Berichten

VMW Blog Maserati

Zoals de slogan zegt, betekent Maserati ”luxe, sport en stijl gegoten in exclusieve auto’s”. Maserati combineert Italiaanse klasse met luxe van wereldklasse.

Het verhaal van Maserati begint met een spoorwegarbeider genaamd Rodolfo Maserati, zijn vrouw Carolina Losi en hun zeven kinderen. Het merk Maserati is opgericht in 1914 in Bologna door de zes gebroeders Maserati: Carlo, Bindo, Alfieri, Mario, Ettore en Ernesto. Het maakte in eerste instantie bougies en bobines. In 1926 werd de eerste zelf gebouwde raceauto (Tipo 26) gepresenteerd in de Targa Florio, bestuurd door Alfieri Maserati, die prompt won. Ook daarna heeft hij talloze races op zijn naam geschreven. Vanaf dat moment tot de jaren vijftig heeft men zich beziggehouden met het bouwen van raceauto’s waarbij de 250 F en de “Birdcage” de beroemdste types zijn geweest die buitengewoon succesvol waren.

Aan het einde van de jaren vijftig zag men in dat de fabriek van de racerij niet kon leven, en werd besloten om ook straatauto’s te gaan bouwen. Het eerste type dat in een behoorlijk grote serie werd gemaakt (bijna 2000 stuks), was de 3500 GTS uit 1957. Tijdens de jaren zestig en zeventig bouwde het merk een reputatie op als producent van exclusieve GT’s met klinkende namen als de Mexico, Ghibli, Indy, Bora, Merak, Khamsin, Kyalami en Quattroporte, stuk voor stuk snelle reiswagens die in kleine aantallen werden gefabriceerd. In 1968 nam Citroën Maserati over, wat leidde tot de auto’s waarin de hydraulische techniek van Citroën te vinden was.

Midden de jaren zeventig stond de fabriek aan de rand van de afgrond toen Citroën de stekker uit de verliesgevende zaak wilde trekken. De Tomaso nam de zaak in 1975 voor een symbolisch bedrag over. Hij besloot dat de enige manier om te overleven was, om een auto te ontwikkelen die voor een groter publiek bereikbaar was. Zodoende werd in 1982 de Biturbo gepresenteerd, die insloeg als een bom. Door een relatief kleine motor uit te rusten met twee turbo’s werd een zeer snelle auto gepresenteerd die het met gemak op kon nemen tegen de BMW 323i, de grootste concurrent.

Daarna is het model steeds verder verbeterd. De laatste incarnatie van de biturbo was de Ghibli II. Daarna werd de fabriek onder het management van Ferrari geplaatst en werd het bedrijf totaal gereorganiseerd en verbouwd. Het eerste model onder het nieuwe bewind was de 3200 GT, die nog een 8 cilinder-biturbomotor had. Daarna is men over gegaan op conventionele motoren zonder turbo’s, die in de huidige modellen te vinden zijn. Recent is Maserati toegevoegd aan Alfa Romeo binnen de Fiat-groep, en is het dus weer onder Ferrari weggehaald.

In 2015 werden 31.500 voertuigen van het merk verkocht. Ongeveer 40% van de verkopen vinden plaats in de Verenigde Staten en de tweede markt is de Volksrepubliek China waar iets meer dan een vijfde van de verkopen werden gerealiseerd. Het huidige hoofdkantoor bevindt zich in Modena, Italië, waar jaarlijks unieke Maserati-modellen worden geproduceerd.

Het idee achter de Maserati productie is sierlijk eenvoudig; Maserati is het product van familietradities en weerspiegelt de passie van drie broers voor fraaie auto’s en racewedstrijden. Hierdoor is Maserati een synoniem geworden voor snelle, stijlvolle, sportieve voertuigen en de pittige levensstijl die ermee gepaard gaat. Maserati is het favoriete merk bij uitstek voor atleten, beroemdheden, zangers en liefhebbers van luxe stijl van over de hele wereld.

Maserati’s zijn superkrachtig vanwege de 16 cilinder motoren, wat niet alleen resulteert in een snelle motor, maar de auto ook een grote concurrent maakt van andere sportieve merken zoals Mercedes, Ferrari en zelfs McLaren. De nieuwste ontwikkeling, de Maserati Alfieri concept car is genoemd naar de legendarische oprichter.

De geschiedenis achter het merk

Het Maserati logo is ontworpen door Mario, een van de Maserati-zonen die tijd en moeite heeft gestoken om er een uniek symbool van te maken. Het logo van Maserati is bedoeld om de ideeën weer te geven waarmee de luxe autodealer wordt geassocieerd: kracht, stijl, luxe en veerkracht. Het Maserati symbool, dat de prachtige (en beroemde) fontein van Neptunus op Piazza Maggiore in Bologna nabootst, is nu alomtegenwoordig over de hele wereld als een synoniem voor luxe en klasse in de auto-industrie. Neptunus wordt beschouwd als de Griekse god van de zee en ook als een ”God van de paarden”. Het symbolische logo is ook bedoeld om inzicht te geven in het ”what’s all about”-thema van de Maserati.

Wat de gebroeders Maserati gemeen hebben, is dat ze een gemeenschappelijke passie voor racewedstrijden delen.
Uiteindelijk creëerden ze hun eigen model dat de catwalks siert en concurreert met grote bestaande merken en autoracewedstrijden over de hele wereld wint. Uiteindelijk besloten de broers hun deelname aan autoraces te annuleren.
Het hoofdkantoor van Maserati is ondertussen verhuisd van het schilderachtige Bologna naar het meer industriële Modena, dat ook historisch bekend staat als een producent van sportieve en stijlvolle Italiaanse auto’s, en een van de centra van de bloeiende Italiaanse auto-industrie.

De productiegeschiedenis van Maserati is door de jaren heen niet vlekkeloos verlopen. Het is gestopt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een tragisch ongeval in de jaren vijftig heeft ook het lot van de Maserati beïnvloed. Bij het ongeval was een sportieve Ferrari-auto betrokken die de menigte in vloog vanwege een verlies van controle door de bestuurder en meerdere dodelijke slachtoffers onder de autorace-waarnemers veroorzaakte. Na het tragische ongeval besloot Maserati zijn deelname aan autoraces te annuleren.

Maserati was de favoriete keuze van tal van beroemdheden, zoals de Sjah van Perzië Reza Rahlavi die verzocht om de integratie van een sportmotor in het chassis van de originele Maserati 3500 GT.
Het uiteindelijke resultaat was de fraaie Maserati 5000 GT, met slechts 33 van dat soort modellen, beschikbaar voor enkele zeer geselecteerde eigenaren.

VMW Blog Maserati 8CTF-Indianapolis 500 1939Maserati Racing

Meer dan een eeuw strijden op aarde, baksteen, beton en meer hielp Maserati een claim in de geschiedenis van het racen te veroveren. De Trident die Maserati-auto’s wijd en zijd siert, was het geesteskind van Mario Maserati. Hij was de enige Maserati-broer zonder enige interesse in auto’s. In plaats daarvan gaf hij de voorkeur aan het leven als kunstenaar, dus gaven zijn broers hem de opdracht. Ironisch genoeg werd Mario’s kunstwerk een van de meest erkende symbolen van het merk Maserati.

In 1922, 10 jaar voor zijn vroegtijdige dood, nam Alfieri zijn opnieuw ontworpen Diatto mee naar de Susa-Moncenisio-race. Hij bereikte snelheden van 69 km/u en behaalde daarbij een grote overwinning. Kort daarna behaalde hij nog een overwinning in de race Aosta-Gran San Bernardo.

De broers voltooiden hun eerste auto in 1926 en vestigden een nieuw wereldrecord in klasse C in 1929 toen Baconin Borzacchini de 16-cilinder V4 bijna 245 km/u reed. Het is een record dat standhield tot 1937.
Wilbur Shaw nam het stuur over van de “Boyle Special” 8 CTF en won in 1939 de Indianapolis 500 met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 345 km/u. Een jaar later, in 1940, herhaalde hij zijn titel.
Maserati nam deel aan de Formule 1-races in de jaren 40, 50 en 60 en behaalde 9 Grand Prix-overwinningen voor zijn fabrieksteam.

Maserati-Ferrari rivaliteit.

Modena staat bekend als de stad van de supercars en interessant genoeg zijn hier momenteel zowel Maserati als Ferrari gevestigd. Vroeger begon de rivaliteit tussen Maserati en Ferrari toen Maserati van Bologna naar Modena verhuisde. Er was hevige concurrentie tussen deze twee autofabrikanten, die zich verspreidde van de fabrieken naar de racebaan en zelfs naar lokale uitgaansgelegenheden en huizen van arbeiders. Mensen die bij Maserati en Ferrari werkten, zagen elkaar nooit en deze rivaliteit bereikte zijn hoogtepunt toen Enzo Ferrari in 1978 weigerde de toenmalige president van Italië Sandro Pertini in zijn fabriek te verwelkomen tijdens een rondleiding door Modena. De simpele reden hiervoor was dat Pertini in een Maserati reed! Desalniettemin is er momenteel geen echte rivaliteit tussen de twee bedrijven, aangezien ze beide eigendom zijn van de Fiat Group.

Maserati als keuze van beroemdheden

Onder de exclusieve lijst van Maserati-bezitters bevindt zich de beroemde talkshowhost Jay Leno, die een lichtblauw gelakt Maserati-model uit 1962 heeft opgenomen in zijn intrigerende collectie luxe automodellen.
Andere beroemdheden die een Maserati-model besturen, zijn Bradley Cooper met zijn Grand Turismo Maserati en Gwyneth Paltrow, met haar Maserati Quattro Porte. 

Maserati – een Italiaanse legende

Maserati is een van de belangrijkste symbolen van het moderne autoracen. Het is een statussymbool, een krachtteken en een indicator van pittig leven tegelijkertijd.

Maserati was ooit bekend als de Gangster’s Car, een van de auto-bezittingen van de ondergrondse personages van de Soprano, Johnny Sacrimoni en Christopher Moltisanti, en het wordt ook gebruikt in bekende films met een ‘gangsterthema’, zoals Scarface, waarin de Miami wordt afgebeeld en de Godfather III.

Maserati wil niet dat zijn geschiedenis wordt geassocieerd met de smaak van dictators, maar het is interessant om op te merken dat een van zijn fans Benito Mussolini is, die wilde dat zijn eigen V16-stadsauto zou worden geproduceerd lang voordat Hitler zijn Ferry Porsche ontving. Het plan kwam echter niet uit. Wat Maserati tot een uniek merk maakt, is de rijke geschiedenis die ermee gepaard gaat. Met ups en downs heeft het merk zijn weg gevonden naar de wereld van luxe en is het een favoriet geworden onder filmproducenten, Hollywood-figuren en politici over de hele wereld. Het Maserati-imago van luxe is geconsolideerd met het elegante luxe-thema erachter, de hoge prijskaartjes, de mogelijkheid tot maatwerk en het aerodynamische ontwerp.

