidt men:

  • kaviaar van steur
    • beloegakaviaar (zilverachtige tot zwarte kleur en hier rechts afgebeeld)
    • asetrakaviaar (zwart tot groenachtig grijs)
    • sevrugakaviaar (donkergrijs)
    • kalugakaviaar (Siberische huso) uit de Siberische rivier de Amoer.
  • imitatiekaviaar (niet van de steur en mag in principe de naam “kaviaar” niet dragen)
    • lompviskaviaar(rood of zwart; de kleur wordt verkregen door middel van natuurlijke kleuring)
    • wilde zalmkaviaaruit Alaska (rood van kleur)
    • forelkaviaar (oranje van kleur)

Hieronder kan u alvast enkele recepten vinden, want de klassieke blini’s met kaviaar zijn slechts een hapje!

Allereerst de ‘Pomme Moscovite’. Ooit dé favoriet van de Russsiche Tsaren, vandaar de naam.

INGREDIENTEN voor 4 personen:

  • 500 gram kleine aardappels
  • 1 klein doosje kaviaar
  • 3 el zure room
  • 1 el fijngehakte bieslook
  • Eventueel enkele druppels citroensap
  • Peper

BEREIDEN:

De aardappelen ongeschild, met wat olijfolie besprenkeld, in een ovenschaal. Zet deze schaal in een voorverwarmde oven van 220°C, zodanig dat de aardappelen ‘poffen. Haal ze eruit en laat ze even afkoelen. Snijd een hoedje van de aardappels en hol ze uit met een klein lepeltje.

Met wat u uit de aardappels haalt maken we de vulling: Meng dit met de zure room, de bieslook, een paar druppels citroensap, en kruid met wat peper.
Vul de aardappels terug op en werk af met een lepeltje kaviaar.
Ziezo, de simpele aardse knol heeft een meer dan behoorlijke upgrade gehad, en is nu, terecht, een keizerlijk voorgerecht.

Maakt u liever een hoofdgerecht, dan denk ik aan een pasta, die door het gebruik van de kaviaar ook weer tot iets heel speciaal gemaakt kan worden.

Pasta met gerookte zalm en kaviaar:

INGREDIENTEN:

  • 450 gr verse Linguini of Fettuccini
  • 250 ml room
  • 120 tot 200 gr gerookte zalm
  • Een snuifje nootmuskaat
  • Een snuifje zwarte peper. Of naar smaak.
  • Uw potje kaviaar natuurlijk !

BEREIDING:

  • Kook de pasta in 3 tot 4 minuten beetgaar.
  • In een andere pan verwarmt u de room, met nootmuskaat en de zwarte peper.
  • Voeg de zalm in reepjes toe.
  • Giet de pasta af, meng met de saus en met een paar schepjes kaviaar werkt u af !
  • Buon appetito!

Een andere favoriet van mij is de kombinatie met vlees. Prepareer een klassieke ‘Steak Tartare’, en werk af met kaviaar. Kan het nog simpeler?
Maar ook voor het ontbijt kan kaviaar voor een smaaksensatie aan tafel zorgen. Wat denkt u van een goddelijk roereitje?
Maak uw roereitje op met wat room, vul er de eierschaal er terug mee op en werk af met wat kaviaar.
En of u nu echte of imitatie-kaviaar gaat gebruiken,…. Laat het u smaken!

Let op:

  • Houd de kaviaar absoluut goed koud tot het moment van opdienen.
  • Gebruik tot het opdienen een parelmoer pepeltje, of een plastieken variant. Metalen zullen oxidatie in werking zetten als het in contact komt met de kaviaar, en de smaak negatief beïnvloeden.

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

 

 

 

/door

Het verschil tussen de Krijtstreep en de Pinstripe

We kennen allemaal wel de zgn. pinstripes en de krijtstreep! De uitzonderlijke cliché look van de Wall Street investment-bankiers, maffiosi in films en natuurlijk ook van The Great Gatsby. Maar eveneens het klassieke pak van uw vader of grootvader, of u heeft er zelf één. Er is echter wel een verschil, belangrijk of niet, maar ‘details matter’. Het subtiele verschil tussen de pinstripe en krijtstreep leg ik u dan ook graag uit.

Het klassieke gestreepte pak wordt algemeen beschouwd als hét zakenkostuum bij uitstek. Men herkent het als de outfit van dé power-dresser, zeker in de double breasted variant. We kunnen dus stellen dat dit pak de snelste en gemakkelijkste manier is om er onmiddellijk top uit te zien.

De strepen komen in allerlei vormen, maten en kleuren. De dikte echter is wat bepalend is voor de naam en dat bespreken we hier.

PINSTRIPES

Hoogstwaarschijnlijk is de meest voorkomende en bekende de pinstripe. Dit is een enkele dunne streep die de indruk geeft van een kleine korte naaldsteek. Een enkele gedraaide draad wordt gebruikt om de streep mee te creëren. De afstand tussen de strepen kan variëren.