Het bezit van een Maserati maakt een persoon onderscheidend, aangezien het merk een symbool is van luxe smaken en ook concurreert met andere chique merken, zoals Ferrari en Alfa Romeo.

Maserati is een leider geworden in de wereld van automode, met zijn unieke elegante ontwerpen en onderscheidende lijnen. Aanvankelijk waren de ontwerpen zeer persoonlijk, rond en rond, maar met de jaren zijn ze langer en groter geworden. Sommige Maserati-modellen hebben een voortreffelijke visie, waaronder de beroemde GranTurismo die in 2007 indruk maakte door de Geneva Motor Shaw.

Met zijn charme van wereldklasse en ongelooflijke vorm en design is Maserati een leider geworden in de productie van fraaie sportwagens. Het is een concurrent van de reguliere sportieve automerken en heeft zich gevestigd als een van de leiders in de competitieve automarkt.

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

Shriners cars

The Shriners, alias The Ancient Arabic Order of the Nobles of the Mystic Shrine.
In 1870 kwam een ​​groep vrijmetselaars regelmatig bijeen voor de lunch in de Knickerbocker Cottage op Sixth Avenue in New York City. Aan een speciale tafel op de tweede verdieping kwam een ​​bijzonder vrolijke groep mannen regelmatig bij elkaar. Onder de stamgasten waren Walter M. Fleming, M.D. en William J. “Billy” Florence, een acteur. De groep sprak vaak over het starten van een nieuwe broederschap voor vrijmetselaars – een die gericht was op plezier en gemeenschap, meer dan op ritueel. Fleming en Florence namen dit idee serieus genoeg om er iets aan te doen.

Knickerbocker Cottage op Sixth Avenue in Manhattan

Billy Florence was op tournee geweest in Frankrijk en was uitgenodigd voor een feest gegeven door een Arabische diplomaat. De exotische stijl, smaken en muziek van het feest met Arabisch thema inspireerden hem om dit als thema voor de nieuwe broederschap voor te stellen. Walter Fleming, een toegewijde broeder, bouwde voort op de ideeën van Florence en gebruikte zijn kennis van broederlijke rituelen om het Arabische thema om te zetten in de Oud-Arabische Orde van de Edelen van het Mystieke Heiligdom (A.A.O.N.M.S.). Met de hulp van de stamgasten van Knickerbocker Cottage stelde Fleming het ritueel op, ontwierp het embleem en de kostuums, formuleerde een aanhef en verklaarde dat de leden de rode fez zouden dragen.

William J. Conlin-FlorenceWilliam J. Florence

William Jermyn Conlin (26 juli 1831 – 19 november 1891) beter bekend onder zijn artiestennaam William J. Florence, was een Amerikaanse acteur, songwriter en toneelschrijver. Hij verwierf nationale bekendheid met een veertigjarige carrière waarin hij uitblonk in het spelen van het humoristische en poëtische Ierse personage.
Florence kreeg voor zijn œuvre lint van de Franse Societe Histoire Dramatique.

Florence werd tijdens een tournee in Marseille uitgenodigd op een feest gegeven door een Arabische diplomaat.
Het entertainment was iets in de aard van een uitgebreid geënsceneerde muzikale komedie.
Na afloop werden de gasten lid van een geheim genootschap.
Florence maakte veel aantekeningen en tekeningen bij zijn eerste bezichtiging en bij twee andere gelegenheden, een keer in Algiers en een keer in Caïro.
Toen hij in 1870 terugkeerde naar New York, toonde hij zijn materiaal aan Fleming.


Dr_Walter_Millard_Fleming
Walter Millard Fleming

Walter Millard Fleming (1838 – 1913) was een vooraanstaand arts en chirurg. Hij behaalde een graad in geneeskunde in Albany, New York, in 1862.
Tijdens de burgeroorlog was hij chirurg bij de 13th New York Infantry Brigade, een militie-eenheid van wat later de National Guard zou worden genoemd. Daarna oefende hij geneeskunde in Rochester, New York, tot 1868, toen hij naar New York City verhuisde en een vooraanstaande beoefenaar werd.

Fleming creëerde het ritueel, het embleem en de kostuums. Florence en Fleming werden ingewijd op 13 augustus 1870, en op 16 juni 1871 begonnen ze met 11 andere mannen. De groep nam een ​​Midden-Oosters thema aan en richtte al snel Tempels op (hoewel de term Tempel nu over het algemeen is vervangen door Shrine Auditorium of Shrine Center).
De eerste tempel die werd opgericht was de Mekka-tempel (nu bekend als Mekka Shriners), opgericht op 26 september 1872 in de New York City Masonic Hall. Fleming was de eerste Potentaat. Fleming wordt vermeld als lid #1 in het 1904 Report of Mecca Temple, New York City.


Shriners FezDe Fez

De rode fez met een zwarte kwast, het officiële hoofddeksel van het heiligdom, is door de eeuwen heen overgeleverd.
Het ontleent zijn naam aan de plaats waar het voor het eerst werd vervaardigd – de heilige stad Fez, Marokko.

De Fez werd in het begin van de 19e eeuw een symbool van het Ottomaanse rijk.
In 1827 gaf Mahmud II de Fez opdracht als een moderne hoofdtooi voor zijn nieuwe leger, de Asakir-i Mansure-i Muhammediye.
De beslissing werd geïnspireerd door het Ottomaanse marinecommando, dat eerder was teruggekeerd uit de Maghreb en de stijl had omarmd. In 1829 vaardigde Mahmud nieuwe voorschriften uit die het gebruik van de Fez door alle burgerlijke en religieuze functionarissen verplichtten.

Het was de bedoeling om de tulband te vervangen, die fungeerde als een markering van identiteit en zo de bevolking verdeelde in plaats van verenigde.
De fez werd vervolgens in 1925 in Turkije verboden als onderdeel van de hervormingen van Atatürk.

 

Shriners Emblem

 

Het Embleem

De halve maan werd geadopteerd als het juweel van de Orde.
Hoewel alle materialen kunnen worden gebruikt bij het vormen van de Halve Maan, zijn de meest waardevolle de klauwen van een koninklijke Bengaalse tijger, verenigd op hun basis in een gouden setting. In het midden staat het hoofd van een sfinx en op de achterkant een piramide, een urn en een ster. Het juweel draagt ​​het motto, “Robur et Furor”, wat “Kracht en Woede” betekent. Tegenwoordig bevat het embleem van het heiligdom een ​​kromzwaard waaraan de halve maan hangt, en een vijfpuntige ster onder het hoofd van de sfinx.

Het embleem op de voorkant van de fez, de halve maan en kromzwaard, is een belangrijk onderdeel van het thema van de broederschap en is representatief voor de kenmerken die door de Shriners worden belichaamd. Het kromzwaard staat voor de ruggengraat van de broederschap, haar leden. De twee klauwen zijn voor de Shriners-broederschap en zijn filantropie. De sfinx staat voor het bestuursorgaan van de Shriners en de vijfpuntige ster vertegenwoordigt de duizenden kinderen die elk jaar door de filantropie worden geholpen.

De eerste bijeenkomst

Op 26 september 1872 werd in de New York City Masonic Hall de eerste Shrine Temple in de Verenigde Staten georganiseerd. Broeder McClenachan en dr. Fleming hadden het ritueel voltooid en stelden voor om de eerste tempel Mekka te noemen. De oorspronkelijke 13 vrijmetselaars van de Knickerbocker Cottage-lunchgroep werden Charter Members of Mecca Temple (Mecca Shriners) genoemd. Noble Florence las een brief voor waarin de ‘geschiedenis’ van de Orde werd geschetst en waarin advies werd gegeven over het houden van vergaderingen. De gekozen ambten waren Walter M Fleming, Potentaat; Charles T. McClenachan, hoofd Rabban; John A Moore, assistent Rabban; Edward Eddy, Hogepriester en Profeet; George W. Millar, Oosterse gids; James S. Chapel, penningmeester; William S. Paterson, blokfluit; en Oswald M. d’Aubigne, kapitein van de wacht.

Maar de organisatie was niet meteen een succes, hoewel in 1875 in Rochester een tweede tempel werd gecharterd. Vier jaar na het begin van het heiligdom waren er slechts 42 Shriners, op zes na allemaal uit New York.

Shriners De Imperial Council, nu Imperial Divan

Tijdens een bijeenkomst van Mekka Shriners op 6 juni 1876, in de New York Masonic Temple, werd een nieuw lichaam in kratten geplaatst om de groei van de jonge broederschap te stimuleren. Dit bestuursorgaan heette “The Imperial Grand Council of the Ancient Arabic Order of Nobles of the Mystic Shrine for the United States of America”. Fleming werd de eerste keizerlijke grootpotentaat en het nieuwe orgaan stelde regels op voor lidmaatschap en de vorming van nieuwe tempels. Het inwijdingsritueel werd verfraaid, evenals de mythologie over de broederschap. Er is een uitgebreide publiciteits- en wervingscampagne gestart.

Het werkte. Slechts twee jaar later, in 1878, waren er 425 Shriners in 13 tempels. Vijf van de tempels stonden in New York, twee in Ohio en de andere in Vermont, Pennsylvania, Connecticut, Iowa, Michigan en Massachusetts.

Het heiligdom bleef groeien tijdens de jaren 1880. Tegen de tijd van de jaarlijkse bijeenkomst (conventie) van 1888 in Toronto waren er 7.210 leden in 48 tempels verspreid over de Verenigde Staten en één in Canada. Hoewel de organisatie nog vooral sociaal was, kwamen filantropische activiteiten steeds vaker voor. Tijdens een gele koortsepidemie in 1888 in Jacksonville, Florida, werkten leden van de nieuwe Marokkaanse Shriners en Masonic Knights Templar lange uren om de lijdende bevolking te verlichten. In 1889 kwamen Shriners de slachtoffers van de Johnstown Flood te hulp. In 1898 waren er 50.000 Shriners en 71 als de 79 Tempels bezig waren met een soort van filantropisch werk.

Tegen de eeuwwisseling waren de Shriners tot hun recht gekomen. Tijdens de Imperial Coucil van 1890 marcheerden vertegenwoordigers van 82 tempels in een parade in Washington, DC, die werd beoordeeld door president William McKinley. Het aantal Shriners was ruim 55.000. In 1938 waren er ongeveer 340.000 leden in de Verenigde Staten. Dat jaar publiceerde Life voor het eerst foto’s van hun riten. Het beschreef de Shriners als “onder de geheime loges de nummer 1 in prestige, rijkdom en show”, en verklaarde dat “in de typische stad, vooral in het Midden-Westen, de Shriners de meeste prominente burgers zullen omvatten.”

De huidige Orde.

Shriners nemen vaak deel aan lokale parades, soms als nogal uitgebreide eenheden: miniatuurvoertuigen in thema’s (alle sportwagens; alle miniatuur 18-wieler vrachtwagens; alle brandweerauto’s, enzovoort), een “oosterse band” gekleed in cartoonachtige versies van het Midden-Oosten jurk; pipe bands, drummers, motorunits, Drum and Bugle Corps, en zelfs traditionele fanfares.

Lidmaatschap

Tot 2000, voordat hij in aanmerking kwam voor lidmaatschap van de Shrine, moest een vrijmetselaar ofwel de Scottish Rite ofwel de York Rite-systemen voltooien, maar nu kan elke Master Mason lid worden.

In het verleden hebben Shriners ontgroeningsrituelen beoefend als onderdeel van het initiëren van nieuwe leden: in 1991 klaagde een potentiële Shriner de Oleika Shrine Temple van Lexington, Kentucky aan wegens verwondingen opgelopen tijdens de ontgroening, waaronder geblinddoekt zijn en een schok van elektriciteit aangebracht op zijn blote billen.

Dochters van de Nijl bij Shriners Hospitals for Children - Canada in Montreal in 1948.Organisaties voor dames.

Er zijn twee organisaties verbonden aan de Shrine die alleen voor vrouwen zijn: The Ladies’ Oriental Shrine en de Daughters of the Nile. Ze ondersteunen allebei de Shriners-ziekenhuizen en bevorderen de gezelligheid, en het lidmaatschap van beide organisaties staat open voor elke vrouw van 18 jaar en ouder die door geboorte of huwelijk verwant is aan een Shriner of Master Mason.

De Ladies Oriental Shrine of North America werd opgericht in 1903 in Wheeling, West Virginia, [10] en de Daughters of the Nile werd opgericht in 1913 in Seattle, Washington.
De laatste organisatie heeft lokale afdelingen genaamd “Tempels”, en er waren er tien in 1922.
Onder de beroemde leden van de Dochters van de Nijl was First Lady Florence Harding, de vrouw van Warren G. Harding.

Architectuur

Enkele van de vroegste Tempels kozen vaak een Moorse opwekkingsstijl voor hun tempels. Architectonisch opmerkelijke Shriners-tempels zijn onder meer: ​​het Shrine Auditorium in Los Angeles; de voormalige Mekka-tempel, nu New York City Center genoemd en voornamelijk gebruikt als concertzaal; Newark Symfoniezaal; het Landmark Theatre (voorheen The Mosque) in Richmond, Virginia; de Tripoli-schrijntempel in Milwaukee, Wisconsin; het Polly Rosenbaum-gebouw (voorheen het El Zaribah Shrine Auditorium) in Phoenix; het Helena Civic Center (Montana) (voorheen de Algerije Shrine Temple); Abou Ben Adhem-moskee in Springfield, Missouri; Murat Shrine Temple (nu Old National Center) in Indianapolis; het Fox Theatre (Atlanta, Georgia) dat gezamenlijk werd gebouwd door de Atlanta Shriners en filmmagnaat William Fox; en de Syrië-moskee, Pittsburgh, Pennsylvania.

Shriners carsEen Pittsburgh Shriner in een iconische miniatuurauto die deelneemt aan een Memorial Day-parade.
De meeste tempels ondersteunen verschillende parade-eenheden. Deze eenheden zijn verantwoordelijk voor het promoten van een positief Shriner-imago bij het publiek door deel te nemen aan lokale parades.
De parade-eenheden bevatten vaak miniatuurauto’s die worden aangedreven door grasmaaiermotoren.

Er zit geen grote geschiedenis of ritueel achter. Het is puur amusement voor de kinderen.
Om zich tijdens parades te onderscheiden, begonnen de Shriners uitgebreide kostuums te dragen en in kleine auto’s te rijden die meer waren ontworpen voor trucs dan voor snelheid. Het tijdschrift Car and Driver heeft zelfs de auto’s onderzocht om te zien waar het allemaal om draait. Deze “moderne skelters” kosten elk ongeveer $ 1.600.

De Shriners doen zo geheimzinnig over waar de auto’s zijn gemaakt dat de auteur van het artikel alleen maar kon ontdekken dat ze ergens in Illinois zijn gebouwd.

Shriners in St. Louis hebben verschillende parade motoreenheden, waaronder miniatuurauto’s die zijn vormgegeven naar Ford-coupés uit 1932 en Jeep CJ-modellen uit de jaren 70, en een eenheid van miniatuurraceauto’s in Indianapolis-stijl. Sommige hiervan zijn uitgerust met krachtige motoren op alcohol. De vaardigheden van de coureurs worden gedemonstreerd tijdens parades met snelle spin-outs.

Shriners Hospitals Shriners Hospitals for Children

Shriners Hospitals Shriners Hospitals for Children is een netwerk van 22 non-profit medische voorzieningen in Noord-Amerika. Kinderen met orthopedische aandoeningen, brandwonden, ruggenmergletsel en een gespleten lip en gehemelte komen in aanmerking voor zorg en ontvangen alle diensten in een gezinsgerichte omgeving, ongeacht het vermogen van de patiënt om te betalen. De zorg voor kinderen wordt gewoonlijk verleend tot de leeftijd van 18 jaar, hoewel deze in sommige gevallen kan worden verlengd tot de leeftijd van 21 jaar.

In 1920 werd de keizerlijke zitting van de Shriners gehouden in Portland, Oregon. Tijdens die sessie nam de leden unaniem een ​​resolutie aan die was ingediend door W. Freeland Kendrick, die (terwijl hij als keizerlijke machthebber diende) de resolutie naar voren bracht die de Shriners Hospitals for Children oprichtte. Het eerste ziekenhuis in het systeem opende in 1922 in Shreveport, Louisiana. Het verleende kinderorthopedische zorg. Shriners Hospitals for Children werkte nauw samen met het Southern Command van de Verenigde Staten en andere militaire commando’s, waaronder het leger en de luchtmacht, de Guatemalteekse gecombineerde strijdmacht en via de Amerikaanse ambassade, het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken om medische visa en vervoer naar de Verenigde Staten regelen, “met een wereldwijde inzet voor kinderen over de hele wereld”.

In 1962 gaven de Shriners van Noord-Amerika 10 miljoen dollar om drie ziekenhuizen op te richten die gespecialiseerd zijn in de behandeling en revalidatie van verbrande kinderen. Na een bezoek aan 21 universitaire medische instellingen, werd de beslissing genomen om hun eerste pediatrische brandwondenziekenhuis te bouwen op de campus van de medische afdeling van de Universiteit van Texas in Galveston, Texas.

In 1994 publiceerde de Chronicle of Philanthropy, een branchepublicatie, de resultaten van het grootste onderzoek naar de populariteit en geloofwaardigheid van liefdadigheids- en non-profitorganisaties. Uit de studie bleek dat de Shriners Hospitals gerangschikt waren als de 9e “meest populaire liefdadigheidsinstelling/non-profit in Amerika” van meer dan 100 onderzochte goede doelen, waarbij 40% van de Amerikanen ouder dan 12 jaar “Love” en “Like A Lot” koos voor de Shriners-ziekenhuizen.

Shriners FezIn september 2008 liep het Shriner’s Hospital in Galveston aanzienlijke schade op door de orkaan Ike. Het ziekenhuis was op dat moment gesloten voor renovatie en in andere Shriners Hospitals for Children werd zorg verleend aan kinderen met acute brandwonden. De Shriners hadden overwogen om faciliteiten in Shreveport, Louisiana te sluiten; Greenville, Zuid-Carolina; Erie, Pennsylvania; Spokane, Washington; Springfield, Massachusetts en Galveston, Texas, waardoor in totaal 225 bedden werden geëlimineerd. In juli 2009 stemde de Shriners National Convention echter overweldigend tegen het sluiten van ziekenhuizen en het repareren en heropenen van de Galveston-faciliteit.

In 2009 zei Douglas Maxwell, de CEO van de ziekenhuizen, dat hij en andere Shriners ervan overtuigd zijn dat het ziekenhuissysteem in 2009 solvabel zal blijven in 2009, ondanks een schenking die in minder dan een jaar tijd daalde van 8 miljard naar 5 miljard dollar vanwege de slechte economie. lange termijn. Maxwell verklaarde in juli 2009 dat sommige van de faciliteiten poliklinische chirurgische centra kunnen worden en voor het eerst in de 87-jarige geschiedenis van de ziekenhuizen verzekeringsbetalingen zullen gaan accepteren (voor de meeste zorg). Maxwell zei dat kinderen die lijden aan brandwonden, orthopedische aandoeningen, ruggenmergletsels en gespleten gehemelten zonder kosten aan hun families zullen worden behandeld.

In mei 2015 werd Shriners Hospitals for Children lid van het Mayo Clinic Care Network, een nationaal netwerk van organisaties die zich inzetten voor een betere dienstverlening aan patiënten en hun families door middel van samenwerking tussen artsen.

Meer informatie over The Shriners vind u hier: www.shrinersinternational.org

Meer informatie over The Shriners Hospitals vind u hier: www.shrinershospitalsforchildren.org

 

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

Omega_Speedmaster_Moonwatch Vrijmetselaarswinkel
Vrijmetselaarswinkel gentleman blog
gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxOm de legende van de oorsprong van de Tempeliers echt te ontdekken, moeten we bijna 3000 jaar terug in de historie. Koning David was de tweede koning van Israël. Hij was een krijgskoning die de twee koninkrijken van Juda en Israël had verenigd en de Filistijnen had verslagen. Koning David had de materialen verzameld die nodig waren voor de bouw van een verbazingwekkende tempel, maar als straf van God, vanwege het bloed dat hij had vergoten, mocht hij het niet zelf bouwen. De tempel zou worden gebouwd op de berg Moria, de heilige grond waar God Abraham had geboden zijn zoon Issac te doden, voordat hij op het laatste moment toegaf. Koning David werd opgevolgd door zijn zoon Salomo die het plan van zijn vader voltooide en in de loop van bijna 8 jaar van 964 tot 956 v. Chr. hield hij toezicht op de bouw van de tempel. Na voltooiing bleef de tempel 13 jaar ongebruikt, terwijl de rest van de citadel en het koninklijk paleis werden voltooid, maar in 934 v. Chr. werd de Ark van het Verbond erin geplaatst en werd een groot feest gehouden, het Loofhuttenfeest.