De pinstripe is dus een fijne streep, maar wel zeer uitgesproken. Volgens Alan Flusser in zijn bekende boek ‘Dressing the Man’, zijn pinstripes “fijne strepen in de breedte van een naald resluterend in het gebruik van wit, grijs of een andere kleur, of andere garens, in een gedraaide reeks van het kamgaren..”
En Hardy Amies schrijft in zijn lexicon ‘ABC of Men’s Fashion’ dat pinstripes eigenlijk “een reeks van puntjes zijn”. Beide zijn excellente beschrijvingen, echter niet dezelfde, maar spreken elkaar toch niet tegen.

‘So pinstripes are often woven into the cloth separately from the background weave on a Dobby loom, contrary to a simple part of the background weave.
It’s added to the cloth in on top of the base colour. So the pinstripe is more defined and keeps it from blurring into the cloth. A nice variation on the pinstripe is the bead stripe, also called a beaded pinstripe or a rain pinstripe, which looks like a line of tiny beads spaced apart’.

Referenties naar de ‘pinstripe’ kunnen gevonden worden in Chaucer’s ‘Canterbury Tales‘, waar de ‘Sergeant at the Law’ beschreven wordt als dragende
“a homely parti-coloured coat girt with a silken belt of pin-stripe stuff”. Pinstripes worden in herenkleding teruggevonden sinds bein van de 19de eeuw.
Ze werden gebruikt door de Londense banken om hun werknemers te herkennen. Iedere bank had haar strepen, en de ruimte tussen de strepen duidde hun rang of functie aan. Oorspronkelijk was enkel de broek gestreept, maar toen het gebruik in Amerika in de 20ste eeuw werd overgenomen, werden ze ook in de jasjes gebruikt. En alzo was het pinstripe pak geboren!

KRIJTSTREPEN

Een krijtstreep wordt traditioneel geweven van zo’n 2 tot 5 garens breed en lijkt daardoor op de streep die een kleermaker op de stof zet met zijn kleermakers krijtje. Vandaar ook de naam. Krijtstrepen worden mee met het andere garen gemengd waardoor het effect minder onderscheidend is.
Het ziet er allemaal wat vager uit dan de uitgesproken pinstripe. Hardy Amies beschrijft het verschil als “‘pin’ stripes … look very ‘set’ when compared to ‘chalk’ stripes, the outlines of which are blurred and thus blend with the background.”  En dit is dan ook ineens de beste omschrijving.

De krijtstreep wordt ten onrechte de reputatie toegeschreven van bedrijfs-conformiteit. Weliswaar is het synoniem met de bankiers en andere  vrije beroepen zoals notarissen, advocaten e.d. maar de wortels liggen dieper als de uniformiteit die we bij de middenklasse terugvinden in de late 18de en begin 19de eeuw.

Genoemd naar de zachte uitstraling werd de krijtstreep overgenomen door de moderne bedienden die in de steden werkten vanaf ca. 1910 en werd aldus het uniform van het grote zware bedrijfsleven. Oorspronkelijk werd het zelfs enkel toegelaten in Britse en Amerikaanse bedrijven om de streep breder te hebben als 1 inch, voor het hoger kader, het top-management. Later werd het geadopteerd door de Maffia om duidelijk te maken dat ze boven de gewone sterveling stonden.

 

 

HOE DRAGEN WE DEZE STREPEN ?

Een pinstripe of krijtstreep pak kan en zal zeker uw garderobe opleuken.

  • Gaat u voor de traditionele Britse look, opteer dan voor de donkerste variant die u kan vinden: Een diep inktblauw, een ‘grijs als kool’, en combineer dit met een effen wit hemd, en een felle das om contrast te creëren. U maakt er dan in ieder eval een krachtig statement mee.
  • De versie met middensluiting, 2 knopen, is modern, maar gaat u voor het neusje van de zalm qua traditie, kies dan een double breasted pak.
  • Wenst u het wat meer ontspannen, ga dan vooral voor de minder uitgesproken krijtstreep.
  • Als algemene regel kunnen we zeggen dat deze strepen enkel als kostuum gedragen worden. Maar casual wordt steeds meer acceptabel.
  • Let vooral op met strepen in de das of het hemd. U wil natuurlijk niet een uithangbord worden van alle mogelijke strepen op de markt. En als de strepen dezelfde breedte hebben gaat het al helemaal fout. Maar dat spreekt voor zich natuurlijk.
  • Bij een pinstripe draagt u steeds een das.
  • Het klassiekst bent u met een hagelwit hemd en donkere of felle das. Dan speelt u sowieso op veilig.
  • Laat hemden met een patroon voor wat ze zijn. Ze horen zeker niet bij een gestreept kostuum!
  • Houd het éénvoudig met accessoires. Pochette of dasspeld? Zeker niet beiden tegelijk!
  • Maar wie ben ik? En zijn regels er niet om uitgedaagd te worden?

Raphaël van den Poel, voormalig fashion consultant van Scapa, Reinhard Frans en Atelier NA maatpakken,
schrijft onze wekelijkse blog over gentleman zaken. Hij schrijft voor MYX Magazine, een Vlaams luxe lifestyle platform.
Hij heeft ook een eigen blog die je hier kunt lezen: http://belgiandandy.blogspot.com

Raphaël van den Poel
The Belgian Dandy

 

/door