In 597 v. Chr. veroverde Nebukadnezar II, koning van Babylon, Israël. Na tien jaar omgaan met rebellie van het veroverde volk, besloot hij Jeruzalem en de tempel van koning Salomo te vernietigen, hij stal alle artefacten (behalve de Ark des Verbonds, die tot op heden nooit is gevonden) en nam ze mee naar Babylon, samen met een groot aantal gevangenen. Ongeveer 50 jaar later versloeg Cyrus de Pers Nebukadnezar en bevrijdde uiteindelijk de Israëlieten en stond hen toe terug te keren naar Jeruzalem, waar Zerubbabel in 516 v. Chr. een tweede tempel bouwde op de plaats van de tempel van koning Salomo. Deze tweede tempel stond tot 20 v. Chr. toen Herodes de Grote de tweede tempel ontmantelde en een magnifieke tempel bouwde in een poging om Jeruzalem en zijn naam te verheerlijken. Deze tempel werd verwoest door de Romeinse keizer Tital in het jaar 70.

De plaats van de tempel werd later de derde heiligste plaats in het islamitische geloof, toen de profeet Mohammed naar de hemel opsteeg door een ladder van licht te beklimmen die opsteeg uit een heilige steen die ooit deel uitmaakte van de tempel van koning Salomo. In 691 begon Calif Abdul Malik met de bouw van de moskee van Sakhra (Rotskoepel) naast de plaats van de tempel, die werd voltooid door zijn zoon, deze werd een aantal keren verwoest en herbouwd totdat de laatste Al Aqsa-moskee was voltooid in 1099.

Oprichting van de Orde van de Tempel.
gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxDe Orde van de Tempel werd gesticht in 1118 in Jeruzalem, dat was bevrijd van de Saracenen tijdens de Eerste Kruistocht in 1099.
De successen van de kruisvaarders hadden pelgrims uit de hele christenheid naar het Heilige Land gebracht, maar de obstakels die de pelgrims moesten overwinnen waren talrijk. Er was een gebrek aan wegen en vervoermiddelen en de routes werden bedreigd door rovers en het was bijna een feit dat men werd bedrogen door de herbergiers en handelaren die men tegenkwam. Om deze anders onbewaakte pelgrims enige bescherming te bieden, stichtten Hugues de Payens en zeven andere ridders de Orde van de Tempel. De koning van Jeruzalem, Boudewijn II, verleende hen een verblijf in de buurt van het koninklijk paleis bij de veroverde Al Aqsa-moskee, op de plaats waarvan traditioneel wordt aangenomen dat het die van de Tempel van Salomo is, ook wel Tempelberg genoemd. De ridders kwamen bekend te staan ​​als “Ridders van de Tempel” en de volgende tien jaar groeven ze naast hun reguliere taken de ruïnes van de Tempel van Salomo onder hun vertrekken op. In 1867 ontdekte een team van de Royal Engineers, geleid door luitenant Charles Warren en gefinancierd door het Palestine Exploration Fund, een reeks tunnels onder Jeruzalem en de Tempelberg, waarvan sommige direct onder het hoofdkwartier van de Tempeliers. Er werden verschillende kleine artefacten gevonden die erop wezen dat Tempeliers enkele van de tunnels hadden gebruikt, hoewel het onduidelijk is wie ze precies als eerste heeft gegraven. Sommige van de ruïnes die Warren ontdekte, dateren van eeuwen eerder.

Hugues de Payens maakte een rondreis door verschillende Europese landen tussen 1124-1128, hij ontving officiële goedkeuringen van de katholieke kerk op het Concilie van Troyes in Frankrijk in 1124 en hij bezocht zijn kameraad Henri Saint Clair, eerste graaf van Roslin thuis in Roslin, Schotland rond 1126-28, tijdens dit bezoek kreeg hij land van koning David I van Schotland om de eerste Tempeliers Preceptorij buiten het Heilige Land te bouwen, in Balantrodoch bij Edinburgh, nu Temple Midlothian genoemd. Rond deze tijd richtte Hugues de Payens ook een Preceptorij op in Londen, Engeland. Hugues de Payens bezoek aan Schotland brengt de eerste verbinding van Rosslyn met de Tempeliers tot stand.

Wat betreft de opgraving onder de Tempelberg is er geen bewijs vastgelegd, maar het lijkt erop dat de Tempeliers iets hebben gevonden.
In 1139 (slechts 21 jaar na de oprichting van de orden) vaardigde paus Innocentius II een pauselijke bul uit die de Orde vrijstelde van gehoorzaamheid aan de lokale wetten. Deze uitspraak betekende dat de Tempeliers vrij alle grenzen konden passeren, geen belasting hoefden te betalen en waren vrijgesteld van alle autoriteit, behalve die van de Heilige Stoel zelf. Met haar nederzettingen en riante financiële middelen groeide de Orde uit tot de grootste en rijkste organisatie van die tijd. Tempeliers vochtten vaak de voorhoede in belangrijke veldslagen tijdens de kruistochten. De zwaar gepantserde en ervaren ridders op hun oorlogspaarden vormden vrijwel altijd de speerpunt van de aanval om de linies van de vijand te doorbreken.

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxHoewel de leden waren gezworen tot individuele armoede, kreeg de Orde controle over rijkdom die verder ging dan directe donaties. Een edelman die op weg was naar de kruistochten, zou al zijn bezittingen onder het beheer van de Orde kunnen plaatsen terwijl hij weg was. Door op deze manier rijkdom te vergaren in het hele christendom, begon de Orde in 1150 de kredietbrieven te genereren voor pelgrims die naar het Heilige Land reisden.
Pelgrims deponeerden hun kostbaarheden bij een plaatselijke predikant voordat ze vertrokken, ontvingen een document met de waarde van hun deposito en gebruikten dat document vervolgens bij aankomst in het Heilige Land om hun geld op te halen. De bankcheque was geboren.
Deze innovatieve regeling was een vroege vorm van bankieren en was mogelijk het eerste formele systeem dat het gebruik van cheques ondersteunde.
Het verbeterde de veiligheid van pelgrims door ze minder aantrekkelijk te maken voor dieven en droeg flink bij aan de schatkist van de Orde.

 

Op basis van deze mix van donaties en zakelijke transacties heeft de Orde financiële netwerken opgezet in het hele christendom.

  • Ze verwierven grote stukken land, zowel in Europa als in het Midden-Oosten
  • Ze kochten en beheerden boerderijen en wijngaarden
  • Ze bouwden kerken en kastelen
  • Ze waren betrokken bij productie, import en export
  • Ze hadden hun eigen vloot van schepen
  • Ze bezaten het hele eiland Cyprus voor een jaar in 1191

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxHet verhaal van het koninkrijk Jeruzalem is een triest verhaal van onenigheid, en de glorieuze zaak die de kruisvaarders naar het Oosten bracht, werd vaak vergeten in dynastieke strijd en politieke intriges. Onder deze omstandigheden is het opmerkelijk dat het uiteindelijke Saraceense succes zo lang werd uitgesteld, maar het duurde tot 1291 voordat het laatste bolwerk van de Orde, de stad Akko, viel. De overblijfselen van de Orde trokken zich terug naar Cyprus en het doel waarvoor de Orde was gevormd was nu verdwenen. Een paar jaar later had de koning van Frankrijk, Filips IV, dringend geld nodig, omdat hij te veel oorlogsleningen had genomen. Koning Filips stond bekend als Filips de Schone, maar dat was hij allesbehalve. Hij orkestreerde in 1305 de installatie van zijn eigen uitgekozen man als de nieuwgekozen paus Clemens V. Nu had Filips de Schone geld nodig en benaderde hij de Orde, maar werd toen geweigerd. Hij probeerde de Orde zover te krijgen hem als Grootmeester te accepteren onder het voorwendsel dat hij dan een nieuwe kruistocht naar het Heilige Land zou leiden, maar de ridders kozen er niet voor om hun vrijheid op te geven. Koning Filips besloot toen, met de onwillige maar essentiële medewerking van paus Clemens V, de rijkdom van de Orde voor eigen gebruik te verwerven.

Jacques de Molay op de brandstapel.
In 1307 arresteerde hij plotseling alle Tempeliers in Frankrijk, en hij haalde alle landen behalve Schotland en Portugal over om dit voorbeeld te volgen.
De rijkdom, onafhankelijkheid, trots en geheimhouding van de Orde bleken hen te beroven van alle invloedrijke vrienden, en de Franse koning wist hun veroordeling voor ketterse praktijken veilig te stellen. Het is Phillip echter nooit gelukt om de rijkdom van de Orde te verwerven, aangezien iemand de ridders heeft getipt en op de dag van de massale arrestaties zette de Tempeliersvloot koers vanuit La Rochelle in Frankrijk, hun bestemming was een mysterie – hoewel velen destijds geloofden dat ze naar Schotland varen. In Frankrijk werden veel Ridders van de Orde gemarteld om bekentenissen af ​​te dwingen, en op deze manier werd een groot deel van de schandalige legende aan het verhaal van de Orde toegevoegd. Velen verzetten zich tegen de kracht van de pijnbank en werden als ketters op de brandstapel verbrand. De grootmeester, Jacques de Molay, was de laatste die in 1314 ter dood werd gebracht in Parijs.

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxZijn ontroerende laatste woorden van het schavot:

“Het is alleen maar goed dat ik op zo’n plechtig moment en wanneer mijn leven zo weinig tijd heeft om te lopen, het bedrog dat is beoefend, zou onthullen en voor de waarheid zou opkomen. Hoor mij! Voor hemel en aarde en jullie allemaal voor mijn getuigen, beken ik. Ik beken dat ik inderdaad schuldig ben aan de grootste schande, maar de schande is dat ik heb gelogen. Ik heb gelogen door de walgelijke aanklachten tegen mijn Orde toe te geven. Ik verklaar, en ik moet verklaren, dat de Orde onschuldig is. Zijn zuiverheid en heiligheid zijn nooit verontreinigd. In werkelijkheid had ik anders getuigd, maar ik deed dat uit angst voor vreselijke martelingen. Andere ridders die hun bekentenissen introkken, zijn naar de brandstapel geleid, dat weet ik. Toch is de gedachte aan doodgaan niet zo afschuwelijk dat ik nu mijn bekentenis zou handhaven van grove misdaden die nooit zijn begaan. Het leven wordt mij aangeboden, maar tegen de prijs van trouweloosheid. Voor zo’n prijs is het leven niet de moeite waard. Als het leven alleen gekocht kan worden door leugen op leugen op te stapelen, treur ik niet dat ik het moet verliezen.”

Moderne historici verwerpen het proces tegen de Tempeliers als volkomen onrechtvaardig en spreken de Orde vrij van de aanklachten die ertegen zijn ingebracht. De katholieke kerk heeft lang geoordeeld dat de Orde onschuldig was aan enig vergrijp en een recent teruggevonden document ‘The Chinon Perkament’ onthult dat Paus Clemens V, Jacques de Molay in 1314, vlak voor zijn dood, gratie had verleend. De overlevende leden van de Orde fuseerden met andere orden of doken onder. In Portugal weigerde koning Denis het bevel van de Paus en hernoemde hij de Orde in plaats daarvan tot ‘De Orde van Christus’. Deze Orde zou in de geschiedenis voortduren tot in de 20e eeuw en had een directe invloed op de Europese verkenning en expansie gedurende meer dan 400 jaar.

Rosslyn Chapel en het begin van de Vrijmetselarij.
Er ontstonden legendes dat sommige ridders naar Schotland vluchtten, waar een geëxcommuniceerde koning Robert the Bruce verwikkeld was in een strijd tegen de Engelsen en het lijkt logisch en waarschijnlijk dat de Bruce de Tempeliers zou hebben verwelkomd. De Tempeliers vochten voor de Schotten bij Bannockburn in 1314 en kregen in ruil daarvoor een toevluchtsoord, land en titels van een dankbare koning. Later werd dit The Scotch Guard genoemd.
Er is ook een theorie dat de zeelieden van de Orde erin slaagden hun vaardigheden te gebruiken om over de Atlantische Oceaan te navigeren waar ze Noord-Amerika ontdekten. In 1312 werd de Orde van de Tempeliers ontbonden door de Raad van Vienne en hun resterende eigendom werd overgedragen aan de Ridders van St. John (Hospitaalridders). In de jaren 1440 (130 jaar na de ontbinding van de Tempeliers) was Sir William Saint Clair, Jarl of Orkney de machtigste man in Schotland. Hij was een directe afstammeling van William de Saint Clair, de laatste Tempelgrootmeester van Schotland, die stierf met het hart van Robert de Bruce (als onderdeel van James Douglas, Lord of Douglas expeditie) op een laatste kruistocht naar Jeruzalem.

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxSir William Saint Clair wilde een tempel bouwen op zijn land in Rosslyn, in de buurt van Edinburgh.
Hij zocht en ontving een grondvest van de kerk in Rome om in 1446 een collegiale kapel te bouwen. Zijn meest waarschijnlijke redenen om deze tempel te willen, zouden zijn om een ​​zetel van geestelijk gezag te vestigen om koning James II te evenaren en om artefacten te huisvesten die door de Tempeliers naar Schotland waren gebracht in 1126 (en misschien na de ontbinding van de orde) en geërfd door de familie Saint Clair.

Rosslyn Chapel verbindt de Joodse tempel via de Tempeliers met de Vrijmetselarij. Historici en onderzoekers hebben nu aangetoond dat Rosslyn Chapel in dezelfde stijl is gebouwd als de Herodiaanse architectuur van Jeruzalem en dat het een exacte replica is van het grondplan van de tempel van de koning van Herodes. De indeling van de tempel van Herodes was tot het midden van de negentiende eeuw, bijna vierhonderd jaar na de bouw van de kapel, onbekend voor archeologen. Sir William Saint Clair bracht Vrijmetselaars (in die tijd betekende het woord metselaar bouwer en omvatte steen-, hout- en metaalmetselaars) vanuit heel Schotland naar zijn kapel.

Om ze te huisvesten bouwde hij de stad Roslin in de buurt van zijn kasteel en de plaats van de kapel, waarna op 20 september 1456 de bouw van de kapel begon. Rosslyn Chapel bevat het oudste document dat een moderne Eerste Graadceremonie toont die wordt uitgevoerd door een Tempelier. Op het onderste frame van het raam in de zuidwestelijke hoek van de kapel bevindt zich snijwerk, gesneden tussen 1440 en 1450 van de Eerste Graad. Er zijn veel Tempelierssymbolen en afbeeldingen van Tempeliers die in de kapel zijn uitgehouwen. Toen koning James II in 1460 stierf, kwam zijn zoon, James III, op de troon en hij dacht dat Sir William een ​​grote bedreiging vormde voor de Kroon van Schotland, dus ontkleedde hij Sir William van Orkney (in 1470). Sir William trad af als graaf van Caithness ten gunste van zijn zoon in 1476 en hij stierf in 1484.

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge BeneluxDe familie Saint Clair, later Sinclair was ook sterk betrokken bij de oprichting van de vrijmetselarij in Killwinning aan de andere kant van Schotland. Een onderbouwing van het feit hoe sterk de familie Saint Clair betrokken was is en is geweest in het voortbestaan ​​​​van de erfenis van de Tempeliers in de 21e eeuw.

In 1483 (27 jaar nadat de bouw van de Rosslyn Chapel begon) worden de eerste vrijmetselaarsdocumenten gevonden waarin staat dat de Burgh of Aberdeen betrokken is bij de beslechting van een geschil tussen zes ‘Masownys of the Lurge’.
De Vrijmetselarij begint zich te verspreiden als Loges kandidaten initiëren en hen het ‘Meesterwoord’ geven.

Het lijkt erop dat de Vrijmetselaars die Rosslyn Chapel hebben gebouwd, iets van grote waarde vonden in de ceremonies en leringen die ze in Rosslyn leerden en toen ze naar huis terugkeerden, namen ze dit ritueel en gevoel van broederschap met zich mee.
Schotland zou de bakermat blijven van de Vrijmetselarij voor de volgende 100 jaar.

Afsluitend…moeten we de wortels van de Vrijmetselarij beschouwen als afkomstig uit de Megalithische tijd, koning Salomo, Athelstan, de Tempeliers, middeleeuwse steenhouwers, Schaw, liefdadigheidsinstellingen, het Invisible College of de Rozenkruisers? Vinden we bovendien dat de wortels van de moderne Vrijmetselarij meer in Schotland of Engeland of misschien Frankrijk liggen?
We zullen het nooit zeker weten en kunnen over de gaten in de historie alleen maar speculeren. Welke koers de Vrijmetselarij ook volgde, het heeft miljoenen mensen in vele landen gedurende meer dan drie eeuwen geïnspireerd en heeft beroemde persoonlijkheden aangetrokken uit Europa, de Verenigde Staten van Amerika en andere continenten. Als de Vrijmetselarij zich aanpast aan de Zeitgeist en zich manifesteert als een aloude Broederschap waarin zelfkennis, respect en het werken aan de Ruwe Steen de voornaamste doelen zijn zal ze dit ongetwijfeld nog enkele eeuwen blijven doen.

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

Thierry Stravers Gentleman Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Een lifestyle blog voor de Gentleman-Maçon door Raphaël van den Poel, The Belgian Dandy en Thierry Stravers van Vrijmetselaarswinkel.nl.

Koffie in het Louvre. Het mooiste uitkijkpunt om van het uitzicht op het Louvre te genieten, de Louvre-ervaring te beleven.
De naam van Café Marly komt van de naam van Cour Marly in het Louvre, waar Franse sculpturen uit de 17e eeuw te zien zijn.

Door de grootsheid van het koninklijke verleden te combineren met het chique interieur van nu, is Café Marly gewoonweg uniek.
Met een verfijnde ambiance, voortreffelijke continentale keuken en een van de meest opvallende uitzichten in Parijs, biedt dit superieure restaurant een traktatie voor alle zintuigen.

Café Marly, opgericht in 1994, heeft een van de meest benijdenswaardige locaties in Parijs. Gelegen onder de arcades van de Richelieu-vleugel van het Louvre, kijkt het uit op deze prachtige voormalige koninklijke residentie en de beroemde omgekeerde piramide ontworpen door Ieoh Ming Pei. De belangrijkste binnenplaats van het Louvre en de glazen piramide zijn zichtbaar vanaf het terras en de ramen van dit favoriete trefpunt van onmogelijk chique Parijzenaars.

De hoge zuilen, hoge gewelfde plafonds en dieprode en gouden kleuren van het decor geven een sfeer van formaliteit, maar ook een welkome afwisseling voor degenen die urenlang door het museum hebben gestrompeld. Het interieurrestaurant is twee verdiepingen met een balkonterras. De obers kleden zich in zeer dunne zwarte pakken en een magere zwarte stropdas en tal van gastvrouwen laten u zitten in outfits die geschikt zijn voor een avondje uit.

Het beste deel van het museum is te zien door de ramen in het restaurant, speciaal ontworpen door Yves Taralon en Olivier Gagnère.
Maar Café Marly is ook een subliem terras onder de bogen die de Cour Napoleon omringen, de beste plek in Parijs om de beroemde glazen piramide van Ieoh Ming Pei te bewonderen. Café Marly, een van de mooiste geheimen van de Franse hoofdstad. Gelegen in het 1e arrondissement, altijd in de mode, zeker zeer Parijse, het Café Marly, deze halfmoderne, half Napoleon III-tijdperk “brasserie” geniet van een uitzonderlijk uitzicht op het Louvre en zijn piramides.

Modellen, journalisten, modeontwerpers en anderen, kortom “de jetset van Parijs”, komen naar dit verfijnde restaurant en zitten tussen de monumentale houten lambrisering voor het uitzicht en om bekeken te worden, evenals om te genieten van de keuken van het Café Marly, die aantrekkelijk en karaktervol is zonder pretentieus te zijn.

cafe marly parijs vrijmetselaarswinkel nederlandse regaliaThierry en Gilbert Costes.

Het restaurant is eigendom van de Costes broers, Gilbert en Thierry, wiens etablissementen synoniem staan ​​voor stijl en elegantie. Het interieurontwerp is van de beroemde ontwerpers Olivier Gagnère en Yves Taralon en biedt een strakke, eigentijdse uitstraling met gecapitonneerde bankjes, vergulde houten lambrisering en hoge plafonds die herinneren aan het verleden van het Louvre als koninklijke residentie.

Een verfijnde en traditionele Franse keuken wordt geserveerd van 8.00 uur tot laat in de avond, met ontbijt, snacks, lunch, brunch en avonddiner gepresenteerd met stijl en zelfvertrouwen. Het eten is aantrekkelijk, met veel karakter, en toch is het niet pretentieus.

Beroemdheden en de jetset komen hier om te dineren, en je weet nooit wie je tegenkomt. Maar zelfs dit valt in het niet bij het uitzonderlijke uitzicht. Ga op het terras zitten en kijk naar de wereld die voorbijgaat in echte Parijse stijl.
Beaumarly klinkt als muziek in de oren, een belofte van het unieke moment dat komen gaat, iets heel anders… Een wind van elegantie die door de Franse hoofdstad waait, de Beaumarly-stijl is moeilijk te definiëren, omdat het wordt belichaamd in het unieke karakter van elk ruimte, of het nu gaat om café, brasserie, restaurant, club of hotel. De enige manier om het te beschrijven is om te zeggen dat elke Beaumarly-ruimte absoluut een icoon is. Van Café Marly tot Café Français, via Germain of Matignon, hebben Gilbert en Thierry Costes al meer dan 20 jaar voortdurend de kunst van de internationale brasserie opnieuw uitgevonden, met een focus op esthetische aantrekkingskracht, architecten die de mooiste ruimtes, design en gastronomie creëren. Een bepaalde kijk op avant-garde. Beaumarly is vooral een levensstijl.

Cuisine.

Het Cafe Marly biedt dagelijks ontbijt van 08.00 uur tot 12.00 uur, en u kunt kiezen voor een vast traditioneel Frans continentaal ontbijt met een keuze uit een grote koffie, room, thee of warme chocolademelk, vers geperst sinaasappel- of grapefruitsap en een keuze uit een van beide viennoiseries of toasts met boterjam en honing, voor € 19.

Als alternatief kunt u kiezen voor het à-la-carteontbijt, met bovengenoemde items die apart kunnen worden gekocht, samen met verse fruitsalade, een verscheidenheid aan omeletten of zelfgemaakte granola en fromage blanc. Snacks zijn ook verkrijgbaar tot 20.00 uur ‘s avonds, waaronder verschillende omeletten zoals een ham of kaas, clubsandwich, een croque-monsieur of croque-madame, een warme sandwich met daarop een gebakken ei vergezeld van Mesclun-salade. U zult merken dat het a la carte menu een breed scala aan verschillende gerechten biedt, waaronder salades zoals kreeft of geklopte avocado en koningskrab, een traditionele Caesarsalade met kip, gekoelde octopus- en babyaardappelsalade of een vegetarische quinoasalade bijvoorbeeld, samen met pastagerechten zoals truffelravioli van het beroemde Maison de la Truffe, gelegen aan de Place de la Madeleine, en deze variëren in prijs van ongeveer € 20 tot € 35.

Als chique brasserie in Parijs in een unieke setting in het Musee du Louvre, worden verse ingrediënten gebruikt en worden de meeste gerechten in huis gemaakt, hoewel sommige specialiteiten door gerenommeerde etablissementen buitenshuis worden bereid en u kunt genieten van een driegangenmenu met innovatieve, plus traditionele gerechten. Als het gaat om hapjes of voorgerechten, kunnen dit gazpacho zijn, loempia’s met kip in Thaise basiliekstijl, Galicische sardines met Espelette-chiliboter, Tamara met truffels of Fois gras van eend, ontworpen om met twee te delen. Je kunt ook kiezen voor Culatello, een Italiaans gezouten vlees, iets simpels als Japanse Edamame of Wortelsap, maar je kunt ook gerookte zalm of Caviar Alverta Royal hebben, beide van de Petrossian Company, die in prijs variëren van ongeveer € 10.

Houd er rekening mee dat de reguliere caféservice wordt afgesloten terwijl deze ontbijt, lunch en diner serveert. Dat betekent dat u tijdens de maaltijden niet eens gaat zitten voor een kopje koffie of een eenvoudig drankje.
Je wordt in niet mis te verstane bewoordingen weggejaagd. Maar afgezien van dat kleine detail, kun je nergens anders in een luxe café zitten met uitzicht op de glazen piramide van het Louvre

  • Brasserie Café Marly, Palais du Louvre
    93, rue de Rivoli, Paris 1er
    Tel. 0033 (0)1 49 26 06 60
    Metro : Palais Royal – Musée du Louvre, lijnen 1 en 7

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

Prins Frederik Vrijmetselaarswinkel Nederlandse regalia

Na het herstel van het stadhouderschap, in 1744, herleefde de vrijmetselarij. In 1756 sloten tien loges zich aaneen tot de ‘Groote Loge der Zeven Vereenigde Nederlanden’, welke benaming in 1817 werd gewijzigd in de ook nu nog geldende: Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden.
Twee prinsen uit het huis van Oranje hebben in de negentiende eeuw de functie van grootmeester van de Orde van Vrijmetselaren bekleed: Prins Frederik (de jongere broer van Koning Willem II, die zelf ook vrijmetselaar was) gedurende 65 jaar, van 1816-1881, en Prins Alexander (de jongste zoon van Koning Willem III) van 1882 tot zijn vroege dood in 1884.

Frederik, Prins der Nederlanden, werd op 28 februari 1797 geboren als 2e zoon van Prins Willem Frederik, de latere Koning Willem I. Geboren en opgegroeid in Berlijn was hij enige jaren actief officier in Pruisische dienst en deed in 1813 zijn intocht in Nederland. Hij trad in het huwelijk met Louisa Augusta Amelia, dochter van Frederik Willem III, koning van Pruisen. Frederik werd bevelhebber van het legerkorps tijdens de Belgische opstand in 1830 en in 1840 benoemt tot veldmaarschalk van de landmacht.

In 1816 werd hij als Vrijmetselaar aangenomen in een Berlijnse loge van de Duitse Grootloge “Zu den Drei Weltkugeln” en in datzelfde jaar werd hij benoemd als Grootmeester-Nationaal van het Grootoosten der Nederlandenen voor de Hoofdkapittel der Hoge Graden. In 1819 verklaarde hij dat hij niet meer in de Hoge Graden wilde werken, dit omdat hij het christelijke karakter verafschuwde en vond dat dit het karakter van de
Vrijmetselarij als vrijplaats voor alle gelovigen zou aantasten. Daarnaast was e.e.a. mede in verband met de oprichting van de door hem beoogde Afdeling van de Meestergraad. In 1835 werd de prins echter weer tot Grootmeester-nationaal gekozen voor alle Nederlandse obediënties.

In 1856 schonk hij de Orde het gebouw aan de Fluwelen Burgwal in Den Haag, welke tot in 1993 in gebruik is gebleven als Orde- en Logegebouw. In 1866, tijdens de viering van zijn 50-jarig vrijmetselaarschap, schonk Frederik de door hem aangekochte en beroemde bibliotheek van Georg Kloss aan de Orde en nam hij het initiatief tot de oprichting van de Louisa Stichting.

In zijn tijd was hij een zeer gerespecteerd en geliefd lid van het Huis van Oranje. Vanaf het moment dat zijn vader koning Willem I tot soeverein vorst van Nederland werd uitgeroepen in 1813, tot zijn overlijden in 1881 speelde hij een belangrijke rol als adviseur van de koningen Willem I (zijn vader), Willem II (zijn broer) en Willem III (zijn neef). Daarnaast was hij maatschappelijk zeer actief. Zo was de prins onder meer gedurende 65 jaar Grootmeester van de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden.

Vrijmetselarij Prins Frederik Grootmeester Orde van VrijmetselarenPrins Frederik werd in 1797 geboren te Berlijn, als zoon van erfprins Willem Frederik (de later koning Willem I) en prinses Wilhelmina.
De reden dat hij niet in Nederland, maar in Berlijn ter wereld kwam was dat zijn familie onder leiding van zijn grootvader stadhouder Willem V twee jaar eerder door d Franse inval het land had moeten ontvluchten. Op dat moment leek de kans dat de Oranjes ooit weer als stadhouderlijke familie zouden kunnen terugkeren naar Nederland bijzonder klein. Prins Frederik groeide daarom voornamelijk op in Pruisen en andere Duitse vorstendommen en kreeg een bijbehorende (deels militaire) Pruisische opvoeding. Pas nadat na de mislukte veldtocht van Napoleon naar Rusland het tij in de Europese machtsverhoudingen begon te keren kwam er weer enig zicht op een terugkeer naar het reeds lang verloren vaderland.
In 1813 werd Willem Frederik uitgeroepen tot Soeverein Vorst der Nederlanden, nadat hij op 30 november van dat jaar geland was op de kust van Scheveningen. Plein 1813 in het Willemspark en het in 1869 door prins Frederik onthulde onafhankelijkheidsmonument op het midden van dit plein herinneren aan deze gebeurtenis.

Prins Frederik zette in december 1813 voor het eerst voet op Nederlandse bodem en ging korte tijd later studeren aan de Leidse Universiteit. Vanaf 1815, toen Willem I inmiddels koning van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was geworden, ging de prins publieke functies uitoefenen: in 1815 werd hij lid van de Raad van State, in 1816 Grootmeester van de Orde van Vrijmetselaren en in 1817 Grootmeester der Artillerie. De reden dat prins Frederik Grootmeester van de Vrijmetselaars werd was politiek van aard: er bestond enige angst dat de Vrijmetselaars de politiek van samensmelting van de noordelijke en zuidelijke Nederlanden zouden willen blokkeren. Dit gold met name voor de zuidelijke Loges waar zich de nodige tegenstanders van het Verenigd Koninkrijk en Bonapartisten bevonden en die bovendien nog altijd waren verbonden met het Franse Grootoosten. Vorstelijk toezicht werd daarom noodzakelijk geacht. Voor de Vrijmetselarij had dit het voordeel dat zij een directe band met het koningshuis kreeg. Met dit doel voor ogen werd in 1816 een hofloge genaamd L’Union Frédérique, die in veel opzichten als voorloper van het in 1914 opgerichte L’Union Frédéric kan worden gezien, opgericht.

Louisa State Baarn Vrijmetselarij Nederladse regalia Vrijmetselaarswinkel

De Louisa State in Baarn.

Alhoewel zijn toetreden tot de Vrijmetselarij een politieke achtergrond had vatte de prins zijn taak als Grootmeester serieus op.
Frederik voelde zich al snel thuis in de broederschap en begon zich spoedigl te bemoeien met allerlei organisatorische aspecten van de Vrijmetselarij.
Een belangrijke maçonnieke nalatenschap van de prins betreft de tot op de dag van vandaag bestaande Afdelingen van de Meestergraad, die een alternatief voor de hogere graden moest vormen.
Voor prins Frederik persoonlijk was de Vrijmetselarij in veel opzichten een leerschool: naast de “gebruikelijke” maçonnieke vorming leerde hij een weerbarstige organisatie, met zeer uiteenlopende personen en visies te besturen. Bovenal kwam hij door de Vrijmetselarij in contact met tal van mensen (gewone burgers) die hij anders nooit zou hebben ontmoet.

Een tweede belangrijke erfenis van de prins betreft zijn gift van het Ordegebouw aan de Fluwelen Burgwal. In 1847 schonk hij dit gebouw aan de Orde en tot begin jaren negentig van de 20e eeuw zijn het hoofdbestuur en de Haagse Loges hier gehuisvest geweest. Voorwaarde voor deze gift was dat de drie bestaande Haagse Loges Loge L’Union Royale, Eendragt maakt Magt en L’Union Fréderique zouden fuseren tot één Loge. Hij bood de Haagse Vrijmetselaarsloges L’Union Royale (opgericht 1757), Eendragt maakt Magt(1795) en L’Union Frédéric (1816) in 1847 het “gebruik en exploitatie” van het pand aan. In de tuin werd een tempel neergezet. In 1856 schonk prins Frederik het logegebouw aan de vrijmetselaarsorde  ter gelegenheid van haar 100-jarig bestaan.

Vrijmetselarij Rotterdam Vrijmetselaarswinkel Nederlandse regalia

Het voormalig Vrijmetselaarsgebouw aan de Fluwelen Burgwal 22 te Den Haag.

In 1825 trad prins Frederik in het huwelijk met de Pruisische prinses Louise, die tevens zijn nicht was (in deze tijd kwamen met name in koninklijke en adellijke families huwelijken tussen neven en nichten veelvuldig voor, de reden daarvoor was dat dit als een voortreffelijke manier om politieke allianties te sluiten en te bekrachtigen werd gezien). 

Uit dit huwelijk werden twee dochters en twee zonen geboren. De oudste dochter Louise trouwde met koning Karel XV van Zweden en Noorwegen en werd zo koningin van deze landen. De huidige koningen van België en Noorwegen en de koningin van Denemarken stammen in directe lijn van haar en daarmee van prins Frederik af. De twee zonen van de prins overleden beiden in hun kindertijd. Het gezin van de prins woonde in de winter in een stadspaleis aan het Korte Voorhout, dat stond op de plaats waar nu het ministerie van Financiën staat en in 1945 bij het bombardement op het Bezuidenhout werd verwoest. 
In de zomer woonden zij in Huize de Pauw, het tegenwoordige gemeentehuis van Wassenaar.
Daarnaast bezat de prins aanzienlijke stukken land in en rondom Den Haag en bezat hij landerijen in het tegenwoordige Duitsland en Polen.
Anders dan zijn broer koning Willem II beheerde hij zijn kapitaal bekwaam en hij stierf in 1881 dan ook als een zeer vermogend man.

De prins stierf op 08 september 1881 na een Grootmeesterschap van meer dan 65 jaar.

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.

gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux
Franc-Maçon gentleman blog Freemasons Dutch Nederlandse regalia maçonniek Vrijmetselarij Vrijmetselaarswinkel Loge Benelux

Schilderij van Jacques-Louis David. ‘Napoleon in zijn kantoor’.

Het is 5 mei jl. 200 jaar geleden dat Napoleon Bonaparte stierf. Hij is nog altijd de beroemdste machthebber die Frankrijk ooit had. Ondanks zijn tegenstrijdige aard is hij ongetwijfeld een van de belangrijkste persoonlijkheden in de geschiedenis. Reeds vele generaties Fransen zijn vol bewondering, trots en niet aflatende interesse in het bestuderen van het leven van “kleine korporaal”, die keizer werd.

Napoleon Bonaparte wordt in 1769 geboren op het eiland Corsica. Hij klimt op tot succesvol en populair legerleider, die in 1799 in Frankrijk aan de macht komt. Dat is voor de eerzuchtige Napoleon nog niet genoeg: hij kroont zichzelf later nog tot keizer.

Met zijn legers verovert hij in die jaren grote delen van Europa. Al loopt de veldtocht in Rusland in 1812 uit op een grote nederlaag. Napoleon wordt verbannen, naar Elba. Maar hij ontsnapt en is binnen 100 dagen weer aan de macht in Frankrijk. In 1815 wordt hij bij Waterloo definitief verslagen.
De Engelsen brengen hem naar het afgelegen eilandje Sint Helena, waar hij uiteindelijk in 1821 sterft, op 51-jarige leeftijd.

Was Napoleon een vrijmetselaar?
Historici hebben geen document dat dit zou kunnen bevestigen, maar er zijn een aantal onmiskenbare feiten die de sterke verwantschap van Napoleon met de vrijmetselarij aantonen. Het was het dankzij Napoleon dat de Vrijmetselarij zich verspreidde in Europa. Hij veranderde de Vrijmetselarij van een geheim genootschap, zoals het tot dan was, in bijna een officiële staatsgodsdienst en verenigde alle Franse Loges in de Grand Oriënt de France. Op zijn geboorte-eiland Corsica groeide Bonaparte op omringd door Vrijmetselaars. Zijn vader en alle drie zijn broers waren Vrijmetselaars en er werd dus ongetwijfeld veel over de Vrijmetselarij gesproken.

  • De jongste broer, Jerome Bonaparte (1784-1860) werd op 17-jarige leeftijd ingewijd in de vrijmetselaars in de Mir Lodge in het oosten van Toulon.
    Zijn maçonnieke carrière ontwikkelde zich snel. Een jaar later, in 1801, werd hij Grootmeester van de Grootloge van Westfalen, en in 1807 maakte Napoleon hem koning.
  • De oudere broer, Joseph Bonaparte (1768-1844), werd ingewijd in de Loge La Parfaite Sincérité (De Volmaakte Oprechtheid) in het oosten van Marseille. In 1804 werd hij Grootmeester van de Grand Oriënt de France en koning van Napels en vervolgens koning van Spanje.
  • Ten slotte diende Louis Bonaparte (1778-1846), de vader van de toekomstige Napoleon III, als Gedeputeerd Grootmeester van 1803 tot 1806, voordat hij werd opgevolgd door Jean-Jacques Regis Cambasseres.
  • De vrouw van Napoleon, keizerin Josephine de Beauharnais (1763-1814), werd ingewijd in een vrouwenloge in Straatsburg en bekleedde enige tijd de functie van Grootmeester.
  • Eugène de Beauharnais, de enige zoon van Josephine uit haar eerste huwelijk, op 24-jarige leeftijd, die van haar stiefvader de titel van onderkoning van Italië had gekregen, werd de stichter van de Grand Orient of Italy en de Hoge Raad van Italië.

De ondersteuning van de Vrijmetselarij in Europa door Napoleon, zorgde voor een ongekend animo. Veel militairen, politici, adel en burgers wilden lid worden van de Vrijmetselarij. Tweeëntwintig van de dertig maarschalken van Napoleon, vijf van de zes leden van de Keizerlijke Militaire Raad en zes van de negen ministers in de regering waren dan ook Vrijmetselaar. De heerschappij van Bonaparte mag dan ook de gouden eeuw voor de Vrijmetselarij genoemd worden. In de 18 jaar dat hij aan de macht was, is het aantal Vrijmetselaarsloges in Frankrijk toegenomen van 300 tot 1220, waarvan een groot deel militaire Loges waren. Napoleon zag in de Vrijmetselarij een krachtig middel om het leger te verenigen, dat zeer nuttig was voor zijn Europese ambities.

Keizer Napoleon Vrijmetselarij Nederland Blog

Napoleon’s Grande Armée, steekt de rivier de Berezyna over.

Tijdens zijn militaire operaties in Europa was de internationale Broederschap een ideaal instrument. De Vrijmetselarij reageerde echter met wederkerigheid op de keizer. In veel maçonnieke tempels werden bustes van de keizer geïnstalleerd en elke kritiek op zijn heerschappij werd beschouwd als provocatie.
In 1801 werd in Parijs de Loge Bonaparte opgericht met als belangrijkste taak de verheerlijking van de naam van de keizer. De Loge overleefde met succes de ballingschap en de dood van Napoleon en werd pas in 1871 gesloten. Het was bestand tegen de reactionaire jaren dankzij het feit dat het voorzichtig werd omgedoopt tot Moderation Lodge.

Het waren de militaire officieren, ondergeschikten van Bonaparte, die deelnamen aan de Egyptische expeditie die de vrijmetselarij naar de oevers van de Nijl brachten. Generaal Kleber richtte Loge Isis op in Caïro, mede opgericht door Napoleon.

Maar de vraag blijft. Was Napoleon, hoewel hij de Vrijmetselarij tot een onderdeel van zijn regeringsbeleid maakte, een actieve Vrijmetselaar?
Mocht hij lid willen worden, dan zou hij onmiddellijk de hoogste en meest eervolle titel in de Orde krijgen.
Als we het karakter van Napoleon kennen, is het antwoord op deze vraag vrij duidelijk: het was niet genoeg dat hij “de eerste onder gelijken” was, hij moest “boven” de gelijkheid staan. De familie Bonaparte stamde uit een oude Florentijnse aristocratische familie. Napoleon had het volste recht om de titel van graaf aan zijn familienaam toe te voegen, maar hij heeft nooit van deze gelegenheid gebruik gemaakt.
Maar hij wilde zich ook niet Broeder laten noemen.
Om dezelfde reden deed Napoleon eens afstand van de titel van maarschalk – het was voor hem voldoende dat hij “de facto” opperbevelhebber van het Franse leger was. Rangen en titels waren op geen enkele manier aantrekkelijk voor hem. Napoleon was alleen geïnteresseerd in absolute macht.
Nadat hij was gekroond als Keizer van Frankrijk kreeg Napoleon zijn ambitie.
Hij noemde de keizerlijke troon, “een stuk hout” en zittend aan de dinertafel met de adel van Europa, wilde hij nog wel eens de opmerking plaatsen,
“Toen ik de eer had om een ​​junior luitenant te zijn …” .

L’empereur had een neus voor propaganda. Toen het nodig was om de rijkdom en macht van zijn rijk te demonstreren, was hij niet gierig. Zijn paleizen waren rijk versierd met goud en het hof was het meest verfijnde van Europa.

Keizer Napoleon Franc-Maçon Vrijmetselaarswinkel Nederland

De kroning van Napoleon I tot Keizer van Frankrijk. Notre Dame, Parijs. 2 December, 1804.

Nadat hij keizer was geworden, bleef Napoleon nauw betrokken bij Vrijmetselaarszaken.
Op de executieplaats van koning Lodewijk XVI beval hij een obelisk te installeren met een vrijmetselaarssymbool, een vijfpuntige ster. Bij het maken van zijn persoonlijke keizerlijke familiewapen werd een bij gebruikt, een maçonniek symbool. De bij is een heel oud symbool. In het oude Egypte vergezelde het de godin Isis en had het vele betekenissen. Voor Napoleon betekende de bij een bereidheid om op te offeren voor het land en het vermogen tot wedergeboorte.

Kort nadat Napoleon aan de macht kwam, op 22 juni 1799, werd een memorandum van negen artikelen ondertekend tussen de twee grootste Franse Grootloges, waarin specifieke
regels werden vastgelegd. In het bijzonder werd de Achtbare Meester ontdaan van zijn exclusieve privileges. Een systeem voor de verkiezing van functionarissen werd verplicht gesteld voor alle Loges. Slechts een paar Loges in de Schotse ritus weigerden zich bij het memorandum aan te sluiten.

Zo werd de versplinterde Franse Vrijmetselarij een verenigd en homogeen systeem, dat volledig door Napoleon werd ondersteund. Al snel werd de ‘Regulator van de Vrijmetselarij’ gepubliceerd – een reeks regels en rituelen voor de Loges van Le Grand Oriënt de France.
De Loges onder de Schotse Ritus brachten ook passende wijzigingen in hun regels aan, maar dat duurde drie jaar. Als gevolg hiervan waren de rituelen nog steeds niet identiek, maar er was wel één Hoge Raad van de 33e graad. De beslissingen van deze Raad waren bindend. De keizer kon elke beslissing beïnvloeden, aangezien de Hoge Raad ondertussen werd geleid door zijn oudere broer Joseph, die de Grootmeester was geworden.

De ‘Regulator van de Vrijmetselarij’, die de activiteiten van de Vrijmetselaars verenigde, is een document geworden dat op organische wijze de hervormingen van Napoleon voortzette, samen met de grondwet, het burgerlijk wetboek, het systeem van universeel onderwijs, een enkelvoudig toekenningssysteem van de staat (de Orde van het Legioen van Eer), etc.

Loge Napoleon Vrijmetselaarswinkel

Een gravure met een lijst van leden van Loge Bonaparte. Links staat Bonaparte en rechts staat Jean-Baptiste Willermose (1730-1824), die een systeem van Hoge Graden ontwierp voor Vrijmetselarij in Frankrijk en Duitsland.

In navolging van Frankrijk begonnen de Vrijmetselaars van andere Europese landen hun rituelen in één systeem samen te brengen. Maarschalk van het rijk, de Vrijmetselaar Jean-Baptiste Jules Bernadotte, die kroonprins van Zweden werd, hervormde de Zweedse ritus. Het systeem van 12 maçonnieke graden bestaat nog steeds.

Friedrich Ludwig Schröder, Grootmeester van de Provinciale Grootloge van Hamburg, geïnspireerd door de oude riten oan de Tempeliers, ontwikkelde zijn Rite, beperkt tot drie symbolische graden. Tegenwoordig wordt het beoefend in sommige loges in Duitsland, Hongarije, Oostenrijk en Zwitserland.

In Spanje vestigde de Grootmeester Graaf François Joseph Paul de Grass ook een maçonnieke hiërarchie onder leiding van de Hoge Raad.

In 1806, om zijn triomf bij Austerlitz te vieren, besloot Napoleon om de Arc de Triomphe te bouwen. Een team van bouwers en architecten, volledig bestaande uit Vrijmetselaars, werd opgericht om het project uit te voeren. Broeder Jean-Baptiste Nomper de Champagny stelde het concept voor en koos de bouwplaats. Het oorspronkelijke plan was ontworpen door de architect Charles-Louis Balzac (Loge Le Grand Sphinx, Parijs) en de architect Jean-Francois Chalgren (Loge L’etoile Polaire, Parijs).
Vrijmetselaars creëerden het reliëf op de boog. De beeldhouwers François Rueud (noordkant, compositie “Marseillaise”) en Jean-Pierre Corto (zuidkant, compositie “Le monde viennoise”). De officiële rijksbouwmeester, Maison Pierre Fontaine, hield toezicht op de bouw.

Vrijmetselarij Frankrijk Nederland Napoleon Vrijmetselaarswinkel

Op de gravure uit 1860, onder de schaduw van de keizer, boven wie The Eye of the Providence schijnt, staan ​​61 historische figuren uit zijn tijd. Aan de linkerkant zijn onder meer Désé, Cambassaire, Kleber en de commandanten Davaux, Lannes, Murat, Lasalle, Mathieu Dumas. Aan de rechterkant: Washington, Frederik de Grote, Alessandro Volta, Diderot, Lased, Lafayette, Parmatier, Helvetia.

In navolging van de militaire leiders werd de Napoleontische Vrijmetselarij enthousiast ontvangen door de meest prominente figuren van wetenschap en cultuur in Frankrijk:

  • Pierre Simon de Laplace – wiskundige, natuurkundige en astronoom, een van de makers van kansrekening en differentiaalvergelijkingen,
  • Charles Louis Cadet de Gassicourt – chemicus, apotheker en schrijver, oprichter van een van de eerste wetenschappelijke tijdschriften, Le Bulletin Pharmalogique,
  • Kunstenaar Pierre Prudon (Loge Charity, Bonn),
  • Kunstenaar Francois Gérard (Loge Le Grand Sphinx, Parijs),
  • Portretschilder Jean-Baptiste Isabé (Loge Saint Napoleon, Parijs),
  • Acteur Francois-Joseph Talma, hervormer van theatrale kunst (Loge Union, Parijs),
  • Academicus Pierre Jean Georges Cabanie, fysioloog en filosoof (Loge Les Neuf Sœurs, Parijs),
  • Academicus Joseph Lacanal, hoogleraar filosofie, lid van het klooster, organisator van het onderwijssysteem in Frankrijk (Loge Le Point Idéal, Parijs),
  • schrijver, publicist en politicus Henri-Benjamin Constant, de belangrijkste vertegenwoordigers van de Franse romantiek in de literatuur,
  • beeldhouwer Claude Claudion (Les Amis Fidèles, Parijs),
  • Alexander Bognard, hoogleraar natuurwetenschappen, chemicus, apotheker, geoloog, zoöloog, botanicus en paleontoloog (Loge Saint-Jean-du-Contrat, Parijs),
  • architect Pierre Fontaine,
  • componist André Gretry, maker van de Franse komische opera,
  • Componist Luigi Cherubini, maker van het genre “opera salvage” (Loge Saint Jean de Palestine, Parijs).

De erfenis van Napoleon.

Code Civil Napoleon Vrijmetselarij Nederland Vrijmetselaarswinkel blogMisschien wel de bekendste erfenis van Napoleon. Hij voerde de burgerlijke stand in in de gebieden waar hij de macht had, in Nederland in 1811. Geboorten, huwelijken, alles moest vanaf toen worden geregistreerd. Achternamen werden al wel gebruikt, maar dit zorgde ervoor dat jouw voorouders hun definitieve familienaam aannamen. Handig voor als je stamboomonderzoek doet. Maar Napoleon wilde gewoon een goed overzicht, zodat hij makkelijker belasting kon heffen.

Als je nu in je auto stapt rijd je aan de rechterkant van de weg. Dankzij Napoleon. In vroeger tijden reden ridders te paard links, zodat ze makkelijker met hun rechterhand hun zwaard of lans konden hanteren. De rijke Franse burgerij hield vast aan links. Het gewone volk liep meestal rechts. Maar sinds de Franse Revolutie van 1789 was iedereen officieel gelijk. Daarom bepaalde Napoleon dat rechts de norm werd. Was ook handiger met de koetsen en karren in die tijd. Landen die hij niet veroverde, zoals Groot-Brittannië, bleven links rijden.

Dankzij de Fransen hebben we ook straatnamen met even en oneven huisnummers. Dat systeem werd eerst in Parijs gehanteerd, later in alle veroverde gebieden. Ook danken we verharde wegen aan Napoleon, die lijnrechte verbindingen wilde tussen steden. Handig om zijn troepen te verplaatsen natuurlijk. In Frankrijk werden die wegen de Route Nationale, bij ons worden ze wel Napoleonswegen genoemd. De Amsterdamsestraatweg in Utrecht is daar een voorbeeld van. In opdracht van Napoleon aangelegd in 1812, als onderdeel van de Route Impériale tussen Parijs en Amsterdam.

Een kilo aardappelen, een liter melk, en, laten we zeggen, een meter bier. Standaardmaten en afmetingen. Napoleon voerde in 1799 het metrieke stelsel in. Daarvoor werden in Europa allerlei verschillende maten gebruikt, zoals, duim, el en voet. Napoleon vond dat onhandig en onoverzichtelijk in zijn keizerrijk. En ook al sta je er niet bij stil, je hebt er waarschijnlijk elke dag mee te maken.

Volgens Napoleon zelf zijn belangrijkste nalatenschap: de Code Napoleon, of de Code Civil. Het Franse burgerlijk wetboek, waarin de principes ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ werden vastgelegd, maar ook scheiding van kerk en staat, diende als inspiratie voor wetboeken van veel landen. Napoleon stelde zijn code uiteindelijk ook in Nederland verplicht. Overigens, gelijke rechten, dat gold in die Napoleontische tijd nou niet meteen voor vrouwen.

Abattoir, bureau, portemonnee, allemaal woorden die tijdens de Franse tijd hier in Nederland in zwang raakten. Van 1810 tot 1813 was Frans zelfs een officiële taal hier, naast het Nederlands. Verplicht ook in het onderwijs. Napoleon voerde ook daar hervormingen door. Leraren werden verplicht klassikaal les te geven. Ouders moesten schoolgeld gaan betalen. En hij voerde het eindexamen in.

Napoleon benoemt in 1806 zijn broer Lodewijk tot koning van ons land, om zoveel mogelijk invloed te houden. Daarmee is Nederland voor het eerst een koninkrijk. Het vormt de basis voor de latere monarchie. ‘Iek ben konijn van Olland’, zei de Franse Lodewijk bij zijn aantreden, want hij had moeite met de Nederlandse uitspraak.

Vrijmetselarij Nederland Napoleon Rijksmuseum Amsterdam

Het Rijksmuseum in Amsterdam.

Broer Lodewijk Napoleon neemt zijn intrek in het stadhuis op de Dam, sindsdien bekend als Paleis op de Dam. Hij benoemt Amsterdam tot hoofdstad, en staat aan de wieg van instituten die we nu nog kennen, zoals het Rijksmuseum, de Koninklijke Bibliotheek en de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW).

Nog een opvallend bouwwerk dat we aan de Napoleons te danken hebben: de Pyramide van Austerlitz, bij het Utrechtse Woudenberg. Een 17 meter hoog eerbetoon aan Napoleon, aangelegd door Franse troepen die daar in 1804 enkele maanden gelegerd waren. De naam Pyramide van Austerlitz werd overigens bedacht door Lodewijk Napoleon. Het is de plaats in Tsjechië waar zijn keizerlijke broer tijdens een legendarische veldslag Russische en Oostenrijkse legers versloeg.

Hoewel niet zijn uitvinding, gaf Napoleon wel de aanzet. Hij loofde in 1800 een geldprijs uit voor wie kon bedenken hoe je voedsel langer goed kon houden. Dat had hij immers nodig voor zijn soldaten tijdens hun veldtochten. De Franse kok Nicolas Appert ontdekte het inmaken. Door groenten in afgesloten flessen te koken zodat de bacteriën werden gedood, bleef het langer goed. Glas was te breekbaar voor soldaten, daarop werd het conservenblik bedacht.

Na de slag bij Waterloo, waar Napoleon zijn macht verloor en zijn ballingschap op het eiland Elba begon, kwam er een einde aan de gouden tijd van de Franse Loges. Het herstel van de Bourbons als machthebbers en de vervolging van de Bonapartisten maakten activiteiten van de meeste Vrijmetselaarsloge ronduit gevaarlijk.
Maar zelfs de ontbonden Loges waren niet gesloten. Volgens de maçonnieke traditie werden ze alleen verklaard als “slapende Loges”. Na de afzetting van Lodewijk Napoleon III en de uitroeping van de Derde Republiek in 1870 beleefde de Franse vrijmetselarij de tweede gouden eeuw, dankzij het Napoleontische tijdperk.

Thierry Stravers is mede-eigenaar van Vrijmetselaarswinkel.
Zijn passie voor stijl en elegantie combineert hij graag met zijn Maçonnieke activiteiten.
Thierry is eigenaar van Trenica, een marketingbureau en is bestuurslid bij Loge Verlichting No.313 O: Hoofddorp.